Suriname heeft thans van doen met een zeer instabiele waarde van zijn munteenheid, de SRD, en wordt daarenboven geteisterd door een inflatie die boven de 70 procent ligt. Een inflatie die op een na de hoogste is van alle landen in de regio. En juist omdat er tot nog toe geen enkele aanwijzing is dat de regering in staat is een stabilisatie van de waarde van de SRD ten opzichte van bijvoorbeeld de dollar te bewerkstellingen, loopt de onrust bij vooral elke ondernemer met de dag op. Een verdere depreciatie van de SRD heeft tot gevolg dat niemand kan plannen en ook niet bereid is aan de verhoging van productie te werken. In elke economie zal de ondernemer bereid zijn te investeren en meer te produceren als er sprake is van een stabiele munt met een vastgestelde wisselkoers die bewaakt kan worden door een moederbank. Zolang er een situatie heerst waarbij de monetaire reserves van de moederbank in hoge mate onvoldoende zijn om een valutakoers te bewaken en stabiel te houden, zal elke ondernemer kopschuw blijven en zijn geplande investeringen on hold zetten. Het is dan ook geen wonder dat de mensen die zowel lokaal als internationaal in staat zijn in dit land te investeren, dat niet doen of het op een heel laag niveau houden. Overigens is het ook zo, dat al zou een ondernemer op verzoek van een overheid tot verhoging van zijn productie overgaan, dan nog is het zo dat de afzet er moet zijn en dat is nou juist waar de producent momenteel nog maar nauwelijks op kan rekenen, omdat de koopkracht enorm is afgenomen bij de doorsnee consument. Voor een verantwoorde afzet van de producten, heeft een aanzienlijk aantal lokale producenten de blik thans geworpen op markten binnen de Caricom en elders. Op zich natuurlijk geen slechte zet, omdat de hier vervaardigde producten kunnen worden geëxporteerd en dat brengt natuurlijk vreemde valuta voor onderneming en Staat in kas. Maar het is natuurlijk ook zo dat een aanmerkelijk deel van de verdiensten extern kunnen blijven hangen en naar gelang de precaire situatie in ons land voortduurt, zou de ondernemer in kwestie ook ertoe kunnen overgaan, zijn productiefaciliteiten te verplaatsen naar het huidige exportgebied en langzaam maar zeker zijn activiteiten hier afbouwen. Een van de jongste ontwikkelingen betreft de opgevoerde handelsbetrekkingen die aangegaan zijn met onze westerse buur, Guyana. Een aanmerkelijk aantal ondernemers heeft zijn activiteiten deels al verplaatst naar het Guyaanse territoir en is niet meer van plan, dat afzetgebied te verlaten. Guyana heeft een ondernemersvriendelijker klimaat en investeerders worden er met open armen ontvangen. Ook heeft Guyana thans stabiele wisselkoersen en is er geen sprake van instabiliteit .Dus bij de westerburen kan je op een gezonde wijze plannen en kan je op een goede manier je vreemde valuta verdienen en ook je winsten overboeken en dat is bij ons thans nog maar nauwelijks mogelijk. Er zijn dan ook Surinaamse bedrijven, die er al vertegenwoordigingen hebben opgezet, zeker één groothandelaar in levensmiddelen heeft zich daar pontificaal gevestigd. Het geld wordt dus niet meer volledig in Suriname geïnvesteerd, maar wél bij de buren. Dan kunnen monetaire autoriteiten wel aan de investeerder vragen meer voor de export te gaan produceren en zo meer investeringen op gang te brengen, maar het investeringsklimaat is in Suriname momenteel bar slecht en er is zelfs sprake van een verdere verslechtering. Wat de huidige machthebbers dienen in te zien, is dat mensen met geld die zouden kunnen investeren, absoluut geen vertrouwen koesteren in een regiem dat zeker niet als bonafide aangetekend staat. Een regiem dat keer op keer laat zien slechts geïnteresseerd te zijn in machtsbehoud en slechts werkt om de zakken van zijn exponenten te spekken. Een regiem dat in staat is belabberd financieel –economisch en monetair beleid te voeren en er niet voor terugdeinst de monetaire reserves op een onverantwoorde wijze aan te spreken. Een regiem dat voor de derde keer heeft getoond de macro-economie van dit land te ruïneren en thans ook niet in staat is wat kapotgeslagen is, weer te herstellen. En als klap op de vuurpijl wanneer ze geen uitweg meer ziet, voor een IMF-optie kiest. Een optie die het lijden van de gehele gemeenschap inhoudt. In een dergelijk klimaat kan je van geen enkele ondernemer verwachten dat hij hier blijft aanmodderen en moet je het zeker niet vreemd vinden dat hij zijn vleugels uitslaat en op zoek gaat naar een ondernemersvriendelijker klimaat waar zijn opbrengsten veel groter zijn en waar zijn onderneming niet gedoemd is ten onder te gaan door beleid van een overheid dat absoluut niet deugt. Thans is het Guyana dat profiteert van ons kapitaal en skills, morgen is het misschien een ander land in de regio. Door wanbeleid van een overheid heeft men ons wederom een aantal jaren in ontwikkeling teruggebracht. Zal weer jaren duren alvorens we wederom op het juiste spoor van gezonde ontwikkeling belanden.