Leerkrachten verenigd in het Syndicaat (Wi Sa Strey), voeren nu pakweg twee weken acties. Het is duidelijk dat zij opkomen voor lotsverbetering. Maar hoe realistisch zijn de eisen die zij ingewilligd willen zien? Is er bij het opstellen van de eisen gedacht aan de gevolgen, zoals daling van de koopkracht of inflatie? Als er gekeken wordt naar de bedragen die spelen, zijn deze super onrealistisch. Het Syndicaat eist van de regering voedingsbonnen van SRD 5.000 of een koopkrachtversterking van SRD 5.000, een Olikarta voor 2 volle tanks per maand en een betere ziektekostenverzekering.

Ook wordt gevraagd om betere voorzieningen op hun SZF-verzekering en een goede huisvesting voor de leerkrachten die in het binnenland werken. Als deze eisen niet snel ingewilligd worden, zullen er om de ene dag lessen verzorgd worden. Goede huisvesting en een betere ziektekostenverzekering zijn sowieso een must. Leerkrachten, vooral degenen die alles in de stad achterlaten om in de districten te werken, verdienen goed behandeld te worden.

Maar de overige eisen die gesteld worden, zijn niet realistisch en niet haalbaar. Het leven is voor eenieder veel duurder geworden dan vijf jaar geleden. Maar sommige dingen kunnen gewoon niet. De belangrijkste focus waar de groep zich op concentreert, is geld. De leerkrachten moeten wel beseffen, dat hetgeen zij nu nastreeft, binnenkort achterhaald zal zijn. Met al de verhogingen, zal het vele malen erger voor de burgers worden. Wat de leerkrachten zouden kunnen nastreven, is dat het ministerie van Onderwijs, Wetenschap en Cultuur haar bijvoorbeeld tegemoet komt met trainingen, redelijke opleidingen, met andere woorden zaken die kunnen bijdragen aan een betere persoonlijke ontwikkeling in plaats van wat er nu gaande is. Per slot van rekening hebben leerkrachten recht op lotsverbetering, maar deze moet realiseerbaar zijn, gezien de huidige omstandigheden.