Zolang we in dit land niet daadwerkelijk tot het besef geraken, dat alleen een verhoogde lokale productie geënt op de export ons uit de sociaal economische en financiele crisis zal halen, zullen we blijven aanmodderen en steeds geconfronteerd worden met stijgende wisselkoersen voor vreemde valuta en verhogingen van prijzen voor goederen en diensten.  Alleen als we door export meer dollars en euro’s  gaan verdienen, zal de vraag naar valuta ten opzichte van het aanbod afnemen en er automatisch wisselkoersstabilisatie ontstaan. Dan zal ook het vertrouwen in de nationale munt  wederom toenemen. Het logische gevolg zal dan ook zijn, dat de prijzen in  de winkels stabiel blijven en de onvrede  bij het volk afneemt. We kunnen nog decennialang blijven klagen over regeringen wier beleid niet deugt, en de schuld voortdurend bij machthebbers zoeken, maar in de tussentijd weigeren zelf de hand aan de ploeg te slaan.  We moeten gaan beseffen dat niemand  een helpende hand zal toesteken, zolang we zelf niet bereid zijn ons daadwerkelijk voor dit land in te zetten, en blijven denken dat het wel eens goed zal komen zonder er hard voor te werken.  Hoeveel werkgevers zijn er momenteel wel niet, die op zoek zijn naar werkers om een bedrijf te draaien , maar de sollicitanten komen maar niet opdagen? Gewoon omdat vooral jeugdigen niet tegen een beginsalaris willen starten. Een maandelijkse vergoeding die in veel gevallen niet aantrekkelijk is, maar het is wel een begin . Na goede arbeidsprestaties zal het loon zeker toenemen, als de nieuwe werker bereid is zich ook op de juiste wijze in te zetten. Zolang we niet bereid zijn  harder te gaan werken en wel in collectieve zin, en steeds maar blijven klagen, zal er geen vooruitgang in ons leven zijn.  Thailand, Zuid-Korea, Taiwan, Indonesië, Maleisië allemaal landen die in de jaren vijftig van de vorige eeuw arm waren, behoren thans tot de grootste exporteurs van de wereld en gaan hard vooruit. En dan niet door te blijven klagen en werkeloos toezien, in de hoop dat er van elders hulp zal worden geboden. Duitsland en Japan waren na de Tweede Wereldoorlog plat gebomdardeerd maar behoren thans tot de rijkste staten op onze planeet en dat zeker niet door er bij de pakken  neer te zijn gaan zitten.  Suriname heeft potentie en die moeten we beter gaan benutten en zodra men extern ziet, dat men hier bereid is harder te gaan werken en we ons  niet langer nadrukkelijk bezig houden met drugssmokkel, mensensmokkel, mensenhandel en wat dies meer zij binnen het criminele gebeuren, zal men ook de investeringen hier komen plegen. Wanneer we dan genoeg verdienen, hoeven we ons ook niet meer druk te maken over een slechte internetverbinding en of dure belkaarten, want die zullen we dan probleemloos kunnen betalen.