Iedereen volgt de ontwikkelingen binnen het G7 samenwerkingsverband nauwlettend. De VHP, PL en de NPS, hebben elkaar reeds gevonden als het gaat om de verdeling van de DNA-posten. Echter zijn de BEP, KTPI, DA’91 en de SPA, nog niet gelukkig met de gehanteerde verdeelsleutel. De kleinere partijen vinden niet dat er zondermeer uitgegaan moet worden van de situatie van 2010, namelijk het resultaat, maar dat er tussen 2010 en heden nieuwe ontwikkelingen zijn. Ofschoon de VHP nog niet publiekelijk heeft gereageerd, hebben de PL en de NPS, reeds aangegeven nogal tevreden te zijn. De partijen hebben wel een overeenkomst op het niveau van de ressortraad. De ‘ontevreden’ groep vindt dat in Paramaribo de zeven voorzitters de posities één tot en met zeven moeten invullen. 2010 mag geen leidraad zijn, omdat er gekeken moet worden naar wat genoemd wordt: de kwaliteit en het niveau. Het is interessante ontwikkeling, maar ook één die de aartsvijand, de NDP, in de kaart zal spelen, als blijkt dat men binnen G7 elkaar niet kan vinden. De NDP is als geen andere blij wanneer er versplintering plaatsvindt. Dat betekent dat ze meer kans maken op een verkiezingswinst. De harde realiteit leert dat men niet voorbij kan gaan aan het resultaat van 2010. Enkele partijen hebben het dubbele aantal aan stemmen behaald en willen daarvoor goed gepositioneerd worden. Aan de andere kant hebben sommige partijen continu ‘paardje gereden’ en zoeken dus nu een model om hoe dan ook een verkiesbare plek te krijgen. Wel kan gesteld worden dat deze kleine partijen wel een bepaald gewicht hebben. Het is hoe dan ook een een uitdaging voor de leiders om hieruit te komen. Misschien moet er niet gekeken worden naar ‘wat ik kan krijgen, maar wat wij samen kunnen doen’. De nationale en volksopstelling moet de boventoon voeren en daar zullen de kiezers goed op letten. Wij zijn reuze benieuwd.