Vuurwapens zijn meestal wel op de een of andere manier terug te vinden op de voorpagina’s van de kranten in Frans-Guyana en Suriname. Roof, moord, bedreigingen. Het is ook geen geheim dat de meeste wapens, die worden gebruikt bij overvallen, afkomstig zijn uit Frans-Guyana, waar men slechts door het aantonen van een ID-kaart er al eentje kan kopen zonder een psychologische test te ondergaan, of een vergunning aan te vragen. Maar komt daar nu verandering in?
Men is misschien verbaasd te horen dat je in Frans-Guyana slechts je ID-kaart hoeft te tonen om een wapen te kopen, maar daar zit een reden achter. Frans-Guyana kent een hele speciale wetgeving, die is gemaakt uit respect voor de binnenlandbewoners die afhankelijk waren van jagen. De normale wetgeving kon dus niet worden toegepast.
Maar de afgelopen jaren worden deze wapens gestolen of overgekocht en gebruikt in Frans-Guyana en in Suriname bij criminele activiteiten. In Frans-Guyana zijn er in 80% van de 359 overvallen die vorig jaar zijn gepleegd, gebruik gemaakt van jachtgeweren waarvan de loop is afgezaagd.
Eind 2014 registreerde de politie dat er 13.671 wapens in de omloop waren, waarvan 10.412 jachtgeweren.
De meest gebruikte jachtgeweren zijn, volgens een verkoper, een Russisch eenschots jachtgeweer van 12 mm en een karabijn, weliswaar van kleine kaliber, maar met een schietafstand van 2km.
De kritiek die Suriname eind vorig jaar leverde, kwam in het Guyanese nieuws terecht en bereikte dus ook de politie, maar het onderwerp is gevoelig. Enerzijds wenst men niet te komen aan de traditionele gewoontes van de binnenlandbewoners, anderzijds wenst de politie niet alleen dat de traditionele gebruikers met wapens weten om te gaan, maar zeker ook een oogje in het zeil houden om criminaliteit te bestrijden.
Voor het eerst heeft de overheid het debat gelanceerd in de hoop reacties op te wekken die zouden kunnen leiden tot het vinden van een juiste oplossing. Eén van de reacties kwam uit politionele hoek: “De mensen van de rivier en het binnenland hebben een traditionele jachtgewoonte en die moeten zij behouden! Echter is de bevolking veranderd en dus moeten de mensen die in de stad leven, wel een vergunning hebben, omdat jagen niet meer behoort tot hun traditie”, zei Olivier Le Cardinal, de departementsdirecteur voor Civiele Veiligheid.
Hoe het debat zal verlopen, zal hebben zal met de tijd duidelijker worden, maar zowel voor Suriname als voor Frans-Guyana blijft één aspect van groot belang: de veiligheid van de burgers waarborgen.