Het is zondagmorgen 15 april.

De vroege vogels fluiten al voorzichtig hun lied bij het zien van het waterig zonnetje wanneer 130 fanatieke sportievelingen zich in bussen vanuit de stad begeven naar het district Brokopondo.

Daar zullen zij, aan de voet van de Browns-berg, de overige 30 ‘diehards’ ontmoeten die op eigen gelegenheid zijn gegaan. Hun gezamenlijk doel is niet het bezichtigen van de Leo- of Irenevallen, of luisteren naar brulapen of het bewonderen van de blauwe vlinder, allemaal dingen waar Brownsberg Natuurpark om bekend is. Nee, wat zij zullen ondernemen is het bedwingen van de 500 meter hoge berg door deelname aan de 10k ‘Run 2 the Top’ onder auspiciën van Stichting Bigi Broki Waka (St. BBW).

Naarmate de atleten de berg naderen wordt het weer steeds dreigender. De donkere wolken, met een belofte van zware regen, drijven hen tegemoet. ‘Gaat het evenement nog door?’ vragen velen zich af. Bij zware regenval heeft de smalle weg naar de top van de berg vaak te lijden en ontstaan er gevaarlijke geulen en diepe gaten waarlangs het water haar weg zoekt naar beneden en maken daardoor de weg moeilijk begaanbaar.

Stg.BBW organiseert voor de eerste keer dit evenement. Deze ‘pilot’ zal beslissen of het een jaarlijks terugkerend evenement wordt.

Inmiddels bekend van haar zeer gerenommeerde activiteit ‘de Bigi Broki Waka’ die elke eerste zondag van het jaar plaatsvindt over de Jules A. Wijdenboschbrug, en het Great Outdoor Event die jaarlijks in september in het district Para plaatsvindt, wenste de organisatie haar vleugels uit te slaan naar een ander district.

De keuze voor Brownsberg was gemakkelijk. Het 12.000 ha grote Natuurpark is één van de markante plekken die typerend is voor het district Brokopondo en de loop daaraan verbinden zou dit district een eigen en uniek sportevenement rijker kunnen maken.

‘Van District-Commissaris Kenya Pansa hebben we alle medewerking verkregen bij de voorbereidingen alsook van de politie en brandweer aldaar’ zegt Hans Girjasing, voorzitter van St. BBW. Toch bleef het, vanwege de onvoorspelbaarheid van het weer, tot op het laatst nog spannend of er vergunning zou worden verkregen om de loop te mogen houden. Veiligheid was voor alle actoren, en zeker voor de DC, van uitermate belang.

Op vrijdag 13 april, laat in de middag, werd er toestemming verleend toen bij inspectie van het traject bleek dat het er redelijk goed en droog uitzag. Het weer had echter andere plannen. Op de berg meldde de regen zich in volle glorie al aan op de zaterdagavond. De St. BBW-bestuursleden, die zich al ter plekke bevonden voor voorbereidend werk, hielden hun hart vast en stuurden schietgebedjes dat de berg in elk geval de volgende ochtend nog begaanbaar zou zijn.

Op zondagochtend vertrokken de bussen, volgens afspraak om 06:00 uur van de verschillende opstaplocaties in Paramaribo en Lelydorp. Enkele deelnemers maakten gebruik van de twee uur durende rit om nog even een oogje dicht te doen zodat ze fit aan de loop zouden kunnen verschijnen. De reis verliep vlot.

Bij de berg aangekomen moesten de bussen vanaf de asfaltweg naar de startplaats nog zo’n vier kilometer laterietweg afleggen. De modder en grote waterplassen maakten het voor de deelnemers al duidelijk dat de loop niet gemakkelijk zou verlopen en dat de rest van de weg, de officiële wedstrijdroute, nog veel in petto had.

Van de 163 ingeschreven deelnemers melden zich uiteindelijk 158 aan. ‘Niet slecht’ volgens secretaris Charlotte Beelen ‘want we hadden oorspronkelijk gerekend op ma-ximaal 80 enthousiastelingen.’

