De verkiezingen naderen, dus plotseling leeft men mee met de nabestaanden van de vele mensenrechtenschendingen die ons land gekend heeft. De president heeft bij zijn nieuwjaarsrede gesteld dat hij graag een waarheids- en verzoeningscommissie wilom af te zijn van de discussie over de mensenrechtenschendingen en zodat de natie als collectief verder kan gaan. De hoofdverdachte van de decembermoorden van 1982, wil hiermee politiek de harten winnen van de mensen die eerder voor een berechting gaan. Aan de andere kant snapt de politicus niet, dat hij geen respect toont voor de rechtsstaat en de nabestaanden ook een klap in het gezicht geeft. Alle mensenrechtenschendingen en met name de gebeurtenissen van 8 december 1982, moeten grondig onderzocht worden. Het strafproces tegen alle verdachten moet weer worden voortgezet, zodat de samenleving voldoening kan vinden in wat er uit de bus zal komen. Laat de rechter beslissen en de samenleving en nabestaanden zullen zich daarbij neerleggen, of indien nodig, in beroep gaan. In dit land wil men zaken andersom doen. Men wil eerst de misdaad plegen, en jaren daarna een waarheids- en verzoeningscommissie instellen. Wat voor nut heeft het dan om een rechtsstaat te hebben. Waarom hebben wij dan nog rechters, als misdaden op zo een manier worden afgewikkeld. Mensen hebben de dood gevonden, gezinnen lijden nog steeds pijn en dat kan niet zomaar met een commissie worden weggewerkt. De nabestaanden zoeken naar voldoening en de waarheid en die zullen ze alleen krijgen als het strafproces wordt voortgezet en de daders worden berecht. De grond onder de voeten van leden van dit kabinet wordt steeds heter. De veel gevraagde 5 extra jaren om van de macht te genieten, schijnen als een zeepbel uiteen te spatten als gelet wordt op de recente politieke ontwikkeling. Bij een eventueel verlies van de verkiezingen weet men wat er te wachten staat. De Amnestiewet, zoals die er nu is, wordt 100% zeker ingetrokken en de gevolgen kennen wij allemaal. Niemand wil in de bak. De vervolging zal namelijk worden voortgezet. Bovendien is macht lekker. Nog eens 5 jaren om de zakken goed te vullen. Nu al komen de schandalen aan het licht, toch? Dus Suriname zit niet te wachten op geen enkele verzoeningscommissie. De rechter moet rustig zijn werk doen en we zien wel wat de beslissing wordt. Wij vergeten soms dat internationaal ons land veroordeeld is voor mensenrechtenschendingen. De rapporten liggen er. Wij kunnen dan niet doen alsof er geen vuiltje aan de lucht is of dit alles afkopen met een waarheids- en verzoeningscommissie. Trouwens, wie pretendeert militair te zijn, gaat voor de rechter staan en zijn verhaal vertellen. Laat het verder aan het strafproces over.