Carlos Durham en Maurice de Hond hebben in hun verklaring uiteengezet hoe hun onderzoek is uitgevoerd en gereageerd op de kritiek, die daarna is ontstaan. Ze leggen uit dat zij hebben gewerkt met een vast panel van respondenten, zorgvuldig geselecteerd om de bevolkingssamenstelling van Suriname zo goed mogelijk te weerspiegelen. Hierbij zijn inwoners uit alle ressorten van bijna alle districten opgenomen, met uitzondering van Marowijne, Brokopondo en Sipaliwini, omdat deze gebieden logistiek moeilijk bereikbaar zijn. Naast fysieke werving hebben ze ook via het internet panelleden aangetrokken, om zo een bredere dekking te verkrijgen.

De verwerking van de verzamelde gegevens vond plaats via een systeem ontwikkeld door Maurice de Hond. Dit systeem gebruikt correctiemodellen om afwijkingen of scheeftrekkingen in de data te corrigeren, nog voordat er interpretaties of analyses worden gemaakt.

Volgens De Hond levert dit een wetenschappelijk verantwoorde basis op voor de gepresenteerde peilingsresultaten.

De resultaten van de peiling veroorzaakten veel beroering. Vooral politici van partijen zoals de ABOP en PL, uitten scherpe kritiek. Zij spraken hun twijfels uit over de betrouwbaarheid van het onderzoek en stelden openlijk de vraag, of de peiling niet was bedoeld om de publieke opinie te beïnvloeden. Bronto Somohardjo, voorzitter van de PL, stuurde een e-mail naar De Hond, waarin hij om transparantie vroeg over wie de opdrachtgever en financier van het onderzoek was. De Hond reageerde inhoudelijk door zijn methodologie en aanpak toe te lichten, maar gaf geen gehoor aan verzoeken, die volgens hem niet relevant waren voor de validiteit van het onderzoek. Een belangrijke reden voor de heftige kritiek is dat sommige partijen het gevoel hadden dat de gepresenteerde resultaten niet in hun voordeel waren. Daardoor ontstond de indruk, dat het onderzoek mogelijk politiek gekleurd zou zijn geweest. Parlementariër Ronnie Brunswijk (ABOP) beschuldigde Durham en De Hond ervan, eerder geprobeerd te hebben hun diensten aan te bieden aan politieke partijen, wat zou kunnen wijzen op partijdigheid. Carlos Durham heeft deze beschuldigingen krachtig ontkend. Hij benadrukt dat de peiling onafhankelijk is uitgevoerd en dat er geen sprake is geweest van beïnvloeding of belangenverstrengeling. Volgens Durham zijn de beschuldigingen “loze aantijgingen”, die vooral voortkomen uit ontevredenheid over de uitkomsten, en niet uit feitelijke fouten of onregelmatigheden in de onderzoeksmethode. Tot slot stellen Durham en De Hond, dat zij zich bij hun werk hebben gehouden aan internationale standaarden voor opinieonderzoek. De opzet van het onderzoek, het gebruik van correctiemodellen en de openheid over de methodiek, zijn volgens hen, voldoende bewijs dat er zorgvuldig en integer te werk is gegaan. De roep om fraude is in hun optiek dan ook niet gestoeld op harde feiten, maar op de emotionele reacties van partijen die zich benadeeld voelen door de gepubliceerde resultaten.