De Confederatie voor Organisaties van Landsdienaren (COL)blijft solidair met de EBS-werknemers verenigd in de OWOS. Vooralsnog heeft zij haar eigen opvatting over het materieel punt, dat doorslaggevend is in deze fase. Het eindoordeel is en blijft een aangelegenheid van de leden van de OWOS. De COL -bonden stellen dat de staat en de OWOS moeten vertrekken vanuit het punt waar het proces tot onderhandeling is begonnen. Te vaak moeten bonden opgescheept zitten met ongecoördineerd optreden vanuit de staat naar de samenleving toe, in deze de leden van vakorganisaties bij de overheid. Het is de taak noch de verantwoordelijkheid van de werkgever, in deze de staat, om voorstellen van de bond tot verbetering van voorzieningen/eisenpakketten vooraf te analyseren en te kwantificeren. Voortgaande onderhandelingen moeten deze werkwijze als vertrekpunt hebben en waarover er hoe dan ook een principeakkoord is bereikt.

Mandaat

Bij de aanvang van de onderhandeling dient de staat hiertoe mandaat te geven aan haar onderhandelaars (mandatarissen) en het bestuur van de werknemersorganisatie (mandatarissen) aan de zijde van de werkers) moet draagvlak zoeken bij haar achterban ten aanzien van de feitelijke beoogde verbetering. Zowel bij de inventarisatie van de bespreekpunten, als bij de inhoudelijke vastlegging, verkeert de bond in het parket dat hij verplicht is het haalbare met de leden vooraf af te stemmen. Meestal heeft de bond al ingeleverd bij de vaststelling ( kwantificering) van zijn uiteindelijk eisenpakket. Zelden komt het voor dat de werkgever tijdens de onderhandelingen de bedragen van punten opschroeft. Veelal manoeuvreert zij de tegenpartij om in te leveren. Het vakbondsbestuur neemt daarbij al risico’s. Tijdens de onderhandelingen levert het in. Heel vaak belandt het zelf tot onder het minimum dat het op basis van data en inzichten zelf vastgesteld had – al dan niet in afstemming met bondsgeledingen. Het gaat erom dat het bondsbestuur in staat moet zijn om hetgeen het bereikt, te kunnen verkopen aan de achterban. Wat zich nu bij de basisovereenstemming tussen de onderhandelaars van de staat en haar mandatarissen jegens de OWOS manifesteert, is niet transparant en zeer ongebruikelijk.

Ondermijning positie bondsbestuur

Weleens komt het voordat partijen overeenstemming bereiken en dat de opdrachtgever zijn mandatarissen terugfluit, zoals in het geval van de staat in het onderhavige. Elk der partijen moet bereid gevonden kunnen worden om het resultaat, tegen deze achtergrond bij te stellen. Bij pogingen tot herstel van de gepleegde omissie, dient in dit geval de staat tot het besef te komen dat zijn eenzijdig gewijzigde inzichten ten aanzien van het resultaat in eerste instantie in zijn eigen vlees snijdt. De staat laat toe dat de bond het resultaat aan zijn opdrachtgevers, de loontrekkers, kenbaar maakt, om kort daarop dit terug te nemen en te verwachten dat de werknemers daarmee zullen instemmen. Het pleit voor de achterban van de OWOS dat de ondersteuning aan hun bondsbestuur, onwrikbaar is.

Onwillekeurig wordt teruggegrepen naar de toezegging die de staat naar de seniorenburgers had gedaan over beperkte en noodzakelijke aanpassing van pensioenuitkering. En inderdaad, de verhoging aan de gepensioneerden is niet gekomen,… over en uit. Daar was er sprake van een eenzijdig gepresenteerde verklaring. Al gauw bleek de werking, of beter gezegd het uitblijven hiervan, beperkt tot een wenselijkheid. Bij de EBS werknemers is het een totaal andere aangelegenheid. De achterban heeft de mouwen opgestroopt en vecht. Opmerkelijk is vooral ook het feit dat het bondsbestuur een aanlokkelijke differentiatie van de loonaanpassingen en een aannemelijk startniveau van inkomensnivellering bereikt heeft. Natuurlijk zullen de vechters bij de EBS deze verworvenheid koesteren en willen beschermen.

