Door Diletta Doretti, Wereldbank Resident Vertegenwoordiger voor Suriname en Guyana, en Adriana la Valley, Inter-Amerikaanse Ontwikkelingsbank Vertegenwoordiger voor Suriname.

Terwijl Suriname zich herstelt na een langdurige economische crisis, blijft armoede een dringend probleem. Hoewel het land vooruitgang heeft geboekt, leeft nog altijd 17,5% van de bevolking in armoede, waarvan 1,1% in extreme armoede. De recente herdenking van Wereldarmoededag herinnert ons aan de wereldwijde missie van de Wereldbank: “een wereld vrij van armoede op een leefbare planeet.” De doelstelling van de IDB Strategie+, “het verminderen van armoede en ongelijkheid in de regio,” blijft eveneens essentieel. Voor Suriname betekent dit dat naast het handhaven van fiscale en monetaire discipline, ook diepgewortelde ongelijkheden moeten worden aangepakt en dat groei voor iedereen de basis moet zijn van herstel.

Het onlangs gepubliceerde Suriname Poverty and Equity Assessment, een samenwerking tussen de Wereldbank en de Inter-Amerikaanse Ontwikkelingsbank, belicht de oorzaken van armoede in Suriname. Het rapport wijst op problemen in onderwijs en vaardigheidsontwikkeling, regionale ongelijkheden en tekortkomingen in sociale bijstandsprogramma’s, voornamelijk voor kinderen en historisch gemarginaliseerde groepen.

Een van de belangrijkste inzichten is dat de armoedecijfers kunnen verbeteren door de focus te richten op gezinnen met kinderen. Het armoedecijfer onder gezinnen met kinderen bedraagt 22%, bijna drie keer zo hoog als bij huishoudens zonder kinderen. Dit verschil benadrukt het risico dat armoede over generaties blijft bestaan als onderwijs- en economische kansen voor deze kwetsbare huishoudens niet snel worden verbeterd.

Naast kinderarmoede is er nog steeds ongelijkheid tussen mannen en vrouwen. Hoewel vrouwen beter presteren dan mannen op het gebied van onderwijs—met 15% van de vrouwen die een hogere opleiding afrondt, vergeleken met slechts 6% van de mannen—vertaalt deze prestatie zich niet in economische voordelen. Vrouwen worden geconfronteerd met obstakels bij deelname aan de arbeidsmarkt, wat hun vermogen belemmert om zichzelf en hun gezinnen uit de armoede te helpen. Het aanpakken van deze ongelijkheden kan tevens een sterke motor voor groei en welvaart in Suriname zijn.

Regionale ongelijkheid is een ander aanhoudend probleem. In het binnenland van Suriname, waar een groot deel van de Inheemse- en Marrongemeenschappen woont, leeft meer dan 25% van de bevolking onder de armoedegrens. Deze afgelegen gemeenschappen hebben historisch gezien minder geprofiteerd van kansen en zonder gerichte interventies lopen ze het risico achter te blijven bij de economische groei van Suriname.

De weg vooruit is duidelijk: beleid dat iedereen helpt moet centraal staan in de armoedebestrijding. Om de armoedecyclus te doorbreken, moeten sociale diensten zoals gezondheidszorg en onderwijs, evenals sociale bijstandsprogramma’s worden verbeterd, vooral voor gezinnen met kinderen.

Hoewel het kinderbijslagprogramma van Suriname veel mensen bereikt, is de financiële steun bescheiden en blijven veel kinderen in armoede. Door het bereik en de efficiëntie van deze programma’s te verbeteren, kan een vangnet echt de meest kwetsbaren beschermen en ervoor zorgen dat elk kind de kans krijgt om te slagen. Investeren in het statistische systeem van Suriname is ook belangrijk. Het verzamelen van tijdige en betrouwbare gegevens over armoede en ongelijkheid is essentieel voor het ontwikkelen van goed beleid.

Nauwkeurige gegevens stellen ons in staat om kwetsbare groepen beter te bereiken en zorgen ervoor dat armoede en ongelijkheid centraal blijven staan in beleidsdiscussies en besluitvorming.

Vandaag worden we herinnerd aan onze gezamenlijke verantwoordelijkheid om een rechtvaardiger Suriname te creëren. De oplossingen liggen binnen handbereik, maar we moeten met urgentie en vastberadenheid handelen. Met de juiste beleidsmaatregelen kan Suriname dichter bij een toekomst komen waar armoede tot het verleden behoort en elke burger kan floreren.

Laten we dit moment benutten om een inclusiever, welvarender en veerkrachtiger Suriname op te bouwen—een land waar niemand wordt achtergelaten op onze weg naar een wereld zonder armoede.