Er treedt ook in ons land een sluimerende resistentie op van bepaalde micro-organismen tegen antibiotica. Dit bleek dinsdag jongstleden tijdens de afstudeerpresentatie van Artidevie Hardwarsing en Archana Sewnarain van de studierichting Hoger Laboratorium Onderwijs van het Polytechnic College Suriname (PTC). Hun afstudeerproject ‘Data-analyse van bacteriën met hun resistentiepatroon uit patiëntenmateriaal in Suriname van 2011 en 2012’, beoogde inzicht te krijgen in de micro-organismen die het meeste voorkomen in patiëntenmateriaal, te weten bloed, urine, liquor (hersenvocht), sputum (afscheidingsproduct van slijmvlies van ademhalingsorganen) en feces, met hun antimicrobiële gevoeligheid, zodat dit kan bijdragen aan de ontwikkeling van een nationaal antibioticabeleid. Een dergelijk beleid is noodzakelijk voor het toedienen van de juiste antibiotica en het toepassen van een gerichte behandeling. Het duo kwam tot de slotsom, dat de resistenties een lichte toename vertonen in 2012 ten opzichte van 2011, en dat de resistentiepatronen van de verwekkers op de afdeling Intensive Care, vergeleken met andere afdelingen, een duidelijk verschil in resistentie lieten zien. Meerdere bacteriën, waaronder E.Coli en Klebsiella pneumonia, lijken ongevoelig te zijn voor antibiotica, en dan met name voor het veel gebruikt middel amoxicilline. Behalve dat het afstudeeronderzoek naging of de resistentie is toegenomen, zullen de verkregen gegevens uit het Academisch Ziekenhuis Paramaribo afdeling Bacteriologie worden gerapporteerd aan de PAHO in Suriname, daar deze regionale volksgezondheidswaakhond toezicht houdt op het verloop van antimicrobiële resistentie. Suriname heeft overigens nog geen antibioticabeleid. Van verschillende ziekenhuizen en poliklinieken werd door de PTC’ers data verzameld en een inzicht verkregen in de meest voorkomende micro-organismen in Suriname en het resistentiepatroon. Op de afdeling Intensive Care is de voornaamste verwekker Klebsiella pneumonia, voorts blijkt dat deze bacterie en de E.Coli bij urineweginfecties ongevoelig zijn voor het antibioticamiddel amoxicilline. Ook is er een duidelijke toename van resistentie voor deze twee bacteriën in de urinekweken in 2012 ten opzichte van 2011 voor wat betreft amoxicilline/clavulaanzuur. Bij gastroenteritis (ontsteking van maag en darm), waarbij volgens hun onderzoeksresultaten Salmonella Enteritidis en Shigella flexneri als belangrijkste verwekkers gelden, is voorts gebleken dat deze bacteriën goed gevoelig zijn voor nalidixinezuur. Bij sputumkweekresultaten waren Pseudomas en Klebsiella pneumonia de voornaamste verwekkers van luchtweginfectie. Eerst vermelde bacteria bleek goed gevoelig voor de meeste antibiotica, maar de tweede was ongevoelig voor amoxicilline en goed gevoelig voor amikacine. Uit de bloedkweekresultaten is gebleken dat E.Coli en Staphylococcus aureus de meest voorkomende veroorzakers zijn van sepsis (bloedvergiftiging). Laatst genoemde bacterie is goed gevoelig voor methiciline, maar ongevoelig voor penicilline, terwijl de eerste goed gevoelig is voor cefotaxine en ongevoelig voor amoxicilline. Hardwarsing en Sewnarain pleiten sowieso, dat door een goede hygiëne, verspreiding van resistente micro-organismen voorkomen kan worden. Vervolgonderzoek van recente data van 2013 en 2014 achten zij voorts noodzakelijk om het antibioticabeleid continu te kunnen monitoren. Naar zij zeggen, zou er nadat er een antibioticabeleid is opgezet, controle uitgevoerd moeten worden door het Ministerie van Volksgezondheid in samenwerking met de Nationale Antibiotica Commissie. Ze bevelen ook aan, dat voor een juist resultaat bloedkweken steriel genomen moeten worden, dit vanwege het feit dat er Staphylococcus species zijn gevonden in species van kinderen tussen 1 en 5 jaar. Een aanbeveling is ook, om gezien het geringe aantal kweken van die groep, meer data van kweken van poliklinische patiënten bij te houden. Hierop werd evenwel te berde gebracht dat het drie dagen duurt voordat huisartsen resultaten krijgen als ze een kweek opsturen. De arts/medisch microbioloog drs. Sandra Hermelijn, gaf in dit kader aan, dat huisartsen niet gelijk een breed spectrum in acht hoeven te nemen en antibiotica kunnen beginnen voor te schrijven waarmee ze doorgaans goede resultaten behalen.