Het geachte assembleelid Jennifer Vreedzaam van de NDP-fractie, gaf onlangs een beschouwing over het investeringsklimaat van Suriname. Het verkiezingsjaar leek wel de inkt in haar pen. De partijpolitieke passie werd gepredikt en de regering teneer gehaald, als de grote bron van alle kommer en kwel.
De indruk zou bijna gaan ontstaan, dat de meest invloedrijke persoon op ons hedendaags investeringsklimaat, niet haar partijgenoot Gillmore Hoefdraad is geweest. Hoe was het investeringsklimaat, toen hij en zijn USD 4.1 miljard aan schuldenlast, zelfs tegen 9 procent rente en meer, nergens een koperen cent meer konden lenen om in juli en augustus 2020, de lonen van ambtenaren te betalen? Pas in november 2024 is gebleken, dat de partijgenoten van het geachte lid Vreedzaam, in twee jaar tijd 1 miljard SRD verlies bij de EBS veroorzaakten. Het kostte twee jaar om te berekenen, dat in het laatste NDP-jaar, ook de Centrale Bank van Suriname meer dan een miljard verlies als resultaat boekte. De SLM stopte onder het toeziend oog van de partijgenoten van mevrouw Vreedzaam met pensioenstortingen in het pensioenfonds van het bedrijf.
Vreedzaam identificeert een gebrek aan diversificatie van de economie en legt de schuld daarvoor neer bij bijna vijf jaar beleidskeuzes van Santokhi. De NDP-economie was een economie van geldleningen, ondersteunt door mijnbouwinkomsten, een sterke relatie met China, rondhoutexporten en enige agrarische opbrengsten. Een gedurfde stap is ondernomen om in de productie van cassavemeel te investeren en importafhankelijkheid te reduceren. Een vooruitzicht dat bij de graanprijzen tijdens het Oekraïne-conflict, Suriname had kunnen bewapenen en beveiligen tegen hyperinflatie. Echter, drie ministerwissels in een jaar tijd op het verantwoordelijk ministerie tijdens de NDP-regering, hebben geresulteerd in nul opvolging voor het project en het is nooit tot de 3600 kilo cassavemeelproductie per dag gekomen, die het volk was voorgehouden. Het betreft maar een van de vele voorbeelden van hoe de NDP het altijd beter weet, maar nooit beter doet.
Vreedzaam beklaagt zich over de uitstroom van gekwalificeerde arbeidskrachten, maar de hoofdoorzaak daarvan is hyperinflatie. Hyperinflatie veroorzaakt door USD 4.1 miljard schuld in 2020, na tien jaren regeerbeleid en een startpunt op USD 700 miljoen aan surplus bij overname. Zij beklaagt zich over corruptie binnen de publieke sector, terwijl de hoofdverantwoordelijke partijgenoot, voortvluchtig is en een andere partijgenoot liever wegrot in de gevangenis, dan transparant te zijn over hoe USD 100 miljoen bij zijn bank kan zijn verdampt, zonder enig spoor achter te laten. Niet één NDP’er heeft zich bij de autoriteiten gemeld met informatie over Hoefdraad, over Putter, over de werking rondom de SPSB en de zwendel met het Fonds Woningbouw Lager Inkomen. Is de toetssteen van de nieuwe ethische gedragscode van de NDP niet de meldingsplicht ‘om ongepaste of onethische gedragingen te melden, zodat adequate actie ondernomen kan worden’?
Zou het geen mooi en nieuw begin zijn en geen einde brengen aan Vreedzame ironie, als het geacht lid, met al haar bevoegdheden en al haar contacten, zich ertoe inspant, als cadeau aan de Surinaamse samenleving de onderste steen boven te halen en USD 100 miljoen aan staatsmiddelen, terug te brengen in staatsbeheer? De verkiezingen zouden ermee betaald kunnen worden en zij en haar partij zouden zelfs kans maken, die verkiezingen te winnen. Dan kan zij werken aan het investeringsklimaat van haar dromen en Suriname openstellen voor de wereld, zodat wij daar allemaal de vruchten van kunnen plukken.