Om half negen was de start gepland. De bussen moesten vooruitrijden zodat ze de deelnemers weer konden opwachten aan de top van de berg. Door het slechte weer verliep dit niet zo vlot als gepland en werd uiteindelijk om 09:00 uur het startsein gegeven. Bestuurslid Wilco Zijlmans, die ook vóór de deelnemers op de top moest zijn, reed achter de bussen in zijn pick-up. ‘Er ontstond oponthoud doordat een van de bussen steeds vast kwam te zitten.

Gelukkig hadden we ondersteuning van een tiental militairen. Met kunst en vliegwerk zorgden zij ervoor dat de bus elke keer weer uit de penarie werd gehaald en dat ook de rest van het rijdend verkeer doorkon. Maar het kon niet voorkomen dat de snelle jongens zich op de smalle weg steeds langs de rij voertuigen moesten wurmen om ze in te halen. Dit is zeker een leermoment voor de organisatie’ verzekerde hij.

Achter de eerste vijf lopers die nergens last van schenen te hebben, baant de rest zich een weg naar de top van de berg. Rennend waar mogelijk, lopend waar obstakels zich presenteren en soms zuchtend en kreunend stapje voor stapje waar de berg ze te steil is. De kronkelende smalle weg biedt de lopers een scala aan uitdagingen. Een 500 meter steile route van 10 kilometer langs overhangende boomtakken, diepe geulen waar het water nog langs gutst, rode modder, oneffenheden in de weg en waterplassen waarvan niet in te schatten is hoe diep ze zijn. ‘Loop je linksom, rechtsom, ga je dwars door de obstakels heen?’ Dit zijn vragen die mensen in het dagelijks leven vaak voorgeschoteld krijgen en die hier zeker van toepassing zijn. Een ding is zeker: Opgeven is geen optie!

‘Er was een moment tijdens de klim dat ik voor me uitkeek en de weg alleen maar ho-ger en hoger zag gaan en mijn benen steeds zwaarder werden,’ herinnert Carolina Vera Vera zich. Zij waagt zich na tijden weer aan een 10k wedstrijd. ‘Op dat moment begon ik om de een of andere reden juist de schoonheid van die grote bomen om mij heen waar te nemen en riep ik gewoon luidop ‘Wauw, dit is zó mooi!’’ Met de uitdaging nog voelbaar in haar benen gaf dit haar de nodige motivatie om sneller door te zetten.

107 mannen en 51 vrouwen, waarvan Jan Talens (64 jaar) de oudste en Ravellie Jate-man (14 jaar) de jongste, voltooien uiteindelijk allen de ‘Brownsberg Run 2 the Top 2018’.

De snelste onder de heren waren: 1.Ronaldinho Pinas (48:05), 2.Lesley Cairo (50:18), 3.Gilberto Gittens (51:43), 4.Paulus Pinas (53:05), 5.Orniel Linga (53:55).

Bij de dames waren het: 1.Ayla Emmink (1:13:24), 2.Marianne Hiralal (1:14:59), 3. Ciska Rob-Butter (1:16:54), 4.Sioe May Khouw (1:18:35), 5.Genevra Fujooah (1:24:59). Deze mochten allemaal hun prijs in ontvangst nemen bij huize Tapir waar het uitzicht van de Brownsberg als prachtig decor diende en als kroon op de afloop van het evenement.    Hoewel de evaluatie nog gehouden moet worden en het vonnis nog moet worden uitgesproken over het al dan niet jaarlijks maken van het evenement blikt St. Bigi Broki Waka tevreden terug.

‘We hebben tussendoor al direct feedback gehad van de lopers’ zegt Girjasing. ‘Volgens mij was iedereen wel enthousiast en ziet graag dit evenement terugkeren volgend jaar. We hebben ook wat kritische kanttekeningen en zeer bruikbare tips meegekregen.’

Deelnemer Gary Tjin Wong Joe, die met een tiental vrienden een eigen evaluatie had gehouden, nam de moeite de organisatie direct te schrijven over praktische suggesties ten aanzien van, onder andere, de voedingsbonnen, de waterposten en de informatie naar de deelnemers vooraf. Al met al geven ze de organisatie een ‘thumbs up’. ‘Petje af, we hebben ontzet-tend genoten van deze run. De regen maakte het eigenlijk avontuurlijker. We kijken uit naar de volgende.’

Tekst en foto’s St.Bigi Broki Waka