Venezuela verkeert in misschien wel de ergste crisis in zijn bestaan, sinds de onafhankelijkheidsstrijd van Simón Bolivar tegen de Spaanse kolonisator werd gevoerd en daarbij duizenden doden vielen. Het land heeft thans een crisis die in alle geledingen van de Venezolaanse maatschappij voelbaar is en zelfs is ontaard in enorme voedseltekorten, een groot gebrek aan medicamenten, een inflatie die de Bolivar totaal waardeloos heeft gemaakt en een brain drain in veel sectoren die tot wanorde en verlamming leidt. Veel Venezolanen die de mogelijkheid daartoe hebben, zijn het land uit gevlucht. Nog steeds hebben de buurlanden Columbia, Brazilië en de Nederlandse Antillen, te maken met de migratiestroom van radeloos geraakte Venezolanen. Een migratie-influx waar voorlopig nog geen eind aan zal komen en die voor grote spanningen in de grensgebieden van Columbia en Brazilië zorgdraagt. De situatie in het land wordt met de dag erger sinds de Verenigde Staten van Amerika, de Europese Unie en andere westerse landen, sancties tegen het regiem van Nicolás Maduro in Venezuela hebben afgekondigd. Alvast is het financiële verkeer met Venezolaanse banken vrijwel onmogelijk geworden sinds de Amerikaanse regering een boycot voor het financiële verkeer met Caracas heeft ingesteld. Het is daarom in Venezuela ook niet langer mogelijk, gebruik te maken van bekende creditcards als de Master Card, de Visa Card en de American Express Card. Hieruit kan zonder meer opgemaakt worden dat de Amerikaanse financiële boycot, vergevorderde vormen heeft aangenomen. Ook de mensen uit de zogeheten inner circle  van  Maduro kunnen niet langer over hun financiële tegoeden die ze in het buitenland en in het bijzonder de Verenigde Staten op banken hebben staan, beschikken. Verder wordt er intensief gelet op landen, die nog via hun bankencircuit de euvele moed opbrengen om geld naar Venezuela over te maken of te ontvangen. Ook onze banken hebben de waarschuwing binnen geen geldtransacties meer met Venezuela en in het bijzonder met het regiem van Nicolès Maduro, te plegen. Dit houdt in dat we geen geld meer mogen overmaken of ontvangen uit Venezuela. Voor onze rijstboeren moet dit een ernstige waarschuwing inhouden om geen rijst naar dit land te versturen. Onze banken hebben naar wij vernemen, inmiddels de waarschuwing goed begrepen en doen tot nader order geen financiële transacties meer met Venezolaanse financiële instellingen. Vanuit bancaire kringen vernemen wij, dat niemand het risico wenst te lopen onderhevig te geraken aan een Amerikaanse of Europese boycot. Het is overduidelijk dat de grote internationale banken naar aanleiding van de Amerikaanse en Europese sancties tegen Venezuela, doende zijn dit land in de financiële tang te nemen om zo het regiem Maduro te dwingen, de democratie te herstellen. Maduro is momenteel in groot isolement geraakt en klampt zich vast aan Rusland en China. Rusland heeft tot nog toe wat humanitaire hulp verleend, die overigens zeer onvoldoende is gebleken en de crisis zeer zeker niet heeft opgelost. Wat de Russen wél doen, is het Venezolaanse goud uit de centrale bank voor een deel wegdragen en gewapende troepen aanvoeren ter ondersteuning van Maduro. Het land stevent steeds verder af in de richting van een zeer repressieve linkse dictatuur, die aangestuurd en ondersteund wordt door Rusland, China en Cuba. De spanningen in het land lopen verder op en gaan regelrecht in de richting van een burgeroorlog. De Verenigde Staten van Amerika en zijn bondgenoten, steunen Juan Guaido die zichzelf heeft uitgeroepen tot interim president van het land. Brazilië en Columbia die grenzen aan Venezuela, ondersteunen Guaido met nog een groot aantal andere democratisch bestuurde landen uit Latijns-Amerika. Suriname wil zich zogenaamd niet inmengen in de binnenlandse aangelegenheden van Venezuela, maar neemt daarentegen geen neutrale houding aan en schaart