In het vorige jaar 2024 heeft Brazilië en dan wel in de noodwestelijke federale staat Roraima, te maken gehad met een toevloed van 194.331 Venezolaanse migranten, waarvan verreweg de meesten gezien mogen worden als economische vluchtelingen, die het leven in Venezuela als ondraaglijk zijn gaan zien. Wie had gedacht dat de stroom migranten uit Venezuela was afgenomen, heeft het bij het verkeerde eind gehad. De laatste maanden komen steeds meer Venezolanen de hoofdtad Boa Vista van de staat Roraima binnen, op zoek naar voeding en vooral een beter bestaan omdat het in Venezuela wederom bergafwaarts zou gaan. Ook het wegvallen van het Amerikaanse USAID programma door een gewijzigd ontwikkelingsbeleid van president Trump, heeft gemaakt dat de armsten in Venezuela, niet langer op die hulp kunnen rekenen. Gebrek aan voedsel en werk maken dat deze mensen thans hun toevlucht zoeken in het buurland.
Brazilie tracht nu deze verschoppelingen op te vangen en zo goed als mogelijk van voedsel te voorzien. Maar Brazilie heeft niet slechts met een influx van Venezolanen te maken, maar ziet ook steeds meer Cubanen het land binnen komen. Ook Uruguay ziet meer Cubanen illegaal het land binnenstromen en dat zal uiteindelijk wel leiden tot een hardere houding tegenover deze illegalen. In de Midden-Amerikaanse staten Nicaragua, Honduras, El Salvador en Guatemale heersen vreselijke toestanden, waarbij er vooral zwaar gebrek is aan werk en voldoende betaalbare voeding. Uitzichtloze toestanden hebben geruime tijd gemaakt, dat duizenden een vreselijk gevaarlijke voettocht ondernamen naar de grens van Mexico en de VS, om op illegale wijze het laatstgenoemde land binnen te dringen. De onlangs aangetreden Amerikaanse regering onder leiding van Donald Trump steekt nu een stokje voor het illegaal betreden van de VS door migranten uit de voormelde landen, en zet zelfs duizenden die reeds in de VS vertoefden, het land op massale wijze uit.
Elk mens streeft naar progressie in zijn bestaan, en wenst die ook te bewerkstellingen. Een betere financieel en sociaal maatschappelijke positie, is daarbij het doel. Stilstand wordt als zeer enerverend gezien en achteruitgang is en blijft voor de meesten onacceptabel. Vandaar dat velen bij een uitzichtloze toestand hun geboorteland wensen te verlaten . Dat zien we thans in Venezuela, Cuba, Haiti en de Midden-Amerikaanse staten, als we het louter over de toestand op het westelijke halfrond willen hebben. Er wordt na toevluchtsoorden uitgekeken en domicilie waar de acceptatie van de migrant geen levensgroot probleem vormt. Zo zien we dat ook Suriname thans bij Venezolanen, Haitianen en Cubanen wordt gezien als een uitwijkmogelijkheid om het geboorteland te verlaten. Door de massale deportaties door de VS en andere landen van illegale migranten, zoekt men naar andere opties, en daar moet zeker ook Suriname rekening mee gaan houden. Mensen die als toeristen binnen komen en na drie maanden verblijf niet meer vertrekken, of doorreizen, moet goed naar gekeken worden en daarbij ook de huidige regels die voor toeristen, migranten en asielzoekers gelden dienen onder een enorm vergrootglas geplaatst te worden, om ons niet nog meer problemen op de hals te halen. Suriname heeft op zeer korte termijn een goed werkende bevolkingspolitiek nodig om zo een goed antwoord te kunnen geven op de toevloed van migranten. De mensen uit bijvoorbeeld Midden-Amerika kunnen nu niet meer massaal ‘’wandelen’’ naar de grens tussen Mexico en de VS, dus zal men andere vluchtmogelijkheden gaan onderzoeken en benutten. Suriname is één daarvan. En juist daarom zal men op onze departementen van Buitenlandse Zaken , Arbeid en Justitie en Politie zeer aandachtig moeten gaan kijken naar het migratiefenomeen, dat steeds grotere vormen begint aan te nemen en voorlopig niet zal stoppen.
