De Surinaamsche Waterleiding Maatschappij heeft in een bekendmaking geplaatst in de verschillende hier ter stede verschijnende dagbladen, eindelijk verteld hoe het nu precies zit met de zeer gebrekkige watervoorziening in de grensplaats Albina. De SWM geeft in de bekendmaking toe dat het absoluut niet rooskleurig is gesteld met de situatie voor wat betreft de waterleveringen aan de consument in de grensplaats. Volgens de SWM in haar bekendmaking is het aantal afnemers van water in Albina meer dan verdubbeld en bleef de capaciteit van de SWM op het oude niveau. Daar is de SWM dus in de afgelopen ruim twintig jaar dan ook volkomen mank gegaan en geeft ze uiterlijk toe, dat ze niet op tijd tot uitbreiding van het waternet in Albina is overgegaan. Ze heeft dus al die jaren gewoon zitten wachten tot het moment was aangebroken dat ze het dorp en de omliggende leefgemeenschappen, gewoon niet meer kon voorzien. Niet de afgelopen maanden, maar al jaren hebben we bij deze krant erop gehamerd dat de watervoorziening in Albina gewoon vreselijk tekort schoot en dat er op bepaalde momenten zelfs sprake was van de levering van smerig roodkleurig water, dat zeker niet voor consumptie of het wassen van kleding geschikt was. En toch bleef de situatie ongewijzigd. Op een gegeven moment kwam zelfs het verweer uit kringen van de SWM dat de boorinstallatie van de parastatale onderneming niet over de Anjoemarabrug ten noorden van de Albina kon om nieuwe bronnen in Marijkedorp te boren en om tevens verder naar nieuwe bronnen te kunnen boren. De oeververbinding zou te zwak zijn en zou de zware last niet kunnen dragen. Vreemd genoeg kon het zwaar materieel van de aannemer Tjong Alanga wel over de brug om de wegen in met name Marijkedorp van een asfaltlaag te voorzien en ook de weg tot Eurowarte te verharden. Maar nog vele maanden daarna bleven de zogenaamde werkzaamheden van de SWM in Albina die meer en schoner drinkwater aan de afnemers in het dorp en daarbuiten zouden moeten garanderen, vruchteloos. Voor ons is het nog altijd zo dat goed besturen ook vooruitzien inhoudt. En in dit geval is de SWM schromelijk tekort geschoten. Men had alle informatie dat er steeds meer aansluitingen kwamen in de grensplaats en dat niet de laatste paar jaren, maar zeker al langer dan tien jaar en toch werd er zeer onvoldoende gedaan aan de uitbreiding en met name een grotere capaciteit tot levering aan de behoeftigen ter plekke. Door de enorme droogte van de afgelopen drie maanden, werd de situatie te Albina kritiek en moest er zelfs water uit Paramaribo aangevoerd worden, hetgeen natuurlijk geen oplossing behelsde, omdat de meeste Albinezen geen opvangcapaciteit (vaten en durotanks) hebben. Men verlangt dan ook gewoon water uit de kraan waarvoor de aansluitingen zijn aangelegd. Men heeft bij de SWM in Albina en natuurlijk ook in Paramaribo, veel te lang getalmd om op tijd de capacitet voor waterlevering uit te breiden. Andere gebieden hadden vermoedelijk prioriteit en een plaats in het district zeker niet. De bewoners van het dorp Albina en de leefgemeenschappen ten noorden en zuiden van de grensplaats, spreken thans de hoop uit dat het werken van de SWM met man en macht om spoedig water uit de kraan te kunnen krijgen succesvol zal worden afgerond, want zoals de zaak tot op heden is, is absoluut onacceptabel.

*****
Een lokaal dagblad kopt op de voorpagina: ‘Medische zorg militairen niet gegarandeerd’
Het is niet sinds de Centrale Bank van Suriname in december 2015 onze SRD ten opzichte van de US-dollar devalueerde en daarna ons geld in een vrije devaluatieval belandde, dat het met de medische zorg voor militairen gewoon slecht gesteld is. Reeds voor die tijd haalden bepaalde medisch specialisten hun neus op voor patiënten met een militaire achtergrond als die met een garantiebrief kwamen aanzetten. De medici die zich zo opstelden, hadden al zeer nare ervaringen opgedaan voor wat betreft de betaling na bewezen diensten vanuit het ministerie van Defensie, dat natuurlijk zeer onvoldoende geld ontving van Financiën. Militairen kunnen al enige tijd niet terecht bij bepaalde apotheken en voor sommige medicamenten moeten ze keihard in de zak tasten om daarna een waar gevecht aan te gaan op Defensie om hun geld terug te krijgen. Militair zijn betekende tot voor 2010 een veel betere vrije geneeskundige behandeling die ook doorliep naar het gezin. Daar is in de afgelopen zes jaar behoorlijk wat verslechtering in opgetreden. Steeds vaker komen militairen die constant garant moeten staan voor de veiligheid van dit land en de grondwettelijk vastgestelde bescherming van onze nationale soevereiniteit en de territoriale integriteit, tot de slotconclusie dat er van de vrije geneeskundige behandeling voor militairen nog maar weinig over is, omdat ook het leger al enige tijd een stiefmoederlijke behandeling op elk gebied moet ondergaan. De pot voor Defensie is behoorlijk besnoeid en dat geldt dan ook gelijk voor de medische voorzieningen. Er heerst dan ook al enige tijd onvrede bij de manschappen van het Nationaal Leger die anders gewend waren. Ook voor wat betreft de maandelijkse vergoeding die lang onaangepast is gebleven in de afgelopen jaren, heerst zeker geen hoerastemming. Ook de leden van de grootste gewapende macht zijn al enige tijd tot de conclusie gekomen dat wanbeleid ook hun in pina heeft doen belanden. Ook zij zullen moeten blijven trachten te overleven. Het gaat om een gevechtseenheid waar de discipline hoog dient te worden gehouden. Echter moeten de autoriteiten er wel rekening mee houden dat de misère bij militairen niet te diepgaand mag worden, omdat de gevolgen anders minder prettig kunnen zijn voor lieden die in een machtsdronken roes vertoeven en ervan uitgaan dat er toch niets zal kunnen gebeuren.