Niet momenteel, maar al decennialang, is het openbaar vervoer een heikel vraagstuk in ons land. Veel inwoners van dit land zijn nog steeds afhankelijk van het openbaar vervoer, omdat ze zelf – gezien hun stelselmatige verdere verarming door de jaren heen – geen betaalbaar eigen transport hebben kunnen bemachtigen. Het is voor velen nog steeds de lijn- of staatsbus, die voor een tijdige verplaatsing moeten zorgdragen. Maar door de ontwaarding van onze nationale munt, hebben zich prijsstijgingen in alle sectoren van de economie voorgedaan, die natuurlijk ook het transportwezen zwaar hebben getroffen. Het was dan ook onvermijdelijk dat de prijzen voor goederen en diensten, de lucht in gingen en in bepaalde gevallen, zelfs met raketsnelheden.

Ben je eigenaar van een lijnbus of een personenauto waar je taxidiensten mee verricht, of een persoon die het moet hebben van transport te water, dan heb je te maken met enorme prijsverhogingen, om te kunnen blijven rijden of varen. En deze gestegen bedrijfskosten moeten toch op de een of andere manier, terug worden verdiend. Dat kan dan slechts met prijsverhogingen die de klant zal moeten kunnen betalen, en juist daar ontstaat het enorme heikele probleem, omdat de klant de verhoogde kosten maar nauwelijks of niet kan opbrengen. De overheid heeft het op zich genomen, bepaald transport te subsidiëren in een poging het vervoer voor de minderdraagkrachtigen, toch nog te garanderen. Maar de overheid heeft meer dan eens, niet de financiële speelruimte om tijdig aan haar financiële verplichtingen te kunnen voldoen. Zo gebeurt het maar al te vaak dat het schoolvervoer niet gegarandeerd kan worden, omdat de transporteurs niet op tijd over hun geld kunnen beschikken. De overheid realiseert zich vaak, genoeg niet, wat de reële kosten van een ondernemer in het bustransport  daadwerkelijk zijn.  Het gaat niet alleen om de verhoogde brandstofkosten, maar ook om essentiële onderdelen  in het motorcompartiment, of banden en delen van het remsysteem. Kost allemaal handen vol geld, al die onderdelen die het snel kunnen begeven en bij late betalingen, niet tijdig kunnen worden vervangen. Als je buitenboordmotor het begeeft bij het watertransport, dan kijkt de kleinondernemer al snel tegen bedragen aan, die in de duizenden SRD belopen. Komt de overheidssubsidie wederom te laat, dan kan er niet gevaren of gereden worden. En deze problemen hopen zich bij elke verdere geldontwaarding verder op en maken het openbaar vervoer vleugellam, waardoor burgers van dit land wederom gedupeerd worden. Het komt dan ook niet zelden voor dat kinderen de school niet kunnen bezoeken, omdat de bus niet rijdt. Ook na 25 mei zal dit vraagstuk  niet van de baan zijn en  zal ook het komende kabinet hard moeten werken aan een betere oplossing voor dit heikele vraagstuk, dat geen enkele regering tot op heden het hoofd heeft kunnen bieden. Ook de lieden binnen het taxiwezen lijden verliezen, omdat de tarieven zo hoog zijn geworden, dat niet eenieder meer de taxi kan betalen. Velen steken zich nu in de schulden om een e-bike, fiets of brommer te kopen, om zich toch nog redelijk te kunnen verplaatsen. Het is dan opmerkelijk dat er steeds meer bromfietsen, fietsen, e-bikes en scooters op de openbare weg verschijnen, hetgeen de veiligheid van de bestuurders van deze tweewielers, er niet veiliger op maakt.