De herschikking van het kabinet-Bouterse-II

De noodzaak om het kabinet Bouterse-2 te herschikken is goed beschouwd, niet aanwezig. Het geeft wel aan dat verantwoordelijken niet goed hebben gekeken naar de kwaliteiten en/of tekortkomingen van de personen die in 2015 zijn aangesteld ministeries te beheren. Deze reshuffeling zal ons slechts miljoenen kosten die wij nuttiger zouden kunnen besteden. En zolang de commando’s komen van opportunisten of leeghoofden, zal er met de beste knapkoppen als ministers niet veel veranderen. Wij weten allemaal dat de economische toestand in ons land, verre van gezond is en juist daar wordt er niets aan gedaan. Wij blijven b.v. maar aan het lenen alsof deze gelden nooit meer terugbetaald hoeven te worden. Bezuinigen op bepaalde uitgaven bestaat gewoonweg niet. De grote boosdoener is in de ogen van de meeste Surinamers de huidige minister van Financiën. Deze persoon blijkt een grote goochelaar te zijn met cijfers, niet iets dat hij bij het IMF geeft geleerd. Zijn opdrachtgever, de president, schijnt de enige te zijn die geloof in zijn sprookjes. De coalitie in DNA wordt dus gesommeerd de wet op het leningenplafond goed te keuren en men voert gedwee deze opdracht uit, terwijl men bliksems goed weet en begrijpt dat dit een foute zaak is. Zelf DNA-voorzitter heeft hierover in het openbaar haar twijfels uitgesproken. Het heeft er daarom veel van dat de herschikking van het ministersteam wordt gebruikt om zijn eigen fouten te verbergen en indirect de schuld van het falend beleid te schuiven in de schoenen van de ontslagen ministers. Het zou goed zijn als de president zichzelf goed in de spiegel kijkt en durft te verklaren dat hij het land op de juiste en eerlijke manier bestuurt. Hij mag gerust een voorbeeld aan zijn voorganger nemen die uit diep respect voor zichzelf en elke Surinamer een sober beleid voerde en zich nooit heeft verrijkt met middelen die het volk toebehoren. Indien een bewindsman wordt gepakt voor malafide praktijken moet deze inderdaad met de meeste spoed worden ontslagen en ook door de justitie worden vervolgd. En ook dat gebeurt niet. Hoe zal de Surinamer dan vertrouwen moeten hebben in de president, DNA of het totale systeem?

Ingezonden: Tony van den Hakker

More
articles