Vandaag mochten 198 personen uit verschillende landen hun stukken voor het Surinamerschap officieel in ontvangst nemen. Het gaat om 123 uit Guyana, 27 uit China, 2 uit Libanon gevolgd door 1 uit Egypte, 1 uit de Verenigde Staten van Amerika, 1 uit Indonesië en 1 uit Santo Domingo. Onder dit aantal van genaturaliseerden zijn er 24 Guyanese,8 Haitiaanse en 3 Chinese echtparen.
De waarnemend directeur van Binnenlandse Zaken, Putridewi Amatsoematro, gaf tijdens het officiële gedeelte aan dat het departement waar ze aan verbonden is, in het jaar 2013 de eerste stap gemaakt heeft om personen die de Surinaamse nationaliteit verkregen hebben door naturalisatie, op een bijzondere wijze welkom te heten als burgers van het land. Vandaag was het de derde keer dat zo een ceremonie gehouden werd. Op 9 november 2015 hebben 198 personen in Suriname de Surinaamse nationaliteit verkregen.
Volgens Amatsoematro is vandaag dus niet alleen een heel belangrijke dag voor deze burgers, maar ook voor Suriname. “Het betekent een aanvulling van culturen, talen, gewoonten en gebruik”, zegt ze.
Volgens Rachelle Groeneveld de fungerende onderdirecteur van Vreemdelingenzaken, zijn de aanvragen in verschillende fases gedaan. “Je hebt een deel dat hun aanvraag heeft ingediend en bij de behandeling bleek dat er nog informatie nodig was. Bij een ander deel waren zaken al doorgestuurd naar de DNA voor behandeling. Zo ver ik weet, zijn er nu twee lijsten die gestuurd moeten worden naar De Nationale Assemblee voor mensen die genaturaliseerd kunnen worden. Het gaat om ongeveer 100 mensen, maar als we alles bij elkaar zetten zijn er nog misschien 200 aanvragen voor naturalisatie.”
Hoewel bij de brand in het gebouw van Vreemdelingenzaken belangrijke stukken verloren zijn gegaan, is de dienst gelukkig geautomatiseerd, waardoor men volgens Rachelle Groeneveld gebruik kon maken van de digitale versie. Volgens Deepat Vishun die uit Guyana komt, heeft hij 26 jaar op dit moment gewacht: “ Ik ben in 1989 naar Suriname gekomen en ik wilde graag Surinamer worden, omdat mijn hele familie in dit land woont. In het verlengde hiervan is het ook zo dat we heel hard werken. Dat ik mijn stukken nu in handen heb, betekent heel veel voor mij.”
