Wie had gedacht dat de paarse regering van Bouta de leefomstandigheden van de minst bedeelden binnen deze samenleving aanmerkelijk zou verbeteren, is zwaar bedrogen uitgekomen. Velen zijn er vele malen slechter aan toe dan toen het kabinet zijn aantrede deed. Het was nauwelijks aan de macht en devalueerde de SRD van 2.80,- naar 3.35,- voor een Amerikaanse dollar. Daarenboven bracht ze de samenleving en vooral het bedrijfsleven, een mokerslag toe door de prijzen voor benzine en diesel binnen de zogenaamde government take zwaar te verhogen. Het gevolg was dan ook gelijk prijsverhogingen. Reeds toen werd het leven voor alle Surinamers duurder gemaakt. De pseudo-salariscorrecties binnen de zogenaamde FISO I en FISO II regelingen, smolten door de hogere prijzen vrij snel. Velen hebben zich in de afgelopen jaren dan ook terecht afgevraagd wat voor verbetering FISO eigenlijk teweeg heeft gebracht. Wat de zaak nog bedenkelijker heeft gemaakt, is dat lang niet een ieder voor FISO in aanmerking is gekomen, waardoor de onvrede binnen het ambtelijke circuit is blijven bestaan. Door de hogere lonen bij lanti, wilden velen in dienst bij de particuliere sector, maar al te graag de overstap maken naar een overheidsbaantje. Ondernemers die niet in staat waren drastische salarisverhogingen toe te passen voor hun personeel, moesten met lede ogen aanzien hoe zeer bruikbare krachten het bedrijf verlieten voor een ambtelijk baantje. Na ruim vier jaar zijn velen die toen weggingen bij het bedrijfsleven, van mening dat het toch niet zo een goede stap is geweest naar de overheid te verkassen, omdat lanti steeds minder in staat is de salarissen aan te passen en tot overmaat van ramp ook niet goed in staat is elke maand het loon te betalen. Deze regering is vanaf haar aantreden namelijk begonnen met een geldverkwisting waar je u tegen kunt zeggen. De Bouta-regering heeft van meet af aan met de belastingpenningen gesmeten en absoluut geen prudent financieel en monetair beleid weten te voeren. Men is op een gegeven moment aan de deviezenreserves van de Centrale Bank van Suriname gaan knagen en dan wel op niet eenvoudige wijze. De overheid ging hiertoe over, omdat haar inkomsten uit de aardoliesector en de goudsector drastisch waren afgenomen en ze zich toch geroepen voelde de officiële wisselkoersen van de SRD ten opzichte van de euro en de dollar te verdedigen. Dat is naar onze mening slechts ten dele gelukt. Hierdoor is ook weer een parallelmarkt voor de dollar en euro ontstaan, waarbij ondernemers meer voor deze valuta moet betalen, wil men met zijn onderneming kunnen overleven. Dit maakt dan automatisch dat de verhoogde kosten worden doorberekend aan de consument die met zijn huidige salaris steeds minder kan doen. De meest elementaire zaken in het dagelijks bestaan worden dan ook steeds duurder en slechter bereikbaar. Het is dan ook niet vreemd, dat de sociaal zwakkeren in de gemeenschap, het nog moeilijker krijgen of reeds hebben en dan naar uitwegen zoeken. Eén van die uitwegen is de criminaliteit, een andere uitweg is het bijklussen met meerdere leden van het gezin in zoverre dat nog niet uiteen is gevallen. Laten we er gewoon geen doekjes om winden, nyan pina is weer helemaal manifest in dit land. Verschillende politieke partijen die in het kader van de verkiezingscampagne huis-aan-huis bezoekjes afleggen, worden met de erbarmelijke omstandigheden van velen geconfronteerd. Mensen die nog maar nauwelijks te eten hebben en hun kinderen in de avonduren met honger naar bed moeten sturen, omdat er niets bijzonders te eten is in huis en men eigenlijk niet eens weet hoe men de volgende dag door moet komen. Wij, van Keerpunt, vonden het dan ook helemaal niet vreemd toen we deze week een bericht lazen in een lokaal dagblad dat het kantoor van de first lady wordt overstelpt met verzoeken om hulp van mensen die op heel ernstige wijze pinaren. Hoe zou dat nou komen? Eigenlijk een retorische vraag. Dat komt, omdat dit kabinet geen goed beleid heeft weten formuleren. Een beleid dat erop gericht dient te zijn de positie van de sociaal zwakkeren in ons midden aanzienlijk te verbeteren. In plaats van dat deze groep op de sociale ladder enkele treden omhoog heeft kunnen komen, is ze op dezelfde plaats gebleven en in veel gevallen zelfs enkele treden omlaag gegaan. Het is dan ook niet vreemd, dat de criminaliteit en de zware en zeer gewelddadige overvallen aanmerkelijk zijn toegenomen en wekelijks in de dagbladen worden vermeld. Als men bij een first lady komt bedelen om voedselpakketten en om aanvulling op bestaande medische voorzieningen, dan weten we allemaal hoe laat het is in dit land. Falend beleid ligt hieraan ten grondslag en niets anders. Het geeft ook aan dat de zogenaamde medische voorzieningen, geïntroduceerd door deze regering binnen het zogeheten sociaal zekerheidsstelsel, van alle kanten rammelen. En als een school vraagt om een kopieermachine om kinderen aan lesmateriaal te helpen, dan kunnen we ons ook gelijk afvragen: wat er is gebeurd met al die boeken van Jozefzoon? Die zijn gekocht, hebben het land miljoenen gekost en worden toch niet ingezet, omdat ze niet goed bruikbaar zijn voor de Surinaamse leraren. Wij zijn ervan overtuigd dat het ook hier een teki nyan project betrof. Het is toch een grof schandaal, dat vanaf de lagere school tot aan de universiteit, leerlingen en studenten het nog steeds moeten doen met kopieën uit verouderd lesmateriaal en dat de enige studenten die over fonkelnieuwe boeken kunnen beschikken, de bevoorrechten zijn die aan betaalde instituten studeren. Dat men voedselpakketten komt vragen aan de vrouw van de eerste burger, geeft aan dat het pinaren zeer ernstige vormen heeft aangenomen en daar moet deze gehele regering van de NDP zich diep voor schamen. Het geeft aan, dat het is zoals wij dat al jaren entameren, de regering is niet in staat het land op een gedegen wijze te besturen. Wederom is gebleken, dat men op een vreselijke wijze aan het verspillen is geweest en dat de deviezenreserves op een onverantwoordelijke wijze zijn aangetast. Na pina en tyari dem sma na first ladu, en dat is op zich al een grove schande. Ook na 25 mei zal er aan het pinaren van deze landgenoten geen einde komen. Welke regering ook aantreedt, zij zal grote aandacht moeten gaan besteden aan hoe de sociaal maatschappelijke positie van de allerarmsten in ons land spoedig kan worden verbeterd. Naschoolse zorg en sociale zekerheidsstelsels, betekenen nog niet dat er in de woning van een arme landgenoot drie keer per dag gezond eten op tafel terecht komt. En juist daar moet, naar onze mening, hard aan gewerkt worden. En dat geld voor elke partij of combinatie die de verkiezingen in haar voordeel beslecht.