Vakbeweging C-47 die op 2 juni een petitie heeft ingediend bij de voorzitter van De Nationale Assemblee (DNA), Jennifer Geerlings-Simons, wacht nog op een formeel antwoord. Dit geeft Robby Berenstein, voorzitter van C-47, aan in gesprek met De West. Hij zegt dat er wel gesprekken zijn gevoerd, maar dat er geen duidelijkheid was. Voor nu zal de vakbeweging kijken hoe de assemblee omgaat met de eisen die zij gesteld heeft en hoe ze deze gaan implementeren in het Herstel- en Stabilisatieplan.

Het protest van 2 juni was deels tegen de verhoogde stroomtarieven, maar tot nog toe is er geen gehoor gegeven aan de roep van het volk. “Het volk wordt nu geconfronteerd met zaken waarvoor de vakbeweging al eerder heeft gewaarschuwd”, verklaart Berenstein. Volgens de voorzitter van C-47 zijn de directe gevolgen van de verhoogde stroomtarieven al ondraaglijk genoeg voor de burgers. Kijkend naar de indirecte gevolgen van de economische situatie in het land, die een inflatie van 55% teweeg heeft gebracht, merkt Berenstein op dat de samenleving verder zal verarmen. Hij vreest dat de ontevredenheid zal uitmonden in criminaliteit. Hij zegt dat de situatie niet alleen voor burgers, maar ook voor heel wat bedrijven, nijpender wordt door de economische ontwikkelingen in het land.

“Bedrijven kunnen niet verder draaien, werknemers worden afgevloeid. De bedrijven verkopen ook veel minder, waardoor hun inkomsten minder wordt. Dit heeft sluiting tot gevolg, zoals het geval is bij Sranan Biri”, aldus de voorzitter van C-47. Volgens Berenstein is de coalitie zich nu pas bewust van de situatie in het land. “Ze moeten niet alleen zitten klagen, ze moeten concreet iets doen aan de verhogingen”, stelt de voorzitter. Hij is van mening dat er gewerkt moet worden aan verlichting in het huidige beleid dat de regering voert. In afwachting op het antwoord van het parlement, gaat de vakbeweging door met haar acties. De vakbeweging is nu bezig met een actiemodel waarbij er voorlichting wordt gegeven aan de gemeenschap, zij probeert het volk bewust te maken van de huidige situatie door middel van lezingen. Ook wordt er over oplossingsmodellen gesproken met bedrijven en met de overheid. “Niet wanneer wij niet op straat komen, wil het zeggen dat we niet bezig zijn. Er zijn verschillende actiemodellen, de manier van handelen hangt van de tijd en de situatie af. Als er geen verandering komt en de situatie maar ondraaglijker wordt, komen wij weer op straat”, besluit de C-47 leider.

-door Richelle Mac-Nack-