Het grensconflict tussen Venezuela en Guyana over het zogeheten Essequibo-gebied, dat het eerstgenoemde land claimt, kan een gevaarlijke wending nemen, nu de Venezolanen troepen hebben verplaatst naar het oosten, niet ver van de Guyanese grens  en het zogeheten Essequibo-gebied. De Venezolaanse regering onder leiding van Nicolás Maduro, organiseert de komende maand een referendum, waarin hij het Venezolaanse volk regelrecht vraagt, of het van mening is, dat Essequibo Venezolaans is en dat het in de boezem van het land terug dient te worden gebracht. Essequibo is in de koloniale tijd op zeer slinkse wijze door het vervaardigen van valse landkaarten door de Britten,  bij Brits Guyana gevoegd. Ook aan onze kant werden er valse landkaarten gemaakt, om in de 20e eeuw  onder Burnham (1969) met militair geweld een deel van ons land, de zogeheten Tigri Delta, bij Guyana te voegen. Nu het niet uitgesloten is dat Venezuela desnoods militair het Essequibo-gebied wil annexeren, kijkt men naar de positie die Suriname zal innemen  in deze kwestie. De NDP komt thans met tal van verwijten  naar de regering Santokhi, als het gaat om de huidige verhoudingen  met  Guyana en bijvoorbeeld de plannen die er bestaan voor het bouwen van een brug over de Corantijn. De NDP heeft gelijk als ze stelt, dat de Corantijn een Surinaamse rivier is en dat er op geen enkele wijze mag worden gesold met de jurisdictie over een eventuele oeververbinding met Guyana. De jurisdictie behoort totaal in handen van Suriname te blijven en de brug moet Surinaams bezit zijn en daaromtrent behoren de Guyanezen totaal geen vinger in de pap te hebben. Als we de brug niet kunnen financieren, moet er gewoon geen brug komen.  Op dat punt zijn we het helemaal eens met de NDP.  Wanneer het om het geschil tussen Venezuela en Guyana gaat, inzake het Essequibo-gebied, behoort Suriname op geen enkele manier de kant van Guyana te kiezen, omdat Guyana ook een deel van ons grondgebied – de Tigri Delta – al vanaf 1969 bezet houdt.  Suriname kan dan wel duizendmaal lid van de CARICOM zijn, maar is op geen enkele wijze verplicht, de zijde van CARICOM-lidmaat Guyana te kiezen. De Guyanezen  hebben bewezen landrovers te zijn en  dat weten wij al vanaf de koloniale tijd. Wij zeggen niet dat wij in deze kwestie Nicolás Madura dienen te ondersteunen, in zijn eventuele annexatie van het Essequibo-gebied, maar wij moeten ons zeker niet achter Guyana scharen, zolang het niet uit de Tigri Delta is verdwenen. Inderdaad is het zo, dat de Surinaamse regering nu wel duidelijk dient aan te geven, wat haar positie is ten aanzien van Guyana en dan wel in het bijzonder voor wat betreft de Tigri-kwestie. De NDP en haar zogeheten revo-exponenten, moeten niet huichelen als het om Tigri gaat, want deze partij en haar exponenten hebben, toen zij op verschillende momenten de macht in dit land in handen hadden, zich nooit beijverd om Tigri weer  tot het Surinaamse territoir te doen behoren. De NDP is van 2010 tot 2020 voor het laatst aan de macht geweest in dit land en ook in deze periode had de partij slechts aandacht voor andere bedenkelijke zaken, maar zeker niet voor Tigri. Ze moet daarom nu niet komen huichelen. De regering Santokhi moet wel karakter tonen in de relatie met de Guyanezen, want de Surinaamse gemeenschap verwacht niets anders. Goed nabuurschap houdt niet in dat je steeds als benadeelde uit de bus  moet komen. We denken daarbij vooral aan Tigri en ook aan de visserijkwestie waarbij men ook weer wenst te komen plunderen, omdat de eigen visgronden al totaal zijn leeggehaald. Wij blijven de kwestie Essequibo heel nauwgezet volgen, want wij hebben geen baat bij een gewapend conflict en een grote destabilisatie in deze regio, maar kunnen nimmer Guyana ondersteunen, terwijl dat land ons al decennialang nadrukkelijk benadeelt.