De overhead zou volgens de minister van Financiën, Andoyo Rusland, geen ernstige financiële problemen hebben. Ze zou gewoon in staat zijn haar maandelijkse verplichtingen na te komen. De verklaring van de minister staat wel lijnrecht tegenover die van de president die voor de verkiezingen aangaf, dat er wel degelijk ernstige financiële problemen zijn en dat men de tering naar de nering zal moeten zetten. Ach, wij van Keerpunt weten wel beter. Er zijn wel degelijk ernstige financiële problemen en het overheidstekort is inmiddels ver boven de 6 miljard SRD gestegen. Op een gegeven moment werd er zelfs vanwege de overheid meegedeeld, dat er slechts geld zal zijn voor onderwijs, volksgezondheid en het betalen van de hoognodige subsidies. In deze toestand is er geen verandering gekomen en er is zelfs sprake van een aanmerkelijke verslechtering. De NDP heeft dan wel gewonnen, maar ze zit wel helemaal en ernstig op zwart zaad. Ze heeft ook geen vooruitzichten op doelmatige verhoging van haar inkomsten. Wat ze tot nog toe heeft gedaan, is geld lenen. Geld dat toch op de een of andere manier zal moeten worden terugbetaald. Ook is het ons bekend, dat men tracht geld te lenen in het buitenland. China en Turkije zouden, naar wij vernemen, de landen zijn waar men bij op de bedeltoer gaat. Men zou daar honderden miljoenen willen lenen, zonder zelf te weten hoe dat allemaal terugbetaald zal worden en binnen welke termijn. De vraag die dan onmiddellijk rijst, is of men ons niet weer zit op te zadelen met enorme buitenlandse schulden en het nageslacht dat zal moeten terugbetalen. Behalve dat er een buitenlandse schuld wordt opgebouwd, is men ook bezig de binnenlandse staatsschuld op een verontrustende wijze op te schroeven. En dan willen we het toch ook hebben over de schulden die de overheid heeft bij de Surinaamse private sector. Die zouden, volgens onze bron, ook al in de honderden miljoenen zijn opgelopen. Schulden in SRD en vreemde valuta die gewoon niet betaald worden. Ondernemers hebben diensten bewezen en goederen geleverd die al jaren en maanden niet door Lanti zijn voldaan, van de detailhandel tot de kleine supermarkt zijn er goederen geleverd aan verschillende ministeries en die wachten al jaren, zoniet maanden, op hun geld. Er is dan ook geen enkel uitzicht over wanneer het geld wel zal worden vrijgemaakt voor deze ondernemers. Dan hebben we het over de ondernemers die civieltechnische werkzaamheden hebben geleverd voor de overheid en nog steeds op tientallen miljoenen wachten. Wegen zijn aangelegd en geasfalteerd en niet betaald. Bruggen werden gebouwd en zijn tot nog toe niet betaald en zo kunnen we nog pagina’s volschrijven over de wanbetaling van Lanti. Het merkwaardige is dat de ondernemers die hun geld moeten krijgen, geen tamtam, wensen te maken over de schuld die Lanti maar niet voldoet. Wat is namelijk het geval; als je teveel `kletst’(?) over het geld dat je dient te ontvangen en waar je recht op hebt, loop je de kans met rancune geconfronteerd te worden. Je stukken voor betaling worden dan aangehouden of onderaan de stapel gelegd en je kunt dan nog een jaar of langer op je geld wachten. Het is dan ook niet vreemd, dat een groot aantal ondernemers zijn beklag heeft gedaan bij de Kamer van Koophandel en Fabrieken over de houding van de overheid met betrekking tot de betalingen. KKF kan dan wel zijn stem laten horen en voor de zoveelste maal op de ernst van de zaak wijzen, maar veel kan dit orgaan ook niet doen. Het is gewoon een janboel bij de overheid en men heeft door zware verkwistingen en verkeerde prioriteitstelling een enorm gat geslagen in het overheidsbudget. Bij de media is het niet anders. Advertenties werden en worden met de regelmaat van de klok bij de media aangeboden en gewoon niet betaald. Zelfs de reçu’s die nodig zijn om voor betaling in aanmerking te komen, worden gewoon niet verstrekt. Afdelingen die belast zijn met het verstrekken van de reçu’s, krijgen van boven af de instructie niet uit te schrijven, omdat er toch geen geld is om de rekeningen te betalen. En zo krijgt het bedrijfsleven dat elke maand wel tal van belastingen moet afdragen, het steeds moeilijker. In bepaalde gevallen loopt de prodcutie terug of sluit een bedrijf als gevolg van de wanbetalingen van de overheid. Dat houdt natuurlijk in dat werknemers hun baan kwijt raken en er ook minder aan loonbelasting bij Lanti naar binnenstroomt. Het zit toch allemaal aan elkaar vast of niet soms, Lanti? Deze krant timmert al decennialang aan de weg en heeft een goed beeld van wat zich binnen deze gemeenschap voltrekt en dat is thans zeer verontrustend. Er zijn natuurlijk mensen die tot de Niet Denkers Partij behoren die het allemaal nog niet begrijpen of zien (sommigen willen het niet zien en lopen doelbewust met oogkleppen en oordoppen rond), maar wanneer het echt gaat klemmen en je met het maandelijkse loon vrijwel niets meer kan doen, dan hebben we echt wel de poppen aan het dansen. Dan zullen we zien wat the purpose of purple echt inhoudt en wat de consequenties van nietszeggend beleid werkelijk zijn. De ondernemers die met de handen in het haar zitten, zwijgen al enkele jaren en maanden en blijven hopen dat hun geld toch nog binnen de komende vijf jaar vrijkomt. Als de inkomsten van Staat niet snel stijgen, zullen deze ondernemers nog langer naar hun geld kunnen fluiten. Dat de Staat elke maand op een krab krabu fasi bepaalde verplichtingen nakomt, weten we allemaal. Een parastatale onderneming die goed boerde, wordt nu maandelijks geplukt en kan bijna de eigen investeringen niet meer plegen. Oliemaatschappijen wordt gevraagd de government take vooruit te storten, soms nog voor de olieboot uit Trinidad of Venezuela is gearriveerd. Ja lezers, zo ernstig zitten de boys and girls van de NDP-kliek in de financiële problemen. En als je er wat over durft te zeggen, dan word je op een vreselijke wijze gepest.
Rancune alom en names and faces is nu nadrukkelijk in zwang. Misschien moeten we allemaal paarse vlaggetjes gaan uithangen om de schijn voor paars op te wekken om sneller aan de zo broodnodige penningen te kunnen komen? Keerpunt hoopt toch dat ook het aan de bel trekken door de KKF wat soelaas zal bieden. Maar als er daadwerkelijk geen geld is en de weekstaten van de Centrale Bank van Suriname fictief blijken te zijn, dan is de zaak nog veel ernstiger dan tot nog toe aan de samenleving is meegedeeld.