Dat ons land momenteel in een precaire economische en financiële situatie is beland, ondervinden we elke dag. In de afgelopen week schreven we al over het reshuffelen van DC’s en in veel gevallen de nutteloosheid van deze vervangingen binnen het ambtelijke. Een hoge ambtenaar die leiding dient te geven, moet over voldoende mogelijkheden kunnen beschikken om zijn of haar werk uit te kunnen voeren. Die persoon dient over voldoende mankracht en natuurlijk in het bijzonder over genoeg geld, te kunnen beschikken. We wisten al dat DC’s niet voldoende geld van Regionale Ontwikkeling toebedeeld krijgen. Dat ministerie moet natuurlijk ook zijn hand ophouden bij Financiën dat de middelen te laat of gewoon niet ter beschikking stelt voor de verschillende districtsbesturen. Dat een leidinggevende in een district uit zijn eigen zak de brandstof van voertuigen moet betalen of bij particulieren moet gaan staan bedelen, geeft aan hoe ernstig de situatie is en hoe onmachtig de overheid geworden is om het land nog naar behoren te kunnen besturen. Je kan dan wel een begroting aannemen voor het volgende dienstjaar, maar dat wil nog niet zeggen dat de ministeries over de middelen zullen kunnen beschikken om juist te kunnen functioneren. De begroting is dan ook in veel opzichten een document dat goedkeuring bij meerderheid heeft genoten in De Nationale Assemblee, maar waar verder per ministerie niet veel mee kan worden gedaan. En zo hebben niet alleen de verschillende districtscommissariaten de grootste problemen om te kunnen werken, maar ook in de hoofdstad rammelt de zaak aan alle kanten. Hoe vaak komt het niet voor dat voertuigen van een departement niet kunnen uitrijden, omdat er doodgewoon niet voldoende brandstof is. Het komt nu ook weer voor dat de politie in bepaalde ressorten niet snel genoeg kan uitrukken, omdat het voertuig of defect of geen brandstof heeft. Ook bij andere gewapende machten speelt een soortgelijk verhaal van allerhande tekorten die het vrijwel onmogelijk maken normaal te kunnen werken. En de regering maar doen of de situatie niet ernstig is . Het wordt voor steeds meer mensen duidelijk dat de situatie heel ernstig is en dat ze in rap tempo aan het verergeren is. De kritieken en openlijke protesten worden dan ook feller. De regering die niet precies schijnt te weten hoe ze uit dit financieel moeras kan komen, heeft haar toevlucht gezocht tot valutaveilingen in de hoop dat deze veilingen uiteindelijk stabiliteit op het wisselkoersenfront zal brengen. De komende weken zullen uitwijzen of die stabiliteit bereikt wordt. Tot op dit moment heeft elke veiling een stijging in de wisselkoers van de SRD ten opzichte van de US-dollar tot gevolg gehad, hetgeen behoorlijke ontrust onder de bevolking heeft veroorzaakt. Gelukkig is de overheid tot het inzicht gekomen dat er een evaluatie van de valutaveilingen dient te komen. Het zou ons dan ook niet verbazen als men ertoe overgaat iets anders te proberen. Daar is deze regering zeer sterk in. En terwijl we in deze misère beland zijn, komt een exponent van de NDP en gebombardeerd tot adviseur van het staatshoofd, met een zeer bedenkelijke uiteenzetting ten overstaande van enkele districtsbewoners dat het helemaal niet zo slecht gaat in ons land. Soms vraag je je als mens af wat bepaalde mensen bezield om zo ongeremd zaken te verdraaien en glashard te liegen. Wat de zaak nog veel erger maakt, is dat de man in kwestie denkt dat al die mensen waaraan hij zijn kul verkondigt, nog altijd bereid zijn alles maar te geloven. De man denkt dat zijn partij door het verdelen van grondbeschikkingen waar elke Surinamer gewoon recht op heeft, meer mensen zal kunnen krijgen die blindelings achter de NDP zullen blijven lopen. De man is van mening dat zijn politieke partij nog zeker 5 en nog vijf jaar de lakens in dit land zal blijven uitdelen. Leeft de man in een droomwereld? Heeft hij niet in de gaten hoe het volk thans lijdt onder het zeer slechte en nietszeggende beleid van de NDP plus regering onder leiding van zijn geliefde president Bouterse. De man moet geen vergelijking maken met landen als Guyana en Venezuela. In Guyana is het de afgelopen decennia altijd veel slechter gegaan dan in ons geliefd Suriname. Venezuela is naar de knoppen geholpen door een idioot die dacht een even groot staatsman te zijn als Simon Bolivar en die door zuiver populistische wanmaatregelen de economie van een eens schatrijk land totaal heeft vernietigd. Wie geeft de leiding van een gehele natie nou in handen van een omhooggevallen buschauffeur? Daar komen zeker brokken van. Brazilië is in een crisis beland door de ingewortelde corruptie en het onvermogen van de president het land naar echte wasdom te leiden. Het gaat dan misschien niet echt naar wens op Trinidad, maar daar heerst zeker niet een dergelijke crisis zoals die wij thans hier doormaken. Over kindertjes met bolle buiken door chronische ondervoeding willen wij het niet eens hebben want naar situaties als in bepaalde Afrikaanse of Zuidoost Aziatische landen willen we helemaal niet naartoe. Dus de man die zelf niet corruptievrij is, moet daar absoluut niet mee aan komen. Over de volksgezondheid kan een boek vol worden geschreven. Die functioneert op het ogenblik helemaal niet naar behoren en dat weet deze leugenverteller heel goed. Dat de chirurgen in een groot ziekenhuis hier ter stede niet op een normale en niet levensbedreigende wijze voor de patiënt kunnen werken, geeft aan dat zaken goed fout zitten. Jongeren tot zestien jaar die een betere gezondheid zouden hebben dan voorheen, daarvoor kan gesteld worden dat vaak genoeg medicamenten niet kunnen worden verstrekt, omdat de Staat al vele maanden achter is met het betalen van haar rekeningen aan apotheken. Ook de seniorenburgers moeten vaak van hun karige inkomsten gebruik maken om aan bepaalde medicamenten te komen die toevalligerwijze niet in de klapper van de verzekeringsmaatschappij of het SZF voorkomen. De leugenbak verdraait bewust zaken om de minder ontwikkelden een rad voor ogen te kunnen blijven draaien. En dan ook nog aan seniorenburgers vertellen dat ze er thans beter aan toe zijn, omdat ze in plaats van SRD 275,- thans SRD 525,- per maand uitgekeerd krijgen van Staat. Dit geld wordt vrijwel elke maand veel te laat uitbetaald en deze volksmisleider rept met geen woord over wat de zeker vier achtereenvolgende devaluaties van de SRD ten opzichte van de Amerikaanse dollar met de koopkracht van deze groep oudere Surinamers heeft gedaan. Die SRD 525,- die thans wordt ontvangen, daar kan minder mee gedaan worden dan de SRD 275,- van voor de afwaardering van de SRD toen die nog op een koers van SRD 3.35,- voor een dollar stond. Laat deze meneer die aperte leugens vertelt, het Surinaamse volk maar eens komen verduidelijken waar die 300 miljoen SRD, het equivalent van US-dollar 89.552.238,- berekend op een wisselkoers van SRD 3.35,- gebleven is . Door onder meer deze corrupte handelingen en pure verduistering van belastinggelden van het Surinaamse volk, hebben wij thans de grootste problemen in dit land. En dan wil dit heerschap praten over nog 5 en nog vijf. God behoede ons in dit land voor deze gewenste en dan aanhoudende ellende.