Wat voor type mens is Aiapra?
Aiapra is een jongedame, geboren op 29 mei 1994. Ze is een levensgenieter, die er altijd naar streeft het uiterste uit haar zelf te halen en ervan houdt om nieuwe uitdagingen aan te gaan.

Wat studeer je momenteel en waar?
Ik studeer momenteel milieuwetenschappen op de Anton de Kom universiteit van Suriname.

Wat doe je naast je studie (hobby’s)?
Naast mijn studie volg ik ook een visagiste – en kappersopleiding bij Shine Instituut. Voor de fun schrijf ik korte verhaaltjes en ben bezig te werken aan mijn proza. Ik ga ook de politiek in. Verder houd ik van uitgaan, socialiseren en kamperen.

Wat heeft je geïnspireerd om mee te doen aan Miss Suriname? En wie zijn de belangrijkste mensen in je leven?
In 2006 heb ik meegedaan aan het Little Miss Suriname contest, welke georganiseerd was door ‘Beatstreet’. Het was een geweldige ervaring welke ik weer eens wilde beleven. Verder wilde ik graag leren hoe ik beter met me uiterlijk kon omgaan, om me schoonheid beter tot uiting te laten komen. Het derde ding welke me heeft geïnspireerd, was de negatieve publiciteit van de organisatie en ik wilde gaan onderzoeken wat er zo mis was daaraan, zodat ik geen verklaring kan afleggen op basis van wat men zegt maar, dat ik een oordeel kan vellen over mijn persoonlijke ervaring. De belangrijkste mensen in mijn leven zijn mijn oma en mijn moeder.

Had je verwacht dat je zou winnen?
Aan het begin van de trainingen behoorde ik tot de zwakkeren van de groep. Gaande weg vorderde ik, maar mijn medecontestanten bleven niet achter. De dames waren sterk, anderen hadden zelfs al een modellencarrière. Om eerlijk te zeggen is dit de eerste uit alle voorgaande 6 competities, waar ik dacht dat ik geen kans maakte om te winnen in vergelijking met de andere missen. Die avond zelf was ik al opgelucht toen ik een award namelijk ‘Miss Symatica’ in de wacht sleepte. Dus kunt u zich bestwel voorstellen wat voor verrassing het was, dat ik in de finale belandde. Ik wist wel in mijn achterhoofd dat de kans groot was dat ik in de top 2 zou belanden na mijn finalevraag beantwoord te hebben, maar niet de eerste plaats.

Hoe ga je om met de extra aandacht die je nu krijgt en wat wil je nog bereiken in je leven?
Ik blijf te allen tijde mezelf namelijk een eenvoudige zelfverze-kerde jongedame. Verder ben ik zeer vriendelijk naar een ieder toe. Ik wil momenteel me studie afmaken, een gedichtenbundel en roman uitbrengen, milieuwetenschapper worden om zo een bijdrage te leveren aan de kwaliteit van de biodiversiteit van ons land.

Hoe wil je herinnerd worden als je ouder bent?
Ik wil herinnerd worden als te zijn de dame die alle positieve uit-dagingen aangaat van welke ze weet dat die haar hoger op de maatschappelijke ladder zullen brengen. Verder wil ik herinnerd worden als te zijn een natuurmens en een echte le-vensgenieter.
Wat zijn je volgende plannen als Miss Suriname 2014?
Enkele projecten uitvoeren voor jeugdigen, waarbij onderwijs hoog in het vaandel staat.

Wat vind je van ABOP-parlementariërs Ronnie Brunswijk en Marinus Bee, de wijze waarop zij de jonge talenten van Marowijne ondersteunen?
Ik wil eerst een correctie plegen door te zeggen dat de heer Bee en Brunswijk niet alleen jong talent van Marowijne ondersteunen maar van heel Suriname. Zolang ze worden benaderd en ze merken dat iemand bereid is te werken en zijn best te doen, welke een wezenlijke bijdrage kan leveren voor ons land, zullen ze altijd hun volste ondersteuning aanbieden. Dat vind ik fantastisch, omdat zij beseffen dat de jeugd de toekomst is en dat wij als jeugdigen later moeten zorgen voor hun aangename oude dag. En daardoor vind ik dat dat vele andere parlementariërs dit voorbeeld ook moeten overnemen. Door niet alleen te wachten op DNA- vergaderingen om noden van de jeugd in hun district aan te kaarten en wanneer dat niet op tijd wordt opgelost, de schuld geven aan de overheid. Maar zelf de personen, persoonlijk tegemoet komen, want het was ook een persoonlijke keuze van de Surinamer om hun parlementariërs te kiezen.

Wat zie je nog heel graag veranderen in Suriname… En hoe zou jij het anders aanpakken?
Ik zou graag het grondenrechtenvraagstuk veranderd te zien worden. De reden hiertoe is, omdat Suriname heel veel land heeft. Suriname is onderbevolkt. Als u een trip maakt met een vliegtuig naar Boven- Suriname, dan zult u wel zien hoeveel grote stukken land gewoon braak liggen. En dan irriteert het mij als burger vreselijk om te merken dat als ik eigenaar van een perceel wil worden, ik het moet erven of duizenden euro’s moet neertellen. Zo niet word ik van het kastje naar de muur gestuurd, terwijl er absoluut geen tekort aan land is. Ik zou dit willen oplossen door enkele hectare grond die nog geen eigenaren hebben op te sporen. Daarna een milieuonderzoek daar te plegen om te kijken welke negatieve effecten het ontbossen van dat stuk land zal hebben voor het milieu. Die dan in percelen van ongeveer 300 vierkante meters afbakenen. Gedeeltes voor wegen ontbossen. Een commissie samenstellen, die perceelaanvragen zal moeten behandelen en die percelen gratis geven na een grondig onderzoek te hebben gedaan over de aanvragers. Het vereiste gaat dan zijn dat ze binnen 5 jaar al moeten hebben gebouwd en moeten wonen. Zo niet wordt het ingetrokken.

Wat is je boodschap naar de jongeren toe, die naar je opkijken?
Grijp nu alle kansen waarvan je weet dat die je hoger op de maatschappelijke ladder kunnen brengen, zodat je in de toekomst niet hoeft te zeggen, had ik het maar gedaan. Wees niet bang om te falen, maar wees wel bang voor het NIET proberen.