De NDP voelt zich sterk genoeg om alleen de verkiezingen in te gaan. Wij denken eerder dat de NDP schoon genoeg heeft van de PALU en ABOP voetklem, die de afgelopen tijd behoorlijk drukkend is geweest en het beleid op meerdere momenten heeft gefrustreerd. Het is bekend dat de NDP op veel momenten zich heeft geërgerd aan de handelingen van Amafo op Sociale Zaken en Volkshuisvesting en ook aan de zienswijze van de PALU op het ministerie van NH. Vooral de eigen richting die de PALU veelal volgde tegenover mijnbouwondernemingen, lag de NDP niet lekker. Op een gegeven moment werd de PALU dan ook behoorlijk op een zijspoor gezet in de kwestie Suralco. De PALU heeft vanaf het aantreden van dit kabinet, de Amerikaanse multinational behoorlijk tegen de haren in gestreken. Ook is het overduidelijk dat de NDP de PALU slechts nodig had om aan de macht te komen en assistentie te verlenen bij de amendering van de bestaande amnestiewet. PALU en exponenten uit de zogeheten revolutie, kennen elkaar uit de jaren tachtig en de heren zijn eigenlijk tot elkaar veroordeeld, vooral de ouderen uit die partij. We denken daarbij aan de decembermoorden en de adviezen die vanuit de PALU-top werden gegeven aan de zogenaamde commandanten van de revolutie. Men weet veel van elkaar en misschien was het dan ook niet zo moeilijk om in 2010 het weer eens een keer met elkaar te proberen. Nood breekt wet en daarom kwam het weer tot een vrijage tussen de twee partijen. Dat men elkaar niet vertrouwt, weten wij al decennialang. Die krofaya boys and girls hebben ten opzichte van de NDP een heel andere visie over de wijze waarop men denkt Suriname verder te moeten brengen. Als we dan even teruggaan naar die partij van meneer Brunswijk, kan je alleen maar praten over onderling wantrouwen en in bepaalde gevallen zelfs van animositeit. Ook voor andere politieke entiteiten is het een gegeven dat je slechts naar de gele formatie kijkt indien je echt geen andere optie hebt. Het is namelijk een onmogelijkheid om te werken met een partij die op zeer egoïstische wijze bezig is en geen rekening wenst te houden met de belangen van andere delen in de samenleving. Ook wordt de voorzitter van ABOP door de NDP nog altijd gezien als een opstandige querulant die als hij zijn zin niet krijgt, steeds dreigt met het bossen van het samenzijn. Een man die het niet onder stoelen of banken steekt, dat hij eigenlijk niets van de NDP moet hebben, maar er alleen bij is omdat hij zaken gerealiseerd wenst te zien. Ook is het geen geheim dat de voorzitter van ABOP voor zijn eigen persoonlijke belangen opkomt en zelfs zijn achterban als minder relevant ziet. De NDP waagt nu een enorme gok door alleen de verkiezingen in te gaan. Wij vragen ons daarbij af of de partij zich niet aan het rijk rekenen is en dat in een tijd dat ze onder zware kritiek staat en de corruptieschandalen de een na de andere naar buiten worden gebracht. De NDP toont door haar beslissing alleen de verkiezingen in te gaan, dat ze ABOP en PALU niet langer nodig heeft. Ook vermoeden wij dat de NDP wenst te zien wat de beide partijen op eigen kracht zullen bereiken. Voor ons is het duidelijk dat ABOP, zeker voor een deel, op de etnische aanhang kan rekenen. PALU heeft dat voordeel zeker niet en daarom wensen wij nu reeds te stellen dat ABOP beter uit de verf zal komen op 25 mei aanstaande.