Suriname is een klein land met een bevolking van iets meer dan een half miljoen. En juist omdat we zo klein en bijna dorps zijn, blijft zeer weinig geheim. Zo werd het al vanaf het prille begin van het aantreden van de regering Bouterse in augustus van 2010 duidelijk, dat we te maken hadden met mensen die geen kaas gegeten hebben van hoe je met staatsfinanciën op een verantwoorde wijze dient om te gaan. Uit zuiver populistische overwegingen begon men met het doorvoeren van een FISO II regeling voor ambtenaren. Een stap die, volgens André Telting kort voor zijn aftreden, tot grote financiële problemen voor de Staat zou zorgen. Telting stelde toen tegenover ons dat FISO I met veel moeite kon worden doorgevoerd, maar dat FISO II in verband met de toenmalige omstandigheden absoluut voor problemen zou zorgen. Alleen door drastische verhogingen bij de pomp (government take) en verhogingen van invoerrechten en accijnzen op een groot aantal producten, zou FISO II mogelijk zijn. Het laatste zou dan ook gelijk voor prijsverhogingen zorgen. De regering Bouterse trad aan en de eerste populistische maatregel naar de ambtenaren toe werd doorgevoerd. En tegelijkertijd werd een zeer vijandige stap richting de rest van de bevolking genomen door de government take te verhogen, een maatregel waartegen dezelfde NDP zo zwaar geprotesteerd had door middel van demonstraties met meneer Abrahams voorop. Voor een ieder werd het duidelijk dat de verkwisting van staatsmiddelen was aangevangen. Een groot aantal ambtenaren werden volgens de zogenaamde beleidsinzichten met behoud van salaris naar huis gestuurd. Vrijwel gelijktijdig werden beunhazen, maar wel partijloyalisten, in dienst genomen. De staatsuitgaven namen hiermede gelijk toe. Men maakte heel duidelijk een aanvang met geldsmijterij en forse financiële bevoordeling van top NDP’ers. Salarissen van bepaalde figuren schoten als raketten de lucht in. Zelfs een zelfverklaarde bisschop kreeg een salaris van maar liefst 8000 SRD in de maand. De vele buitenlandse reizen met vliegtuigen van de SLM maakten dat vooral de deviezenpot bij de Centrale Bank daar ernstig onder ging lijden. De verkwisting werd in 2010 reeds aangevangen en is nimmer gestopt. Zo kreeg men door hoge inkomsten uit de goud- en aardoliesector meer geld in kas, dan waar de regering Venetiaan ooit van had durven dromen. Inplaats van noodfondsen voor eventueel opkomende slechtere tijden op te richten, bleef men maar spenderen. Op Openbare Werken was het duidelijk dat men erop uit was zware nyan te maken, men zag de staatskas als de eigen portemonnee. De verkwisting en de corruptie waren daar zo omvangrijk, dat men vanwege de enorme kritiek er niet omheen kon de minister te vervangen. Bij zijn vertrek werd het duidelijk dat er zeker voor 300 miljoen SRD van de begroting voor dat departement foetsie was. Feesten en bigi tem spelen voor het buitenland met belastinggelden van het volk, daar was men koning in. Carifesta werd begroot voor 17 miljoen SRD en uiteindelijk verdween er 35 miljoen uit de staatskas. Tot op heden kan niet verklaard worden waar dat geld allemaal aan besteed is. Voor Keerpunt is het duidelijk; de zaak stinkt van alle kanten. En mr ten procent weet ook nergens van. Niemand die hem vraagt dit enorme bedrag te komen verantwoorden. Als je in collectieve zin steelt, kun je moeilijk met de beschuldigende vinger naar slechts één dief wijzen. En toen werd de regering Bouterse plotsklaps geconfronteerd met een zwaar kelderende prijs voor goud en ongeveer anderhalf jaar later met een dalende olieprijs per barrel van meer dan 50 procent. En dat snijdt natuurlijk diep in het vlees, als je niet voor noodfondsen hebt gezorgd en thans aangewezen bent op de deviezenvoorraad van de Centrale Bank om de zaken nog enigszins sluitend te houden en de wisselkoers van de SRD ten opzichte van dollar en euro te verdedigen. Dat lukt nog maar tijdelijk, omdat ook daar de klad in gekomen is. De staten van de Centrale Bank die maandelijks en niet meer wekelijks bekend worden gemaakt, spreken boekdelen. Bij het aantreden van de regering Bouterse, liet André Telting een deviezenreserve achter van, als wij ons niet vergissen, bijna 1 miljard dollar en een behoorlijk aangevulde en solide goudvoorraad ter dekking van de SRD. De deviezenvoorraad is inmiddels met meer dan vijftig procent afgenomen en ook een deel van de goudvoorraad is verkocht . Daarvoor kreeg men dollars. Wij hebben zo het vermoeden dat ook die dollars inmiddels zijn verdampt door het verkeerde bestedingenpatroon van deze regering. Het is dan ook niet uitgesloten dat de Centrale Bank door het gebrek aan voldoende vreemde valuta niet langer in staat zal zijn de wisselkoers van de SRD ten opzichte van de dollar en euro te verdedigen. Men zal wederom aangewezen zijn op de parallelmarkt voor het verkrijgen van dollars en euro’s . Het mechanisme van vraag en aanbod zal dan weer strak gelden. De vraag