Ietwat laat, maar toch nodig en gepast, de mening van de hoogste vertegenwoordiger van de Nederlandse regering, zijne excellentie ambassadeur Ernst Noorman op de huidige recessie die ons land teistert en velen naar de bedelstaf heeft gebracht. De ambassadeur heeft gesteld en vermeld in een lokaal dagblad dat er momenteel geen sprake is van een wereldcrisis. Volgens de diplomaat groeit de Nederlandse economie en is er bij de Amerikaanse en andere Europese staten ook sprake van een aanmerkelijke groei. Je kan dus in die zin niet spreken van een wereldcrisis. De huidige financiele en economische situatie waarin Suriname thans verzeild is geraakt, is volgens Noorman een Surinaamse zaak. Suriname is geraakt door een interne crisis. Noorman is voorts van mening dat er harde maatregelen zullen moeten worden getroffen om Suriname weer op het juiste spoor te krijgen. De Nederlandse diplomaat geeft eigenlijk aan, dat we zullen moeten buigen voor de harde voorwaarden die onder meer door het IMF worden gesteld om uit de huidige precaire toestand te geraken.
Tot zover een aanhaling uit hetgeen de Nederlandse diplomaat over de recessie in ons land naar voren heeft gebracht en vermeld in een lokale krant. De Nederlandse diplomaat heeft onverbloemd aangegeven dat de huidige recessie in ons land is veroorzaakt door financiële en monetaire miskleunen van de Surinaamse autoriteiten en dat ze niet het gevolg is van een internationale crisis. Wij hebben ook steeds aangegeven dat we thans te maken hebben met een zwaar gehavende macro-economie en dat deze toestand is ontstaan doordat we zijn gaan graven in de monetaire reserves van dit land. Een regering die zes maanden voor de verkiezingen van 2015 op maandbasis 55 miljoen dollar uit de monetaire reserves heeft gehaald om de schijn op te wekken dat er financieel geen vuiltje aan de lucht was, heeft deze toestand zelf veroorzaakt. Men moest de verkiezingen koste wat kost winnen en daarvoor werd de monetaire reserve voor een groot deel ingezet en dat ten koste van de dekking van de SRD ten opzichte van de dollar. Na de verkiezingen had dit kabinet dan ook geen keus, toe te geven dat Suriname eigenlijk financieel aan de grond zit. En als dit kabinet na het kelderen van de wereldmarktprijzen voor aardolie, goud en aluminium, bezuinigingsmaatregelen had afgekondigd en kon beschikken over een garantiefonds, dan was het leed dat we thans moeten doormaken, niet zo groot geweest. Maar ofschoon de tekenen duidelijk waren dat de zaak fout liep, ging men rustig door met verspilling en het aanspreken van de deviezenreserves die onaangetast dienden te blijven in de vorm van de monetaire reserves. Men is maar blijven verspillen en de waarde van de SRD blijven verzwakken. Dan is het uiteindelijk niet langer mogelijk een koers op SRD 3.35,- voor een dollar te houden, want de dekking is op zeer onverantwoordelijke wijze aangetast. En dan als je op de hete kolen terechtkomt, doodleuk met ‘a no mi’ voor de dag komen en de schuld van dit alles aan het buitenland toebedelen. Inderdaad is het zo geweest dat de wereldmarktprijzen voor goud, aardolie en aluminium waren gekelderd, maar mensen die prudent weten te besturen, hadden noodmaatregelen ingebouwd en hadden niet hun toevlucht genomen tot plundering van de monetaire reserves. Tussen 2000 en 2010 hadden we een Centrale Bank van Suriname die onafhankelijk kon functioneren en niet geteisterd werd door inmenging van de politiek. Daarom kon er vrij en fatsoenlijk gewerkt worden en was er geen behoefte tot graaien in de monetaire reserves. Er heerste macro-economische stabiliteit en Suriname had een waardevaste munteenheid en niemand liep met grote angst zijn of haar baan kwijt te raken door een ernstige verslechtering van de economie en de massale sluitingen van bedrijven. De regering Bouterse I en nu II heeft geen benul van hoe een land zonder verspilling te besturen. Populisme en zijn toepassing ervan in een land heeft verstrekkende consequenties en is vaak het gevolg van een manipulatieve instelling van bestuurders en daar is deze regering voortdurend mee bezig geweest. Thans hebben we een uiterst precaire toestand waarbij het IMF zelfs een krimp van 7 procent voor het komende jaar voorspelt en daar moeten we uit zien te komen. Deze regering heeft ook een groot nadeel en dat is dat vrijwel geen enkele ondernemer nog vertrouwen in haar stelt en men haar liever ziet verdwijnen dan nog vier jaar aan te zitten. Zij moet maar zien hoe ze het redt. Dat de zaak er niet goed uitziet, staat als een paal boven water.

