Steeds vaker zien we het gevaar letterlijk op de openbare weg door het roekeloos rijgedrag. Half afgemonteerde ondeugdelijk rondrijdende bromfietsen, vaak genoeg opgevoerd, en voertuigen die met wat creativiteit en toepassing van een lasapparaat uit drie wrakken in elkaar zijn gezet, en auto’s waarvan je je afvraagt, hoe ze überhaupt nog op de weg mogen of door de herkeuring zijn gekomen. Het aantal niet-herkeurde voertuigen in het verkeer, neemt zienderogen toe en niemand lijkt ze tegen te houden. In een tijd van hoge kosten en toenemende financiële druk, is het begrijpelijk dat mensen op creatieve manieren proberen, mobiel te blijven. Maar creativiteit mag geen plaatsvervanger zijn voor onveiligheid. Het gaat hier niet alleen om het leven van de bestuurder van zo’n ‘noodconstructie’, maar ook om dat van andere deelnemers aan het verkeer. Waar zijn de verkeerscontroles van de politie gebleven?

De indruk ontstaat steeds meer, dat verkeerscontroles zijn verworden tot een ‘controle van likmevestje’, een handeling voor de schijn, zonder een echte impact. Of zijn ze simpelweg helemaal verdwenen? Want het is bijna ondenkbaar, dat sommige voertuigen na een controle nog de weg op mogen. Als de instanties die toezicht moeten houden niet ingrijpen, wie doet het dan wel? Het is niet alleen het opvallende verval van voertuigen dat zorgen baart. De geluidsoverlast veroorzaakt door bromfietsen met ‘drukpijpen’ en auto’s met overdreven soundsystemen vormt een andere plaag, die de samenleving stilletjes sloopt. Langs scholen, ziekenhuizen en kantoren rijden deze voertuigen met veel kabaal voorbij, zonder enige sanctie, van overheidswege. De tolerantie van dit soort gedrag wekt de indruk dat velen in de samenleving tot anarchie zijn overgegaan.

Wat zeggen we over de ouder die met een kind onoplettend de straat oversteekt en bijna wordt geraakt door een ‘zelfbouwauto’? Wat zeggen over de docent die zijn les moet onderbreken vanwege dreunende muziek uit een auto zonder geluidsdrempel? Er moet opnieuw serieus werk worden gemaakt van structurele verkeerscontroles. Niet alleen moeten we kijken naar papieren of de boetes, maar naar de staat van de voertuigen zelf. Auto’s en bromfietsen die onveilig zijn, horen niet thuis in het verkeer, punt uit. Verkeersveiligheid is een gedeelde verantwoordelijkheid, maar de overheid heeft daarin een onmiskenbare leidende rol. Wanneer ze de controle verzaakt, worden chaos en gevaar steeds erger.