We waren er op de vrijdag weer eventjes zeer verbaasd over dat vanuit De Nationale Assemblee er weer wetgevers van de coalitie waren die in verband met 150 jaar parlement het hadden over zaken samen doen. Het lijkt zo langzamerhand wel een stopzinnetje van deze Bouterse coalitie om wanneer het haar uitkomt te emmeren over het samen doen. Met wie willen ze zaken samen doen? Zeker niet met de oppositionele krachten in dit land. Zijn we de FEP-voorstellen, gedaan door niet-coalitieonelen vergeten? Wat werd er uiteindelijk met die voorstellen gedaan? Juist ja, ze verdwenen mooi ergens in een lade op het Kabinet van de President. Dit kabinet is er naar onze mening uiterst bevreesd voor om in te gaan op de FEP-voorstellen, want dat zou betekenen dat ze toegeeft het niet te kunnen en daarom moet terugvallen op voorstellen gedaan door niet-coalitieonelen. Dus jongens en meisjes, ook in dit geval steeds lekker babbelen over samen doen, maar in de praktijk komt er niets van terecht. Kijk maar hoe de recente verhogingen van stroom zonder overleg met belanghebben door de strot van de bevolking werden gedrukt. Het kabinet gaat dus door met haar `tig’ aantal adviseurs dat al langer dan vijf jaar steevast heeft bewezen het niet te kunnen en in veel opzichten het gehele kabinet het oerwoud in heeft gestuurd. Komt ervan als je dieftige mensen zonder enige bagage benoemt, omdat die dan toevallig heel loyaal zijn en steeds ja en amen verkondigen voor een absurd hoog salaris. Een crisisplan laten schrijven door een onthoofd Planbureau kort na aantreden in 2010, zal zeer moeilijk vallen . Die Robert vond het nodig in 2010 de wetenschappers en zeer kundige mensen op het Planbureau de laan uit te sturen en daardoor kwamen de rapporten en de planning ook meteen in gevaar.

Wanneer je nu een crisisplan moet presenteren en je hebt niet de juiste mensen op de juiste plek, dan krijg je een rommel of onbruikbare rommel. Komt ervan als je zeer capabele mensen wegens gewijzigde beleidsinzichten opdondert en vervangt door onbevoegde loyalisten die er alleen kwamen zitten voor het hoge loon en jaren achtereen koffie dronken en in dure auto’s rondreden en slechts duimen wisten te draaien. Nu moeten de rapporten opgehoest worden en dat lukt maar niet. Bij de oppositie zitten ze zeker wel, maar slechts weinigen zijn bereid ook maar een `poot’ uit te steken om deze regering te assisteren. En wanneer ze zich dan wel van hun beste zijde laten zien en FEP-voorstellen indienen, dan worden die toch niet gebruikt en zakken we door gestuntel steeds verder weg in het drijfzand. Het samen doen wordt dan momenteel ook niet meer serieus genomen door de oppositie of die nu parlementair of buiten parlementair vertoeft.

Deze regering heeft zo haar eigen agenda en die strookt niet met de visie van niet aan haar verbonden leden of sympathisanten. Men denkt dit land op een onorthodoxe wijze te besturen en die wijze heeft ons thans op het punt van faillissement gebracht en toch wenst men niet in te zien dat we op verkeerd spoor zitten. Daarom is praten over samen doen nog geen daadwerkelijke samenwerking accepteren met mensen die politiek anders denken. Wat men vermoedelijk bedoelt met samen doen, is niet samen doen, maar wel totaal gehoorzamen aan alles wat je voorgeschoteld wordt en dan zonder enige vorm van protest en juist daar zijn velen in de samenleving niet langer toe bereid.