zal dan zonder enige twijfel groter zijn dan het aanbod en dat heeft weer tot gevolg dat we veel meer voor een dollar en een euro zullen moeten betalen. Gevolg is dan dat de prijzen in de winkels nog verder zullen stijgen en de armoede zal toenemen. Komt ervan als je niet in staat bent prudent financieel en monetair beleid te voeren. Het is thans overduidelijk dat de Staat in enorme financiële problemen verkeert en dat ze elke maand grote problemen heeft zijn werknemers op tijd te betalen. Tegen een zwaar onvoordelige rentevoet en aflossingstermijn geld gaan lenen in het buitenland, is een mogelijkheid om tijdelijk het probleem op te lossen. Natuurlijk is er ook het meest verfoeilijke, de monetaire financiering van het overheidstekort, zoals men dat toch maar onbeschaamd heeft toegepast tijdens de regering Wijdenbosch 1996-2000. Er valt niets meer te ontkennen, ook de heer Amzad moet dat niet langer doen. De president heeft de laatstgenoemde het gras voor de voeten weggemaaid door te bekennen dat de Staat enorme financiële problemen heeft en dat slechts bepaalde zaken momenteel nog kunnen worden betaald. Daarmede gaf het staatshoofd ook aan dat personen en instanties die al maanden zoniet jaren, geld van de overheid moeten krijgen voor verleende diensten en geleverde goederen, voorlopig naar hun geld kunnen fluiten. Geen kibri kibri meer mijne mensen, moni no de en jullie moeten allemaal maar wachten tot betere tijden. Ook gaf het staatshoofd aan dat er voorlopig niet gedacht zal kunnen worden aan grootschalige projecten. Dus al die mensen die dachten dat ze spoedig een huis van lanti zouden kunnen bemachtigen na de enorme beloften gedaan in het verleden, kunnen het gevoeglijk vegen. Dat het thans zo slecht gesteld is met de staatsuitgaven, heeft allemaal te maken met het zogeheten populistisch beleid van dit kabinet, grootschalige diefstal door exponenten, verkwisting op grote schaal, en volslagen wanbeleid. Een van de verkwistingen en teki nyan moet gezocht worden in de naschoolse opvang en haar financiering. Daar wordt verkwist en gejat op grote schaal. Het sociaal zorgstelsel betekent een extra verzwaring van de uitgaven van de overheid die ze onder deze omstandigheden met zwaar verminderde inkomsten gewoon niet kan medefinancieren. Men moet het volk geen knollen voor citroenen verkopen. Over enige tijd zal duidelijk worden dat men veel te hoog gegrepen heeft en dat die zaak niet te financieren is. Niet voor de overheid en niet voor de private sector. Dit kabinet probeert ons blij te maken met een dode mus, dat is in ieder geval voor Keerpunt overduidelijk. Bouterse wil zoveel, maar beseft zelf dat hij geen geld heeft om al die geweldige plannen te realiseren. Men blijft maar opscheppen en de niet-denkende achterban met allerlei verhaaltjes bestoken en belazeren. Suralco overnemen is snel gedaan, maar hoe zit het met het kostenplaatje om zo een groot bedrijf te draaien. In ieder geval is het gaande houden van de raffinaderij te Paranam een heel kostbare zaak waar veel deviezen tegenover dienen te staan. Heeft men wel bestudeerd wat de maandelijkse rekening van de chemicaliën die noodzakelijk zijn om de raffinaderij te draaien, behelst? Waar moet het erts vandaan komen om de zaak draaiende te houden. Om erts uit Nassau te halen, dient er een haulroad te komen. En voor de aanleg van een weg van meer dan 150 kilometer is er zeker geen geld. Wordt Suralco onder de paraplu van een Surinaamse entiteit geen tweede SML, Bruynzeel, Para Industries of Mariënburg? We zijn niet eens in staat een kleine cassavefabriek met een vloeroppervlakte van nog geen 1000 vierkante meter op te starten, laat staan een aluinaardefabriek te draaien. Libi sma nanga law yere, regering Bouta. Om terug te keren op het enorme geldgebrek bij de overheid kan er gesteld worden dat men een brevet van ongeschiktheid verdient. De president dient dat volledig te onderkennen. Wanbeleid ten top en ook dat moet de man toegeven. De NDP heeft het er steeds over dat ze nog vijf jaar de staatsmacht in handen wenst te houden. Met het huidige financiële plaatje zou dat geen innige wens moeten zijn. Men zou eigenlijk blij moeten zijn de zaak over te kunnen dragen aan de puinruimers van V7, die al eerder de rommel gemaakt door Goedschalk en Bosje, hebben weten op te ruimen. Financiële en monetaire wanorde scheppen, daar is de NDP altijd goed toe in staat geweest. Opruimen zal een stuk moeilijker worden. Wij zijn er eerder van overtuigd dat ze dit land financieel verder in het moeras zullen doen zinken. Wat de zaak alleen maar erger maakt, is dat er aanwijzingen zijn dat men de buitenlandse schuld van dit land wenst te vermeerderen om nog enige tijd de alsmaar oplopende schulden te kunnen dekken. Men heeft er namelijk nooit moeite mee gehad de schulden op de schouders van opvolgende regeringen te leggen. Ook dit keer zal Suriname moeten meemaken dat het niet anders is dan voorheen.