Documentaires moeten Surinamers inspireren

Als tegenhanger van het geklaag dat er mensen uit het buitenland naar Suriname komen om films te maken over onze cultuur, zegt Eddy Wijngaarde, initiator van het Project 8 voor 40: ‘’Dat recht hebben ze, maar als je er bezwaar tegen hebt, maak het zelf. Dat is nu gebeurd.’’ Hiermee doelt hij op de zes documentaires over Suriname die binnenkort in première gaan. Deze documentaires moeten andere filmmakers inspireren om steeds meer van de Surinaamse cultuur vast te leggen.
Geïnspireerd door het idee van de tien documentaires die bij tien jaar afschaffing van de apartheid in Zuid-Afrika zijn gemaakt, is het Wijngaarde en Hennah Draaibaar van The Back Lot, gelukt het Project 8 voor 40 dat in 2015 is begonnen, in 2018 tot een feit te maken. Het project is gestart in 2015 bij veertig jaar onafhankelijkheid waarbij voor elke bigi jari een documentaire is gemaakt.
Uit de negenentwintig inzendingen zijn er acht geselecteerd door een onafhankelijke commissie, waarvan zes op het projectplan zijn gekomen. Echter twee inzendingen afgevallen door omstandigheden.
De films die gemaakt zijn door beginnende regisseurs, zijn compleet Surinaams en gaan over cultuur, muziek, het binnenland, de stad en het milieu. Niet alleen de regisseurs zijn Surinamers, maar ook de crew, terwijl de verschillende verhalen ook opgenomen zijn in Suriname. “Als je de cultuur belicht hebt, geeft dat iets aan van je eigenwaarde. Film is een gemakkelijk medium om grotere groepen te bereiken die ook hun identiteit daaraan kunnen ontlenen, gezien een cultuur op een andere manier in beeld gebracht wordt”, zegt Wijngaarde.
Volgens hem wonen Surinamers vredig naast elkaar, maar weten ze weinig van elkaar af. Door de jaren heen zijn een aantal Surinaamse films gemaakt die na enkele jaren zijn vergeten. Wijngaarde zegt dat documentaires in tegenstelling tot speelfilms altijd zullen blijven bestaan, omdat die echt zijn. “Documentaires blijven altijd bestaan. Speelfilms verliezen na verloop van tijd hun kracht, omdat het fantasie is. Documentaires zijn echt, maar vanuit de realiteit van de maker. Dat brengt mee dat andere makers hetzelfde onderwerp vanuit een andere invalshoek kunnen belichten. Documentaires inspireren anderen om verder te gaan”, aldus Wijngaarde.
Onder de regisseurs bevinden zich Tessa Leeuwsha met de film Frits de gids, Ginny Roos met I am a village, Kenrich Cairo met Hidden World, Nancy de Randamie met The sea washes over me, Rosita Leeflang met Kownu oloisi lasi en Ananta Khemradj met Je kan toch lezen. De documentaires gaan op 1, 2 en 3 december 2018 in première.

 

-door Priscilla Kia-

More
articles