Suriname heeft om zijn werkgelegenheid op te voeren en goede en snelle ontwikkeling op gang te brengen, een verhoogde productie nodig en als die productie ook nog een aanmerkelijke bevordering van de export inhoudt, zal het land zeker progressie meemaken en veel meer ‘schone’ deviezen verdienen dan momenteel het geval is.  De regering Bouterse geeft toe dat de productie dient te worden verhoogd, maar geeft zeer onvoldoende ondersteuning aan ondernemers om tot die gepropageerde productieverhoging te kunnen of willen overgaan. Productieverhoging houdt natuurlijk ook in dat er afzet moet zijn en natuurlijk is die gekoppeld aan de koopkracht van de bevolking die momenteel nog veel te wensen overlaat. Een industrieel zal hierom slechts bereid zijn meer geld in zijn onderneming en de productie te steken als die zeker weet dat de afzet goed is en de omzet aanmerkelijk zal toenemen. Deze regering Bouterse zal dus heel nadrukkelijk maatregelen moeten nemen om ondernemers het nodige enthousiasme te bezorgen meer te gaan produceren. Zolang de koopkracht nog steeds uitermate zwak is, zal alleen de ondernemer met buitenlandse afzetmogelijkheden bereid zijn fors te investeren. Maar is het klimaat tot verhoging van de productiviteit daadwerkelijk aanwezig? Veel kapitaalkrachtige ondernemers zijn zeker niet van mening, dat nu tot productieverhoging zal kunnen worden besloten. Alvast geeft het wisselkoersregiem geen aanleiding fors te investeren, gezien het feit dat de dollarkoers wederom de lucht inschiet en de euro nog steeds peperduur is. Een ander zeer nijpend vraagstuk betreft de problemen die de importeur al maanden ondervindt bij het inklaren van zijn goederen. De gerezen problemen bij de douane die gepaard gaan met grote spanningen tussen de verschillende facties binnen het korps, maken dat de afhandeling van zee- en luchtvracht tergend langzaam plaatsvindt en bedrijven bijvoorbeeld niet over hun grondstoffen kunnen beschikken. In bepaalde gevallen liggen grondstoffen al zeker een maand in de Dr. Jules Sedney haven en worden maar niet vrijgegeven, omdat vrijwel alles moet worden ‘gestript’. Het strippen houdt in dat verschepers alle goederen uit containers moeten halen en dat neemt onnodig veel tijd in beslag. En terwijl men met dit langdurig strippen doende is, lopen bedrijven het risico tot productievermindering te besluiten of in het ergste geval staan ze reeds stil.  Het is duidelijk dat er malafide zaken hebben plaatsgevonden en dat de douane onder de huidige leiding en omstandigheden extra visiteert, maar de consequentie is wel dat bedrijven met hun productie in groot gevaar komen. Minister Hoefdraad van Financiën heeft gelijk wanneer hij stelt, dat de juiste tarieven moeten worden gehanteerd en betaald bij de inklaring van goederen en dat hij daarvoor een grondige inspectie door de douane nastreeft, maar het kan daarbij zeker niet de bedoeling zijn van deze controlemaatregelen, dat hele bedrijven hun productie in gevaar wordt gebracht door een overdreven en zeer traag werkende controle bij de invoer en inklaring van met name grondstoffen. Wat nu gebeurt, is dat er bij bepaalde verschepers zeer strenge en zelfs pesterige controles worden toegepast en weer anderen oppervlakkig worden gevisiteerd, zodat ze snel over hun goederen kunnen beschikken. Als men op deze manier door blijft gaan, zullen steeds minder ondernemers bereid zijn in dit land te investeren, omdat niemand behoefte heeft voortdurend last te ondervinden van douane pesterij en of rancuneuze maatregelen tegen bepaalde verschepingsbedrijven.