Door de nieuwe Basiszorgverzekering (BZV) krijgen dialysepatiënten per verzekeringsjaar niet meer dan SRD 62.500 voor hun behandelingen. Dat komt neer op een vergoeding voor ongeveer acht maanden. Een aantal patiënten heeft inmiddels als gevolg van noodzakelijke veelvuldige dialysebehandelingen het plafond van de verzekeringsvergoeding bereikt, en er zullen nog veel meer volgen. Zo’n 700 patiënten zien rond januari het plafond van hun verzekeringsvergoeding tegemoet. Ze zullen ongeveer SRD 25.000 zelf moeten ophoesten om de behandelingen en medicatie voor de dialyse van de resterende drie maanden te betalen. Er moet op korte termijn een oplossing voor dit probleem worden gevonden, is het standpunt van Nerville Veira, voorzitter van de Vereniging Dialyse Patiënten Suriname (VDPS). Hij bracht dit standpunt naar buiten tijdens een persconferentie vrijdag om deze problematiek onder de aandacht te brengen.

Door de nieuwe regeling wat betreft de BZV, komt in januari voor veel dialysepatiënten de vergoeding van de verzekering tot een eind. Ze moeten dan nog zo’n drie maanden dialyseren voordat het nieuwe verzekeringsjaar in gaat. Op basis van de huidige dialysetarieven, komt het erop neer dat die patiënten tussen de 25.000 en 30.000 moeten opbrengen. Velen kunnen dit niet betalen. Veira legt uit dat het een groot probleem is.

“Niet dialyseren is geen optie. Na twee weken niet dialyseren, zullen de patiënten van binnen vergiftigd zijn, dan is het wachten op de dood.” De jongste van de 700 patiënten die met dit probleem te kampen krijgt, is 26 jaar, en de oudste is 78 jaar. Gemiddeld moeten dialysepatiënten drie keer per week dialyseren, wat per keer ongeveer vier uur duurt. Na de behandeling moeten zij een aantal uren herstellen. Daarnaast mogen ze bepaalde dingen, zoals bladgroentes, niet eten.

Ook mogen ze maar een bepaalde hoeveelheid vocht binnenkrijgen op een dag.  Als oplossing pleit de VDPS voor een verandering op korte termijn. Die oplossing moet volgens de vereniging afkomstig zijn van de dialysecentra, de verzekeringsmaatschappijen, de overheid of een combinatie van die drie partijen.

Veira omschrijft het als een mechanisme dat moet ontstaan, waardoor er bijvoorbeeld jaarlijks overlegd wordt door deze drie betrokken partijen, over hoe het probleem er op dat moment uit ziet en hoe ze dat gaan aanpakken. “De rol van de VDPS zelf is meer op het sociale vlak, voor leden onderling”, legt Veira uit. Niertransplantatie is ook volgens Veira een oplossing, maar volgens hem is de kans klein dat dat binnenkort mogelijk wordt in Suriname.

door Leanne de Munnik