Het initiatief tot een nieuwe Terugroepwet is, zoals assembleelid en initiatiefnemer Asiskumar Gajadien (VHP) aangeeft, een effectievere uitwerking van een beginsel dat in de grondwet verankerd is: de deelname van politieke organisaties en niet van individuen aan onze algemene vrije en geheime verkiezingen. Volgens mr. Antoon Karg is het standpunt dat deze uitwerking effectiever is dan de bestaande wetten uit 2005, zoals gewijzigd in 2016, juist. “Partijen die van ‘hun’ zetels beroofd zijn, hebben frustraties opeen zien hopen door overlopen. De volledige politieke geschiedenis van Suriname zou anders zijn geweest, als partijdiscipline gevolgd was. De onafhankelijkheid en de eerste regering Wijdenbosch, waren misschien niet en misschien niet in die vorm of op dat moment tot stand gekomen”, aldus Karg.
Volgens Karg is het voorkomen van dat beginsel in de grondwet, geen juist uitgangspunt voor een ontwikkelingsgedachte, een democratische wijze van vertegenwoordiging van het volk of voor de selectie van het kwalitatief meest geschikte leiderschap.
Karg haalde het voorbeeld aan van George Washington, die waarschuwde voor het gevaar dat politieke partijen kunnen vormen: de concentratie van macht en een stelsel van rancune.
“De praktijk heeft hem geen ongelijk gegeven en in het bijzonder de Surinaamse politiekvoering niet. Politieke partijen beschouwen hele onderdelen van de overheid als hun bezit en goede wetgeving en goede beleidsinitiatieven zijn naar de bodem van de Surinamerivier gezonken, omdat het zaadje van herkomst, van iemand met een andere partijkleur kwam. Complete instituten zijn ondervoed, verwaarloosd of gesaboteerd, omdat het succes van die partij, als de verdienste of het voordeel van een politieke partij gezien zou kunnen worden. Men hoeft niet ver te kijken om de symbiose tussen ‘Front’-regeringen en Justitie of ‘Revo’-regeringen en Defensie te aanschouwen. Goede, maar slordig of zelfs verkeerd uitgevoerde initiatieven zoals een vorm van naschoolse opvang, een vorm van een structureel aanpassingsprogramma, een vorm van gotong royong, een vorm van een nationale vacaturebank, een vorm van een centraal inkoopbureau, een vorm van een eigen aluminiumbedrijf, zijn voor een generatie verlaten, omdat men de enkele gedachtegang van een andere regering, niet wil oproepen in het proberen een goed idee, goed aan te pakken”, aldus Karg.
Hij benadrukt, dat overlopen of jouw partij de rug toe keren, een daad van verraad kan zijn. “Voor die daad van verraad, behoor je keihard een politieke prijs te betalen. Het kan ook een daad van moreel-ethische integriteit zijn. Ook daarvoor behoor je een politieke prijs te betalen. Maar de straf of beloning daarvan, hoort niet thuis bij een hoofdbestuur of een voorzitter. De straf of beloning daarvan, hoort thuis bij degene die jou verkozen heeft: het Surinaams electoraat.”
Tot slot zegt Karg dat het onder deze grondwet niet goed mogelijk is om van een vertaling van straffen en belonen volgens de volkswil te spreken, als het aankomt op personen. In het bijzonder personen die voor beleid en voor vertegenwoordiging zouden moeten gaan zorgen. “Men kiest de rechtspersoon, de politieke organisatie en laat het dus in handen van een bureaucratische verenigingsgedachte. Kwaadwilligen en corruptievelingen kunnen verdwijnen in dit moeras en jarenlang met hun harige inhalige poten in de staatskas wroeten. Het centraal plaatsen van de persoon, de mens, die vraagt om vertrouwen van het volk in ons kiesstelsel, is de volgende stap van democratische ontwikkeling, niet het steviger vastbinden van gijzelaars aan een rijdende politieke trein.”
