Als groot inkoper van zowel inkt als papier, kunnen wij u verzekeren dat het inkt het papier niet waard is, het op afgedrukt wordt, als het om politieke overeenkomsten gaat. In 1996 en in 2010 was er meer dan genoeg op papier over ‘samen uit’ en ‘samen thuis’ en kwamen gedrochten van constructies tot stand, met een politiek fossiel dat van stal getrokken werd voor etnische balans in 1996 en een ondervoorzitter van De Nationale Assemblee die volgens het oorspronkelijke akkoord had moeten aanzitten, maar na het politiek verraad, geboycot werd door een DNA leiding, weer drie dobbelstenen nu toevallig op zes geland zijn. Iedereen heeft formatiekoorts, zeker met een uitspraak, die gemaakt is om van tu-mofo-gons regelrechte schizofrenen te maken. Activisten die in hangmatten waakten voor fraudeurs, springen op schoot. Regeerders die verkiezingen organiseerden en vonden dat er geen sprake kon zijn van onregelmatigheden, willen nu hertellingen. Het veld is beweeglijk, maar één ding is zeker: als wij de spelregels willen blijven volgen, moet er uiterlijk op 25 juni 2025, vergaderd worden.
Het oudste lid in jaren neemt waar als voorzitter-ad-interim van De Nationale Assemblée en schrijft onmiddellijk verkiezingen van de voorzitter en ondervoorzitter van dat college uit, en dat is het startschot voor de werkelijke intenties. Daar beginnen de eerste formatieopportunisten hun beloning op te strijken en versmallen de opties zich. Dan komen de ongemakkelijke schorsingen, de afwijkende tellingen en de blikken van ongeloof.
Vervolgens komt de ronde voor president en vicepresident en daar kunnen met hoe de kaarten liggen, alleen bij een connectie tussen de twee grootste partijen, zij met zekerheid, de zaal uitlopen, van elkaars intenties. Iedere andere combinatie, zal het in de VVV moeten uitvechten. Wij waarschuwen u voor het glibberige moddergevecht. En als DNA-rondes niet lukken, is er een behoorlijke aanloop richting dat circus, waar niets gratis weggegeven wordt en niets vanzelfsprekend is. Op RR en DR niveau heb je namelijk niet meer met partijloyalisten van het eerste uur te maken, maar met neven en nichten van haarstylisten, nagelartiesten en cryptocurrency evangelisten, die in twaalf maanden verkiezingstijd in wel vijf verschillende kleuren zijn gaan dansen op vijf verschillende massameetings.
Angstzweet en formatiekoorts is dus voorbarig, tot op het moment dat de bejaarde handen van de nestor van De Assemblee, trillend de vergadering voor geopend verklaren. Men mag wapperen met intentieverklaringen, regeerakkoorden. Men mag persconferenties, gebedsdiensten en konmakandra’s houden. Men mag elkaar voor Judas, verrotte vis en landverrader uitschelden en daags erna elkaar omhelzen. Men mag de omhelzing in een wurggreep veranderen en elkaars hoofden zalven met champagne. Wat uiteindelijk telt zijn de briefjes van de twee instituten waar nu gestemd wordt voor de vier daadwerkelijke functies die het landschap bepalen. Alles is nog mogelijk, niets is onmogelijk, schijn bedriegt, niets is wat het lijkt en hardlopers kunnen als doodlopers, altijd nog met lege handen eindigen.
