Etnische identiteit en nationale identiteit

De econoom, historicus en auteur Dew Baboeram, die regelmatig publiceert onder het pseudoniem Sandew Hira, heeft gisteravond tijdens een lezing gepleit voor het ontwikkelen van sociale instituties om verbindingen te leggen tussen etnische identiteit en nationale identiteit. Zo’n instituut is een entiteit dat waarden en normen produceert, reproduceert en overdraagt, voorts zijn sociale instituties belast met de uitingsvormen van etnische identiteit. Sandew Hira analyseerde breedvoerig de relatie tussen nationale identiteit en etnische identiteit, waarbij hij in zijn slotopmerkingen sociale instituten opsomde met een bindend karakter. Zo zouden in het geschiedenisonderwijs gemeenschappelijke elementen, zoals de onderdrukking en uitbuiting door de kolonisator centraal moeten staan, evenzo zouden kunst – en cultuuruitingen van de verschillende etnische groepen, geen belevingen moeten zijn van concurrentie, maar van gezamenlijk genot. Hira bracht in herinnering, dat de Surinaamse samenleving een creatie is van een nieuwe samenleving op basis van de bijna complete vernietiging van de oude. Onze nationale identiteit zou gebaseerd moeten zijn op de erkenning van de resten van de inheemse samenleving als de oorsprong van de Surinaamse natie. Voorts hebben de overige etnische groepen feitelijk een diaspora dimensie. De versterking van de diaspora identiteit zou dan ook tot uitdrukking moeten komen in speciale relaties met de landen in de oorsprong van de diaspora, waarbij er een culturele binding is met betrekking tot taal, religie, cultuur, enzovoorts. De bevestiging van de eigen identiteit zou kunnen, maar hoeft niet tegenover een nationale identiteit te staan. Hira stipte aan, dat Westers kolonialisme heeft geleid tot verruwing van beschaafdheidsnormen, zo zijn openlijk beledigende termen overgenomen zoals `kafri’ en `koelie.’ Er zou, naar zijn zeggen, een moreel verbod op deze termen moeten komen. Hij belichtte tevens vijf typen samenlevingen die zijn voortgekomen uit Westers kolonialisme en ging in op de ervaringen van de antikoloniale strijd. Antikoloniale bewegingen waren onder andere het Panislamisme en het Panafrikanisme, bijzondere strategieën voor zwarte bevrijding kwamen van onder meer Booker T. Washington, het NAACP, Marcus Garvey, Nations of Islam en de Civil rights movement.

More
articles