Velen kennen deze Franse uitdrukking zeker niet, maar die houdt in dat gebeurtenissen in de geschiedenis, zich vaak en jammer genoeg en ten nadele van velen, herhalen. Zo zien we momenteel dat velen door de ontwaarding van onze nationale munt de SRD ten opzichte van de US-dollar en euro, in een diepe crisis zijn beland. Vrijwel een ieder heeft momenteel de grootste problemen  om met de maandelijkse uitkering c.q. salaris, rond te komen.

Degenen die nog niet de gepensioneerde leeftijd hebben bereikt, zijn in veel gevallen genoodzaakt dubbele baantjes te doen, om nog maar net in staat te zijn, de eindjes aan elkaar te knopen. Anderen plegen tal van leningen om noodzakelijke zaken te bekostigen. Als dan ineens onvoorziene uitgaven opduiken, zit er voor velen niets anders op nog meer te lenen en in nog diepere schulden te gaan. Mensen die bijvoorbeeld met een kapotte koelkast blijven zitten, omdat de reparatie te duur is en de aanschaf van een nieuw toestel niet kunnen betalen. Maar als je nog geen pensioen hebt, kan je nog even verder en trachten de ellende van te weinig geld, te overleven. Maar hoe zit het met de zogeheten seniorenburgers, die zwaar worden getroffen door de depreciatie van de SRD, want die krijgen echt geen dollars of euro’s. Deze mensen ondergaan de grootste problemen, want ze kunnen met hun AOV en bedrijfspensioen onder de huidige omstandigheden, steeds moeilijker uit de voeten. Deze mensen worden dan ook zeer hulpbehoevend gemaakt na vaak tientallen jaren, hard te hebben gewerkt. Als er geen steun komt van bijvoorbeeld kinderen of familieleden, treedt de verpaupering totaal in en kunnen deze mensen zelfs depressief geraken. Een vreselijke oude dag vol van gebrek, treedt dan in.

De overheid kan via sociale programma’s misschien een beetje de helpende hand bieden, maar die hulp blijkt ook maar beperkt te zijn. Heeft natuurlijk alles te maken met het gevoerde wanbeleid tussen 2010 en 2020, dat onze seniorenburgers het thans zo moeilijk – om maar niet te spreken van vreselijk – hebben. Maar laten we heel eerlijk zijn: het is niet de eerste keer dat een dergelijke sociale ellende onze ouderen c.q. gepensioneerden overkomt. Is men misschien vergeten, hoe erg het voor de gepensioneerden was na de zogeheten totaal mislukte revolutie van meneer Bouterse? De Surinaamse gulden  zijn waarde was ook totaal geruïneerd onder een Goedschalk op de Centrale Bank en het voortdurend monetair financieren van alle overheidstekorten. We kennen toch de Surinaamse gulden met drie nullen en een krant 1000 SRD moest kosten. Ook toen hebben de seniorenburgers de waarde van hun pensioen zien verdampen. We kennen ook nog de klaagzang van de Bond voor de Belangen Behartiging van Gepensioneerden uit Overheidsdienst, onder leiding van meneer Grooman nu wijlen. De gepensioneerden  uit overheidsdienst hebben toen ook gepienaard en die situatie heeft zich na het rampzalige financiële beleid van het NDP-kabinet van Wijdenbosch en Goedschalk op de Centrale Bank, voor de tweede keer  voorgedaan. En het is nu ook niet anders na 10 jaar NDP-kabinet onder Bouterse en zijn financiële charlatan cq boef Hoefdraad op de Centrale Bank en Financiën. Precies dezelfde ellende maken onze seniorenburgers wederom mee, nadat de waarde van de Surinaamse dollar onze nationale munt, met honderden procenten omlaag is gekletterd. De geschiedenis heeft zich voor de derde maal herhaald en nu zijn het de mensen die tussen 2013 en 2020 de pensioengerechtigde leeftijd hebben bereikt. De personen die daarvoor met pensioen gingen, hebben het nu eveneens vreselijk zwaar en kunnen met al hetgeen ze maandelijks opstrijken, nog maar nauwelijks leven. We moeten de dingen zien en zeggen zoals ze zijn. Niet één  keer, maar wel drie keer hebben exponenten van de revo en de NDP,  de macro-economie van dit land naar de filistijnen geholpen, en daar zijn nu de loontrekkers  en vooral de seniorenburgers in dit land, zwaar de dupe van.