De afgelopen week zijn er verschillende meningen geventileerd over het wel of niet doorvoeren van een devaluatie van de Surinaamse munt. Dit houdt in dat men van staatswege de SRD ten opzichte van andere munteenheden in waarde doet verminderen. Een voorbeeld is dat thans de officiële koers 3.35 SRD voor een dollar is en bij een devaluatie bijvoorbeeld 3.50 SRD voor een Amerikaanse dollar zou worden. Dat houdt dan ook in dat we veel meer voor goederen zullen moeten betalen en dan in het bijzonder de spullen die worden geïmporteerd. Wie wil dat eigenlijk, nu er reeds een jaarinflatie is genoteerd van 3.8 procent. Geen wonder dat de directeur van de Surinaamsche Bank, drs Sigmund Proeve, zich nadrukkelijk heeft uitgesproken tegen de devaluatie van de SRD. Nu reeds hebben de meeste Surinamers het uitermate moeilijk om het hoofd boven water te houden en zijn velen in de tweede week van de maand skeer. We hebben in het verleden op een vreselijke manier meegemaakt wat devaluatie van de Surinaamse gulden heeft gedaan en wat voor schade een dergelijke geldontwaarding heeft veroorzaakt voor de koopkracht en bijvoorbeeld de pensioenuitkeringen. Schandalig was de situatie van mensen die na hard werken met pensioen gingen en moesten pinaren. Velen van hen moesten een beroep doen op familieleden hier en in Nederland om niet helemaal om te komen. Het enige voordeel van een huidige devaluatie zal maken dat de minister van Financiën zijn begroting sluitend zou kunnen krijgen. Andere voordelen zien we thans niet in een devaluatie van de SRD. We hebben kort na de komst van de regering Bouterse in 2010 al de eerste devaluatie gezien en wel van SRD 2.80,- voor een dollar naar 3.35,- SRD voor een dollar. De prijsstijgingen waren toen ook gelijk merkbaar. Daarbij kwam dan ook nog de moordende government take op brandstof. Hoever wenst men dit volk dan nog uit te knijpen. Nogmaals, een devaluatie zal voor een aanmerkelijke verarming van dit volk zorgen en de mensen die thans met pensioen zijn, zullen wederom tot de bedelstaf worden gereduceerd. Landen die tot devaluatie overgaan, hebben vaak een sterke economie. Een economie die sterk is door de productie en export. Om die export te bevorderen, vermindert men de waarde van de nationale munt om zo de export te bevorderen. Suriname behoort niet tot die categorie van exportlanden met een sterke productie die op de export ingesteld is. Het probleem van dit land is, dat de overheid veel te veel geld uitgeeft en daarnaast te maken heeft met afnemende inkomsten uit de aardolie, goud- en mijnbouwsector. In stede van de buikriem strak aan te trekken en te werken aan de beperking van haar uitgaven, gaat ze keihard door met verspilling. Wie neemt er voor de verkiezingen nog honderden ambtenaren in dienst, terwijl je eigenlijk zou moeten werken aan afvloeiing van een groot deel van het ambtenarenbestand? Juist ja, deze regering. Kruktu anu den mang abi. Thans denkt men er hard over om nog zwaardere belasting verhogende maatregelen op dit volk los te laten. Wat wil men eigenlijk? Opstand? Men praat over het opheffen van de subsidies op nutsvoorzieningen. Als ze dat thans doet, is ze daar veel te laat mee. Had al jaren geleden moeten zijn gebeurd, maar men heeft uit zuiver populistische overwegingen de zaak maar ongemoeid gelaten. Thans zit men financieel helemaal klem en wenst men over te gaan tot nog meer voor de bevolking knellende maatregelen. Aan een devaluatie onder deze omstandigheden, moet ze zeker niet beginnen, wil ze geen opstand krijgen. De mensen hebben het reeds moeilijk genoeg en willen het niet nog zwaarder hebben. Proeve heeft het goed gezien als directeur van de grootste handelsbank in dit land. De man weet wat er zal gebeuren en heeft nu reeds aan de bel getrokken. De kosten voor voeding, huisvesting (huurders zullen de huur in SRD tegenover het afgesproken bedrag in vreemde valuta niet meer kunnen opbrengen) en natuurlijk de nutsvoorzieningen, zullen voor velen een probleem worden. De directeuren van de andere banken die ook participeren in het college van bankdirecteuren, hebben hun voorzitter laten praten en bij ons bestaat dan ook het vermoeden dat ze helemaal achter zijn stelling staan. Wat deze regering ook denkt te moeten doen om haar grote tekorten weg te werken, is doodgewoon geld op de lokale markt te lenen en ook bij met name China aan te kloppen. Ook zou men in Turkije zijn gaan shoppen voor een forse lening. Van China wil men 500 miljoen dollar lenen. De Chinezen die geen filantropen zijn, doen dat natuurlijk onder bepaalde stringente voorwaarden. Zo vernemen wij dat de Chinezen landbouwgrond willen hebben in het westen des lands. Daar zouden ze dan gewassen voor export gaan telen. De exportproducten zouden dan in China en het westelijke halfrond worden afgezet. De onderhandelingen zouden naar wij uit goede bron vernemen, nog in volle gang zijn. Suriname zou wel geëist hebben dat de landbouwproducten niet op de lokale markt worden afgezet. Wat de regering Bouterse zich niet realiseert, is dat ze dit land langzaam maar zeker aan Beijing aan het verkwanselen is en de eigen bevolking in de verdrukking brengt. De omhelzing van Beijing heeft nu reeds een moordend karakter voor velen die hier geboren en getogen zijn. Nu reeds is het duidelijk dat de traditionele handel wordt gewurgd. Is dat wat Bouterse en zijn kliek willen? Ook binnen zijn eigen partij zijn er mensen die het niet eens zijn met de open goal die hij biedt aan het land uit het verre oosten.