De staatsschuld is naar verluidt met SRD 400 miljoen gestegen naar SRD 6.9 miljard, aldus gegevens die afleesbaar zijn op de website van het Bureau voor de Staatsschuld. Dat wil zeggen dat de tekorten van de Surinaamse overheid alsmaar verder toenemen, terwijl er tot op dit moment niet echt tekenen zijn dat ze haar inkomsten navenant kan verhogen. Het heeft er dan ook veel van dat we in de bekende vicieuze cirkel zijn beland en dat de overheid een toverformule zal moeten presenteren over hoe we hieruit komen. In De Nationale Assemblee heeft de minister van Financiën, de heer Gillmore Hoefdraad, na vraagstelling van wetgevers van de oppositie, moeten toegeven dat er thans wederom sprake zal zijn van monetaire financiering. Dat wil zeggen dat de overheid om haar tekorten te kunnen betalen, meer geld dan verantwoord in omloop zal brengen. Dat zal volgens ingewijden inhouden dat de dekking van de Surinaamse dollar minder zal worden dan 50 procent.

Weer anderen beweren dat die dekking thans slechts 35 procent is, hetgeen als zeer verontrustend en zelfs onverantwoordelijk kan worden aangemerkt. Men heeft dus de geldpers aangezet om de schulden van de overheid te kunnen betalen. Dat de overheid al enige tijd aan het monetair financieren is geslagen, was al duidelijk en werd enkele maanden geleden bevestigd door een directeur van een grote bank in ons land. Maar dat men dat thans onder politieke druk in DNA ruiterlijk toegeeft, is geen goede ontwikkeling en zal het vertrouwen in onze SRD verder schaden. Dat er onrust is, hebben wij van Keerpunt al gemerkt. Bij verschillende cambio’s werd aan klanten meegedeeld dat er geen dollars voor verkoop voor handen zijn. Via andere kanalen waren de dollars dan wel voor kleinere bedragen te krijgen en wel tegen een wisselkoers van SRD 3.70,- voor een Amerikaanse dollar. Dat betekent dat veel personen en instanties die naar dollars zoeken om hun activiteiten voort te kunnen zetten, op meerkosten in SRD kunnen rekenen en die ook glashard zullen doorberekenen.

Een soortgelijke situatie kennen wij uit de revotijd waarbij er steeds meer voor vreemde valuta moest worden betaald, omdat de vraag het aanbod zwaar overtrof. Thans is het mechanisme van vraag en aanbod voor wat vreemde valuta betreft weer levensgroot in werking getreden. Het zal ons niet verbazen als we plotsklaps vernemen dat de Centrale Bank van Suriname niet langer in staat is de officiële koers van SRD 3.35,- voor een US dollar te verdedigen. Hetzelfde verhaal zal dan ook gelden voor de euro en de wisselkoers ten opzichte van de SRD. Wat velen nog niet voldoende in de gaten hebben, is dat als er meer SRD’s in omloop worden gebracht, de inflatie zwaarder zal toeslaan en de koopkracht aanmerkelijk zal verslechteren. Het werkt eenvoudig zo: de overheid betaalt haar schulden aan personen en instanties ineens met extra geld dat niet op een juiste dekking kan steunen. Met dat extra geld gaat men dan aan de haal en koopt op grote schaal allerhande goederen.

Met name winkeliers zien dat de goederen sneller uit de voorraden verdwijnen en zullen die willen aanvullen en wel op heel korte termijn. De jacht op vreemde valuta begint dan in verhevigde vorm, want niemand wil met lege magazijnen en schappen komen te zitten. De vraag naar valuta wordt opeens vele malen groter dan het aanbod en de valutahandelaren slaan hun slag door de koersen op te schroeven. De duurder ingekochte spullen in het buitenland moeten toch worden verkocht en het geïnvesteerde geld terugverdiend, dus gaan de prijzen in de winkels aanmerkelijk omhoog. De doorsnee burger heeft niet op salariscorrecties kunnen rekenen in de afgelopen maanden zo niet jaren, dus kan dan ook minder met het salaris doen. Dit houdt koopkracht aantasting in. Koopkrachtvermindering betekent zonder enige twijfel verarming van de samenleving. En juist daarom wordt er al jaren gewaarschuwd voor dit uiterste middel dat men monetaire financiering noemt. We hebben gezien wat ze tijdens de revo en daarna met dit land heeft gedaan. We hebben toen ook gezien dat de Surinaamse gulden zo was ontwaard, dat er gewoon 500 gulden en 1000 gulden werd betaald voor eenvoudige producten en dat je met stapels biljetten moest rondlopen om inkopen te doen.

Een krant kostte in het jaar 2000 maar liefst 1000 Surinaamse gulden. De Surinaamse gulden was op dat moment niet veel meer waard en dat was allemaal te wijten aan het beleid van de NDP-regering onder leiding van Jules Wijdenbosch en meneer Henk Goedschalk op de Centrale Bank en Alibux op Financiën. Thans vrezen wij met grote vreze dat wij weer dezelfde kant opgaan, omdat een regering Bouterse heeft getoond niet met gelden van Staat om te kunnen gaan. We hebben de afgelopen jaren herhaaldelijk aangegeven, dat de verkwisting de spuigaten uitliep en dat men niet van sparen in een noodfonds wenste te weten. Men heeft zich toen continue rijk zitten rekenen, omdat men het volste vertrouwen had in de toen geldende torenhoge prijzen voor een barrel aardolie en de zeer hoge prijs voor een troy ounce goud op de internationale markt. Toen die prijzen binnen enkele maanden zwaar kelderden en men niet had gespaard in het voormelde noodfonds, begonnen de problemen pas goed. De overheidsuitgaven bleven maar stijgen en de inkomsten bleven of gelijk of gingen verder omlaag. Een van de grootste stommiteiten van het kabinet-Bouterse I was het kort voor de verkiezingen in dienst nemen van zeker 8000 nieuwe ambtenaren, terwijl men heel goed wist dat er voor deze nieuwe werknemers binnen enkele maanden geen geld meer zou zijn. Maar men moest de verkiezingen winnen, dus werden al deze nieuwe ambtenaren als het ware blij gemaakt met een dode mus. Deze mensen zullen namelijk binnenkort weer moeten worden afgevloeid. Inmiddels zijn er slechts weinigen binnen deze gemeenschap die echt weten hoe de regering Bouterse II uit deze financiële wurggreep zal geraken. Dat de inflatie nu op komst is, staat voor ons als een paal boven water. Met ernstig verhoogde rekeningen voor water en licht, zal de geldspeling bij de kleine man nog verder afnemen en dan is het natuurlijk nog maar de vraag of hij deze ondraaglijke ontwikkelingen gelaten over zich heen zal laten gaan. Wij blijven benieuwd.