zich samen met Bolivia door dik en dun achter het repressieve linkse regiem van Nicolás Maduro. Deze houding zal ons uiteindelijk in deze affaire, duur komen te staan. Venezuela is nu helemaal in de financiële tang van het rijke westen genomen en ook Suriname heeft al enige tijd te maken met een sanctiemaatregel in de vorm van het niet kunnen ontvangen van chartaal geld uit het buitenland. Heeft allemaal te maken met de confisquering door de Nederlandse douane van 19.5 miljoen euro een jaar geleden, verzonden door de Surinaamse Centrale Bank namens drie Surinaamse handelsbanken en bestemd voor  betalingen van leveranciers in het buitenland. Zolang het Nederlandse Openbaar Ministerie dit geld niet vrijgeeft en stelt dat het niet om malafide middelen gaat, is er geen enkele correspondentiebank in het buitenland die nog chartaal geld (euro’s of dollars) naar ons land wenst te sturen. Ook de KLM, de enige luchtvaartmaatschappij die op Suriname vliegt en over een vergunning beschikt om chartaal geld te vervoeren, weigert geld voor ons land te transporteren zolang het Nederlandse Openbaar Ministerie geen groen licht geeft in de affaire van de 19.5 miljoen euro. Dus Suriname heeft heel en overduidelijk te maken met een vorm van financiële boycot die in de nabije toekomst alleen maar verder verscherpt kan worden, als we de gewenste maatregelen niet tijdig treffen en daardoor niet door de Financial Action Task Force, FATF, toetsing komen die nog dit jaar wordt uitgevoerd. Suriname heeft volgens deskundigen op dit gebied, nog bitter weinig gedaan om aan de steeds strenger wordende internationale regelgeving op het gebied van money laundering en terrorismefinanciering te voldoen. Suriname loopt het risico bij een slecht oordeel van de door ons geboekte resultaten om de money laundering en terrorismefinanciering uit te bannen, in een verder isolement te geraken en zelf op een zwarte lijst te belanden. Suriname voldoet naar wij vernemen, slechts aan 2 van de 40 aanbevelingen die genomen dienen te worden om internationaal acceptabel geregistreerd te zijn. Indien we blijven talmen, is de kans levensgroot dat er geen internationaal betalingsverkeer voor ons meer mogelijk zal zijn. Ook hier zullen we dan zonder enige terughoudendheid vanwege het buitenland, in de tang worden genomen. De governor van de Centrale Bank, Robert van Trikt, is vandaag naar Nederland vertrokken voor naar verluidt, gesprekken met Nederlandse autoriteiten. Van Trikt wil met zijn bezoek aan Nederland, de geldtransporten van chartale middelen weer op gang brengen en niet zozeer om de 19.5 miljoen euro die een jaar geleden door de Nederlandse douane in beslag werd genomen, terug te krijgen. Van Trikt moet niet denken dat de verzendingen van chartaal geld naar Suriname weer mogelijk zullen worden, zolang er geen duidelijkheid is omtrent de 19.5 miljoen euro die nog steeds door het Openbaar Ministerie in Nederland wordt vastgehouden en het onderzoek daaromtrent volgens de Nederlandse justitiële autoriteiten nog steeds niet is afgerond. Laten we elkaar geen mietje noemen en maar om de zaak heen blijven draaien. De Nederlandse justitie heeft ernstige aanwijzingen dat er in de kwestie van de 19.5 miljoen euro, sprake is van middelen afkomstig uit de Surinaamse informele sector en nauw verbonden zijn aan de zogenaamde money laundering. En zolang deze kwestie niet in het reine is gebracht, zullen de chartale zendingen niet weder aanvangen.  En dan maakt het niet uit of we hier bedolven zijn geraakt onder de euro’s en niemand ze eigenlijk nog wil, omdat we ze niet kunnen slijten. Waar we in de komende tijd vreselijk voorzichtig over moeten zijn, is dat we niet met verdere financiële sancties geconfronteerd worden. We hebben namelijk veel te lang de andere kant opgekeken en de grensoverschrijdende criminelen hun gang laten gaan. Nu moeten we daar de bittere pillen voor slikken.