Schending vrijheid in vergadering

Het bestuur van de OWOS en de samenleving mogen er van uitgaan, dat de regering precies weet onder welke druk de bond staat (dat ding is toch geen piki piki prey). Daarvoor zal de staat ook hier in de algemene ledenvergadering van de OWOS de kennelijk op verborgen wijze gemaakte audio opnamens (in opdracht van de staat) hebben beluisterd. Bijvoorbeeld bij Milieubeheer heeft de staat dus iemand aangezet om te infiltreren in de algemene ledenvergadering van de vakbond en een geluidsopname over de vergadering laten maken en af te geven aan de staat. Namens de staat is deze opname in de rechtszaal gebruikt tegen de bond en de rechter heeft verzuimd, de staat minstens te wijzen op de gepleegde inbreuk. Vooral het gebruik hiervan door de staat zou een schrikwekkend effect moeten hebben op alle leden van de bond en het effect van tweespalt welk lid heeft dat gedaan en wat is de toegezegde beloning). OWOS en andere bonden moeten met deze handelwijze vanwege de regering rekening houden. Overigens hoeven bondsbesturen hier niets van te vrezen. Integendeel moet deze handeling ten eigen voordele aangewend worden.

No cure no pay

Wanneer de staat via zijn werkarmen sinds enkele dagen met de tegenaanval van doorlichting van het bedrijf komt en inkrimping, dan is het inderdaad olie op het vuur gooien. Nu komt ook no work no pay, in beeld. Dit is het moment waarop ook andere bonden hun stem (moeten) laten horen. De staat heeft in de hele aanpak van deze kwestie, wanprestatie geleverd. Hier zou moeten gelden: no cure no pay. De staat heeft niet geleverd en functionarissen zouden niet betaald moeten worden. Dit geldt vooral als zij niet binnen hun mandaat zijn gebleven. De volgende stap van de verantwoordelijken jegens de staat, ligt voor de hand. En om nu no work no pay toe te passen, zal de staat de groene tafel moeten adiëren. Daar gaan facetten spelen van onder andere dienstweigering, ingebreke stelling, schadeclaims. Kapstok zal zijn algemeen belang.

Effectieve solidariteit

En wie stelt het algemeen belang vast. Juist ja… De Nationale Assemblee (DNA). Ook in deze dient de DNA dan te oordelen over de kwaliteit van het geleverde werk door de staat. Prutswerk dus no cure no pay. De conceptionele richting van de verklaring van het DNA- lid R. Sapoen is anti-vakbeweging en riekt er nog van over naar armzielig factiebelang. Het dreigement vanuit nu plotseling de vicepresident naar de arbeiders van OWOS, is zeer laakbaar en ondermijnt het gezag van de president(of wat er nog van over is). Dus het hogere gezag (president) is er niet in geslaagd de case op te lossen. Dan wordt de vicepresident erop afgestuurd met toffe dreigementen. Het bestuur van de OWOS zal de stand van zaken voorleggen aan de achterban. Natuurlijk is wijsinzicht en pragmatisch handelen geboden, vanuit het bestuur. Dit geldt zeker ook voor de collectiviteit van de dappere leden die door de staat zijn belazerd. Duidelijk is ook geworden hoe de regeringstaat tegenover de vakbonden, die opkomen voor een redelijke en rechtvaardige staat.

Voor de COL geldt het devies : De regering moet regeren en niet regelen, met hier zeer zeker van toepassing: Een schip op strand, een baken in zee. Wrokoman nat’ un barba. Na syatu fu bangi mek’ gogo e miti!.

COL Persdienst