****
Een regering die de macro-economie voor de derde keer om zeep helpt en voor de zoveelste keer haar toevlucht neemt tot het verdelen van pakketten aan armlastigen, heeft gefaald en moet eigenlijk de eer aan zichzelf houden en opstappen. Een regering dient in haar beleid goed voor de dag te komen en er zorg voor te dragen dat elk individu in staat moet zijn door eigen inspanning en werkgelegenheid voldoende te verdienen zo dat hij of zij in het eigen onderhoud kan voorzien. Een land met een positieve ontwikkeling en groei stelt zijn onderdanen in staat te werken en genoeg te verdienen om zelf minimale basisbehoeften te kunnen aanschaffen. En juist daarin is een enorme verslechtering opgetreden.
Mensen die door slecht bestuur hun baan zijn kwijtgeraakt en thans pinaren, worden afhankelijk gemaakt van aalmoezen en kunnen dan ook gemanipuleerd en gemakkelijker geïndoctrineerd worden door een kwaadwillige overheid. Pakketten zijn dan ook niet de oplossing. De oplossing is het creëren van werkgelegenheid en het opvoeren van de verdiencapaciteit van een volk. Een volk dat afhankelijk wordt gehouden en tevreden is met pakketten en daar niet tegen protesteert, verdient geen respect, omdat het genoegen neemt met wat het toegeworpen wordt. Een volk dat pinaart en dat blijft accepteren, verdient niet beter. Een regering die het zover heeft laten komen dat men wederom in de rij moet gaan staan voor basisbehoeften en zelfs niet in staat is deze basisbehoeften ( vervat in pakketten) op een ordentelijke wijze te distribueren, heeft wederom bewezen het besturen niet waard te zijn. En dan ook nog de constatering dat er op aanzienlijke schaal wederom gestolen is , is schandelijk en daar valt geen zand over te strooien, als Bouterse wenst een draai te geven aan een eerdere uitleg.
Waarom gelukte het de regering die aanzat tussen 2000 en 2010 wel om zonder pakketten te werken ? Juist ja , toen waren er mensen aan de macht die wél wisten hoe ze een land moesten besturen en vooruit brengen en de deur niet wagenwijd opengooiden voor partijleden en vrienden om naar hartelust te stelen.

****
Wie had gedacht dat de regering haar verspillingen zou staken, heeft het bij het verkeerde eind gehad. Met de regelmaat van de klok springen bewindslieden en assembleeleden nog op het vliegtuig om conferenties en andere samenkomsten bij te wonen die uiteindelijk voor Suriname nauwelijks iets opleveren. En dan hebben we nog die districtscommissaris van Paramaribo Noord-Oost die geld wenst te verbrassen aan een speeltuin aan de Waterkant. Wel, laten we deze burgervader die niet veel van ruimtelijke ordening snapt, er wederom op wijzen. De Waterkant is zo langzamerhand verworden tot een plaats van samenkomst voor zwervers, daklozen, herrieschoppers , zuiplappen , geweldenaars en hoerenlopers en echt geen plek die veelvuldig bezocht wordt door kinderen die gebruik willen maken van een speeltuin. Gewoon een verkeerde investering vanwege de overheid en dan te bedenken dat er geen geld is voor de Stichting voor het Kind en ziekenhuizen regelmatig tam tam moeten maken, omdat de overheid voor de zoveelste keer weer in gebreke is gebleven voor wat betreft de maandelijkse financiële verplichting. Priotiteiten stellen hebben de exponenten uit de zogeheten ‘revo’ nooit gekund en ze weten nog steeds niet wat hoognodig is wat weer niet.