Het is weer zover, dit jaar wel iets eerder dan gebruikelijk, wellicht meer tijd dus om uitbundig te feesten. De carnavalsperiode in buurland Frans-Guyana is misschien niet de drukste van de wereld, maar wel de langste. Hoewel iedereen al in de sfeer was, is de echte carnavalsgekte pas zondag echt losgekomen na de officiële aankomst van Le Roi Vaval (ook wel prins Vaval of prins Carnaval) in de hoofdstad Cayenne. Hij kreeg kort na zijn aankomst symbolisch de sleutel van Cayenne overhandigd door burgemeester Marie – Laure Phinéra – Horth.

Het is traditie in verschillende landen dat de burgemeester, in de week voor carnaval, met een vrolijke doch officiële plechtigheid, het bestuur van de stad overdraagt aan de Prins, waarbij de sleutel van de stad symbolisch wordt overhandigd. Die sleutel is vaak een grote houten sleutel, bij voorkeur verguld. De sleutel wordt na carnaval teruggebracht. Dit kan zijn op Aswoensdag, maar bijvoorbeeld ook de dinsdagavond daarvoor, kort voor middernacht. Dit kan per land, stad of streek verschillen.

Het feest trekt jaarlijks honderden Surinamers over de grens. Veel Surinaamse carnavalstoeristen nemen genoegen met een paar dagen in de grensplaats Saint-Laurent-du-Maroni tegenover Albina, maar ook plaatsen zoals Apatou, Gran Santi en Maripasoula, trekken Surinamers over de grens. Een minderheid zet iets meer geld opzij voor de echte topper, Cayenne.

Elke zondag vindt er een defilé plaats, de stad Kourou is elk jaar kampioen in het opzetten van de grootste defilés. Suriname is regelmatig gastland in de stoet van Kourou.

Nu Vaval de sleutel van Cayenne in handen heeft, kan de pret niet meer stuk. Van werken komt maar weinig terecht. Zowel bij het bedrijfsleven als bij de overheid staat de productiviteit op een laag pitje.

Wie nu naar Frans-Guyana vertrekt, zal snel merken dat de zakenwereld op halve kracht draait, omdat iedereen gefocust is op feesten. Iedere vrijdag en zaterdag worden er in dancings Touloulou-avonden gehouden; dansfeestjes waarbij vrouwen, onherkenbaar verkleed in fleurige pangi-achtige kledingstukken en met schitterende maskers, de meest erotische dansjes wagen met mannen. Ze halen vaak gedurfde staaltjes uit. Grappig is dat zij vaak wel weten wie de mannen zijn, terwijl de mannen niet weten wie de ‘gezellige vrouwen’ zijn. Het kan een collega of buurvrouw zijn, maar een geheime minnares of zelfs een zwagerin is niet uitgesloten. Toch weet niemand wie het is, iets wat de feestvreugde alleen maar verhoogt.