De Centrale Bank van Suriname heeft deze week in de staatssoap `A len’len libi’, een nieuwe aap uit de mouw getoverd. De binnenlandse schuld omzetten in een langlopende lening, oftewel als een struisvogel het probleem opschuiven naar volgende generaties. Is het daarom dat de Centrale Bank al geruime tijd geen nationale statistieken meer presenteert op haar website? Wat voor constructies zit men allemaal te verzinnen? Wat is de meest recente stand van de monetaire reserves, die de laatste keer was gereduceerd tot een importdekking van twee maanden? In deze rubriek is eerder gesteld, dat de economie slechts gezond gemaakt kan worden wanneer maatregelen als de implementatie van een stringent budgettair beleid, diversificatie, uitbanning van corruptie, en rigoureuze sanering binnen de overheid plaatsvindt. Van belang is, dat de monetaire autoriteiten met serieuze besluiten komen en niet gaan goochelen met cijfers of komen opdraven met allerhande gekunstelde constructies. Wat we absoluut niet wensen, is dat we straks een overhitte gelddrukpers krijgen die de wisselkoers van de Amerikaanse dollar zal opzwepen. Het is een vaststaand feit dat de totale staatsschuld toch weer fors is toegenomen en dat per eind juli een vermeerdering heeft plaatsgevonden met SRD 180 miljoen tot een totaalbedrag van circa SRD 6,5 miljard. De totale binnenlandse schuld bedroeg bij het laatste meetmoment SRD 2641 miljoen, terwijl het ultimo juni nog om een bedrag van SRD 2462 miljoen ging. De forse vermeerdering van de overheidsschuld is hoofdzakelijk te wijten aan een nieuwe tendens in de laatste maanden, namelijk een fikse verdere stijging van overheidskrediet bij de Centrale Bank van Suriname. De laatste maatregel van de moederbank versterkt het vermoeden dat men foefjes probeert uit te halen om de financiële statistieken op te fleuren voor de buitenwereld en naar wanhopige manieren zoekt om het financieringstekort te dekken. Reeds is er een exorbitante uitgifte van schatkistpapier geweest en is er enorm veel geleend bij de particuliere banken, waardoor er een ontwrichting in de financiële sector heeft plaatsgevonden. Er zijn grote commerciële cliënten van de banken weggelokt om voor miljoenen aan schatkistpapier te gaan kopen. De economie wordt met zulke onoorbare praktijken alleen maar schade berokkend, daar financiële druk op deze traditionele financiers, op termijn de economische groei negatief zal beïnvloeden. Waar de monetaire autoriteiten zich nu eindelijk eens mee moeten gaan bezighouden, is het doorvoeren van adequate maatrelen om de economie gezond te maken en niet met een beleid te komen dat ons nog verder van huis brengt.
