De medicus, politicus en auteur Wim Bakker, heeft in zijn nieuwste pennevrucht ‘Srefidensi: Politiek van Natievorming’ een zorgwekkende stand van zaken aan de kaak gesteld. Gisteravond gaf hij een presentatie over zijn boek in het IGSR-gebouw, waarbij hij uitlegde dat het politiek systeem helemaal verstopt zit, de nationale problemen niet worden opgelost en zeventig procent van het volk onder de armoedegrens zit. Voorts is er een alsmaar groter wordend probleem van kwik en afval en kampt naar zeggen van Bakker, Suriname met het imperialisme van Suralco, Iamgold en China. Grote zorgen banen voorts de kustbescherming en het wezenlijke conflict tussen ‘the haves and the have nots’. Bakker komt tot de vaststelling dat politiek in Suriname een strijd is tussen kongsi’s om de opbrengsten van goud, hout en olie. Het wezenlijke conflict komt niet in beeld en er zijn stoornissen in het collectief bewustzijn. Bakker beschreef voorts het fenomeen van postkoloniale neurose, waarbij in Suriname is waargenomen: slavernijcomplex, immigratiecomplex, wingewestsyndroom en een verdrongen klassenbewustzijn. Hij pleit voor een nieuwe politiek van natievorming, waarbij condities gelden zoals constructie van een nieuw ethisch en esthetisch firmament, managers van betekenissen, een machtsstrijd tegen kongsi’s en mobilisatie van een nieuwe meerderheid. Met betrekking tot het herstel van betekenissen, beoogt Bakker het implementeren van gezamenlijke actie en het voeren van een democratische dialoog. Wat het laatste betreft, gaat het erom dat alle leden zeggen wat ze willen, iedereen verplicht zich om mee te doen, alle leden begrijpen waarover het gaat, meningsverschillen worden besproken en bestudeerd en elke vergadering resulteert in besluiten en maatregelen.