Door de afwaardering van de Surinaamse dollar, SRD, aan het einde van het vorige jaar en de daaropvolgende verdere ontwaarding van onze nationale munt tijdens valutaveilingen, zijn verreweg de meeste loontrekkers in grote problemen geraakt. De prijzen in de winkels schoten binnen een jaar met maar liefst 68 procent de lucht in en hadden tot gevolg dat de koopkracht op een ernstige wijze werd aangetast. Werknemers deden er vervolgens alles aan om bij de werkgever aan meer salaris te komen. Veel werkgevers kwamen in het gedrang, omdat de overheid haar schulden voor geleverde goederen en bewezen diensten niet had betaald en nog steeds niet betaalt. Verhoogde productie kon en kan niet tot stand komen, omdat er toch geen koopkracht is om de meerproductie, af te nemen. Dus werd aan de werknemers en of de vakbonden waarbij ze aangesloten zijn, verteld hoe ernstig de private bedrijven waren verzwakt en dat ze eigenlijk met een overlevingsstrategie bezig waren en nog steeds zijn. Bij de overheid was het ook niet anders en er werd aan de vakbond CLO met aan het hoofd Ronald Hooghart, meegedeeld dat er van salariscorrecties binnen de ambtenarij, op korte termijn geen sprake zou kunnen zijn. Hooghart, die inmiddels prominent lid van de NDP is geworden en voor deze partij wetgever is, doet er dan ook alles aan om de leden van de CLO rustig te houden en ze te doen geloven, dat een looncorrectie onder deze omstandigheden niet goed is en dus niet kan worden gerealiseerd. Dat de overheid haar poot heeft stijf gehouden, hebben we kunnen zien bij acties van onderwijzers en andere ambtenaren, die al zeker negen maanden niet meer kunnen uitkomen met hun loon wegens de absurd gestegen prijzen in de winkels en dan met name voor de eerste levensbehoeften. Verschillende niet-overheidsbonden gingen tot actie over, maar vingen uiteindelijk bot omdat de overheid steevast beweerde met enorme begrotingsvraagstukken te zitten en daarom ook geen verhogingen kon honoreren. Ook met het IMF is afgesproken onder deze omstandigheden, geen correcties te zullen toestaan. Zou volgens de door het IMF uitgestippelde strategie niet bevorderend zijn in het streven van de regering de economie wederom op spoor te krijgen. Al met al geen verhoging voor de werkende klasse, zowel bij de overheid als in de private sector. Tot de afgelopen week de werkers zich bij een strategisch zeer belangrijke parastatale onderneming de EBS gingen roeren en de regering het mes op de keel zetten. Men dreigde in actie te gaan als de overheid naar de Bemiddelingsraad voor geheel Suriname zou stappen omdat de onderhandelingen voor een nieuwe collectieve arbeids overeenkomst (CAO) waren vastgelopen. Directeur Parmessar die niet verder met de vakbond had kunnen komen, vertoefde in het buitenland. Waarschijnlijk ging de man naar het buitenland, omdat hij de verantwoordelijkheid voor verhoogde lonen en de consequenties daarvan niet wilde dragen. De onderhandelingen werden deze week door raadsadviseur Ramon Abrahams, vermoedelijk afgevaardigd door president Bouterse, en president-commissaris Patrick Peneux, wederom opgepakt en er werd een akkoord bereikt, waarbij er naar onze mening duidelijk is afgeweken van het regeringsstandpunt om vooralsnog geen salarisverhogingen toe te passen. Binnen de gemeenschap is de kritiek thans losgebroken en is men van mening, dat omdat de EBS-werknemers een zeer machtig wapen in handen hebben namelijk het onderbreken van de stroomtoevoer naar de gehele gemeenschap, de regering maar Sinterklaas is gaan spelen bij de onderhandelingen met de bond. De overheid is overstag gegaan, omdat het hier een nutsbedrijf betreft dat bij onverantwoordelijk gedrag de gehele economie kan ontregelen en enorme schade kan toebrengen. Echter moet de overheid nimmer vergeten, dat ze een precedent heeft geschapen en dat er thans meerdere bonden binnen de overheid zullen opstaan met tal van eisen voor meer loon en betere voorwaarden. Het zou ons zeker niet verbazen, als op korte termijn er andere werknemersorganisaties bij parastatale instellingen om verbetering in loon komen eisen. Het valt ons steeds weer op hoe pover de overheid zich laat vertegenwoordigen wanneer het om onderhandelingen gaat met zwaar gewicht en verstrekkende gevolgen voor de gehele gemeenschap. De EBS-werknemers zijn naar onze mening fors bedacht en betalen nog steeds 80 procent minder voor stroom. Voorts krijgen ze een lumpsum van SRD 1250,- op korte termijn uitgekeerd. Een toeslag van 500 SRD op het salaris. Een uitbetaling met TWK van het loon en vakantiegeld op basis van 8 maanden. Deze TWK-uitbetaling zal als volgt geschieden: met het salaris over september 2016 – 2 maanden; met het salaris over oktober 2016 – 2 maanden; met het salaris over november 2016 – 2 maanden; met het salaris over januari 2017 – 2 maanden. Kortom, een hap geld die uit de liquiden van de EBS, een bedrijf dat al jaren geplaagd wordt door enorme financiële tekorten , zal moeten komen. In juni heeft het gehele Surinaamse volk met uitzondering dan van EBS-werknemers, enorme tariefverhogingen aan dit monopolistisch bedrijf moeten betalen. In veel gevallen werden afnemers van stroom het vel over de oren getrokken door de EBS en was er zeker sprake van flessentrekkerij. Beloofd werd door de EBS na geconstateerde fouten in de berekening van tarieven aan veel afnemers, dat het te veel betaalde zou worden geretourneerd en wel in een periode van twee maanden.Zien doet nog altijd geloven naar onze mening.
Wat thans voor velen als een paal boven water staat, is dat de verhogingen voor stroom die de afgelopen maand juni aan de gemeenschap zijn berekend, voor een groot deel nu zullen worden aangewend om salariscorrecties en andere emolumenten aan werknemers van de EBS te betalen. Ook mogen alle afnemers van de EBS er nu zeker op rekenen, dat zij wederom met verhoogde rekeningen van de EBS geconfronteerd zullen worden in de maand september. Het geld moet toch ergens vandaan komen en in dit geval zal de consument wederom het slachtoffer worden van een overheid die zichzelf zwaar in de nesten heeft gewerkt. Bij de SWM wordt er nu ook al gespeculeerd over een additionele verhoging van water met maar liefst 20 procent. Het zal ons niet verbazen als het meer dan 20 procent wordt. De werknemers van de SWM zullen namelijk nu ook wel met looneisen op de proppen komen. De SWM is namelijk ook een heel monopolistisch nutsbedrijf dat onontbeerlijk is en zeker ook tot behoorlijke pressie kan overgaan. Zien hoe de regering Bouterse op eisen uit die hoek zal inspelen.