Het wederom invoeren van de rij- en voertuigenbelasting is niets meer of minder dan flessentrekkerij van de regering Bouterse II, die totaal desperaat is geraakt wegens haar enorme financiële tekorten in het staatsbudget. Hoeveel belastingverhogende maatregelen hebben we al niet moeten ondergaan sinds dit kabinet in augustus 2010 aan de macht kwam. Het vel wordt ons nu met deze maatregel totaal over de oren getrokken en de kritiek op deze maatregel is dan ook niet mals. Zowel op straat, in de krant, op tv, radio en op sociale media, wordt de grond gelijk gemaakt met het paarse kabinet en zullen de protesten de komende tijd alleen maar heviger worden. Het bezit van een auto wordt zo langzamerhand een ware financiële pijniging. Neem nou de dure benzine en diesel die al een groot gat in de beurs van een ieder heeft geslagen en velen ertoe heeft gebracht zelfs op levensmiddelen te bezuinigen, omdat het voertuig toch noodzakelijkerwijze dagelijks moet worden ingezet. Dan nog de periodieke onderhoudsbeurten waar je niet omheen kunt en de maandelijkse aflossing bij de bank of die ene autohandelaar van gebruikte auto’s waar het overgrote deel van het bankwezen zijn neus voor ophaalt. De jaarlijkse verzekering van de auto maakt velen ook een stuk armer en dan nog de banden en andere onderdelen. En dan komt Hoefdraad nu weer met de zoveelste fiscale wurging, terwijl we al jaren achtereen veel te veel voor een liter benzine of diesel betalen. De woede bij dit volk over deze nieuwe fiscale melkerij, is dan ook niet gering. Heeft men op financiën er wel rekening mee gehouden, dat ook deze verhoging binnen het belastingregiem inflatoire gevolgen zal hebben. Personen en instanties die honderden SRD’s moeten neertellen voor hun voertuig(en), zullen dat geld terug willen verdienen en dat zal merkbaar worden in de goederen en diensten. Dus consument, reken op nog een klap in de winkel en bij het afrekenen van bewezen diensten. Dank u wel, heren Bouterse en Hoefdraad. Jullie zullen het wel merken op 25 mei 2020.