Minister Amoksi van Justitie en Politie is vanaf het aantreden van de regering Santokhi-Brunswijk in functie en heeft de nodige reshufflingen heelhuids overleefd. Met een president die voorheen dezelfde functie bekleedde, mag zwijgzaam verondersteld worden, dat het beleid zijn goedkeuring in grote lijnen draagt. Dit uit zich ook in de deelname van Amoksi aan persmomenten, waaronder persconferenties. Daar is hij niet even spraakzaam over alles.

Er groeit een roep om een diepgaande evaluatie van het beleid van minister Amoksi, te midden van toenemende zorgen over zijn aanpak. Deze oproep komt nadat recente gebeurtenissen vragen hebben opgeroepen over de effectiviteit en integriteit van zijn ministerie. Verschillende belangrijke kwesties, waaronder de aanpak van de criminaliteit, rechtshandhaving en beleidsmaatregelen met betrekking tot mensenrechten, hebben zorgen gewekt bij zowel het publiek als bij andere overheidsinstanties. De oproep tot evaluatie richt zich op verschillende aspecten van het beleid van Amoksi. Allereerst wordt aandacht gevraagd voor de effectiviteit van de maatregelen die zijn genomen onder zijn leiding, met betrekking tot criminaliteitsbestrijding en handhaving van de wet. Ten tweede wordt de transparantie en integriteit van het ministerie in twijfel getrokken, met betrekking tot de naleving van mensenrechten en het waarborgen van de rechtsstaat.

De dringende roep om evaluatie van het beleid van minister Amoksi komt op een cruciaal moment, waarbij de rol van het ministerie van Justitie en Politie van vitaal belang is voor de veiligheid en stabiliteit van het land. Als gevolg hiervan groeit de druk op de autoriteiten om transparantie en verantwoordingsplicht te garanderen binnen het ministerie van Justitie en Politie, onder leiding van minister Amoksi.

Om het even over de identificatieplicht te hebben die overal ter wereld een heet hangijzer is, deels omdat in een dictatuur de overtreding ervan vaak als excuus gebruikt wordt tegen politieke tegenstanders. Dit, omdat bij folteringen en massamoord, onder meer tijdens de Holocaust, identificatie altijd een instrument van onderdrukking is geweest. Amoksi heeft zich beroepen op de Wet Identificatieplicht, maar die wetsbepaling is weer een verwijzing naar het Politiehandvest. Dat artikel kent de bevoegdheid niet en vult het niet aan. De juristen Sitaram en Sewcharan hebben dus gelijk met hun kritiek op de werkwijze, die ze als discutabel en zonder wettelijke grondslag bestempelen.

Wat wel degelijk een wettelijke grondslag heeft, is het rechtshulpverzoek, vastgelegd voor Nederland, bij verdrag. Nederland heeft Brunswijk, vicepresident en volgens de Grondwet, verboden deelhebber aan ondernemingen of concessies, als getuige verzocht medewerking te verlenen in een procedure van een drugshandelaar, bij wie kilo’s goudstaven zijn aangetroffen. Amoksi wees tijdens een persconferentie er eerst op, dat het geen beleid is, daar informatie over te verschaffen. Daarna verwees hij naar het Openbaar Ministerie. En wederom ernaar gevraagd, zei hij niet op de hoogte te zijn.

Van tijd tot tijd wordt verwezen naar het Nationaal Leger en zelfs het ministerie van Defensie. Er wordt geen uitleg gegeven over het protocol of de grondslag van zulke gezamenlijke acties. We moeten zeker niet terug naar de tijden van politionele taken in handen van militairen. Als dat het beleid van Justitie is, hebben Amoksi, Mathoera en hun meerderen, de lessen van de jaren tachtig niet begrepen. Daarom zijn wij al geruime tijd van mening, dat het beleid van deze JusPol-minister onder een vergrootglas geplaatst moet worden, want hij bakt er bitter weinig van.