Naar zeggen van de econoom/jurist mr. drs. Guillermo Samson zal de bredere economische crisis waarin we zitten onverminderd doorgaan, ongeacht de overheidsmaatregelen die getroffen zullen worden. Dit, omdat de economie van Suriname muurvast is gelopen door het monetair-financieel wanbeleid in de afgelopen vijf jaren. Onder Kabinet-Bouterse I is er een gunstige economische conjunctuur geweest vanwege de torenhoge wereldmarktprijzen van grondstoffen, ook droeg de devaluatie van de nationale munt bij aan een enorme geldstroom in de staatskas. Er is een calculatie gemaakt, dat dit regiem de afgelopen vijf jaar minimaal 5 miljard euro heeft binnengekregen, vele malen meer dan de 1,5 miljard euro die indertijd aan Nederlandse ontwikkelingshulp werd verkregen. Het bewind heeft desondanks kans gezien het land in een situatie te brengen, waarbij ondernemers hun geld niet meer krijgen, medicamenten niet beschikbaar zijn en multinationals het niet meer zien zitten en weggaan. De monetaire autoriteiten worstelen om controle te houden op de wisselkoers en men heeft maar continu zitten interveniëren tot er niets meer was. “Ik kan u meegeven dat de dekking van ons geld helemaal is weggevallen”, wist Samson, die ook de leencultuur van de overheid hekelde. “Wanneer je hebt geleend, zal je moeten aflossen en rente moeten betalen. En die rente is nu meer dan 50 miljoen per maand wat de Staat moet betalen aan de Centrale Bank van alle leningen die we gesloten hebben “ , verklaarde hij gisteravond tijdens een lezing met paneldiscussie van de Kennis-kring. De econoom/jurist vroeg zich in gemoede af wat de verdiencapaciteit is van het land, en merkte op dat het bedrijfsleven kapot wordt gemaakt, daar de Staat niet betaalt voor geleverde goederen en diensten. De recente overheidsmaatregel, waarbij een kortlopende lening naar een langlopende lening werd omgezet, deed Samson voorts af als gewoonweg bedondering van het volk. Verder is gebleken dat niettegenstaande beloftes, slechts een paar ondernemers uitbetaald zijn  geworden.

Het lijkt volgens Samson er op alsof de regering de controle over de financiële instellingen aan het verliezen is. Het maken van langverwachte en broodnodige hervormingen wordt maar vermeden, er wordt niet volgens een plan gewerkt. Men roept dat er bezuinigd moet worden, maar er wordt niet bezuinigd. Ministers gaan op reis naar het buitenland en op ambassades zit men ‘elle te spelen’, meende Samson, die aanstipte dat een economie vergelijkbaar is met golfbewegingen. Hij haalde in dit verband het bijbelverhaal van Jozef aan, dat op zeven jaren van voorspoed, zeven jaren van tegenspoed volgen en dat men altijd een appeltje voor de dorst moet bewaren.