Suriname bevindt zich in 2025 in een cruciale periode, waarin de goudsector als een van de belangrijkste pijlers voor de economie, blijft functioneren. De afgelopen jaren kende de sector een ongekende groei, mede dankzij de stijging van de goudprijs tot boven de USD 2600 per ounce. Winston Ramautarsing, econoom bij de Vereniging van Economisten in Suriname (VES), wijst op de winstgevendheid van de sector, die niet alleen lucratief is, maar ook van essentieel belang voor de exportinkomsten van het land. Bijna 80 procent van de export komt uit de goudsector, wat de noodzaak van efficiënt beheer en transparantie benadrukt.

Toch stelt Ramautarsing dat de politieke belangen binnen de goudsector, de kansen om optimaal te profiteren, ernstig belemmeren. Ondanks goedkeuring van de verhoging van de royalty’s op kleinmijnbouw naar 7,5 procent in 2021 door De Nationale Assemblee, weigert de regering die door te voeren. Volgens Ramautarsing leidt dit verkwistende beleid tot het wegsluizen van minstens 15 miljoen USD per jaar, die Suriname anders had kunnen innen. Ramautarsing wijst ook op het gebrek aan politieke daadkracht, waarbij het parlement steeds meer als een jaknikker fungeert in plaats van als een effectief controlemechanisme.

Het informele karakter van de goudsector, waar bepaalde groepen aanzienlijke welvaart genereren, is in de hoofdstad Paramaribo zichtbaar, vooral in de toename van autobezit, wat de indirecte gevolgen van de goudsector op de economie benadrukt.

Wanneer het gaat om de staatsschuld, betoogt Ramautarsing, dat de regering zich schuldig maakt aan misleidende beweringen. Hij stelt dat hoewel de overheid verkondigt de schulden te hebben verminderd, zowel de binnenlandse als buitenlandse schuld, in werkelijkheid fors is gestegen. De binnenlandse schuld steeg met SRD 9 miljard van SRD 13,0 miljard eind juni 2020 naar SRD 22 miljard eind juni 2024. De buitenlandse schuld nam toe met USD 616 miljoen, van USD 2028 miljoen in juni 2020 naar USD 2644 miljoen in juni 2024. De regering stelt dat de schuldquote is gedaald naar 82 procent van het bruto binnenlands product (bbp), maar dit is slechts te danken aan een wetswijziging in maart 2023. Ramautarsing benadrukt, dat zonder deze wijziging, de staatsschuldratio 131 procent zou zijn.

Ramautarsing is van mening dat de toekomstige olie-inkomsten vooral zullen worden aangewend voor het aflossen van schulden, wat de ruimte voor nieuwe economische investeringen zal beperken. Hij pleit daarom voor een aanpak die niet alleen gericht is op het verminderen van de schuld, maar ook op het creëren van een divers economisch landschap. Dit omvat sectoren zoals toerisme en landbouw, waarbij structurele hervormingen noodzakelijk zijn om de efficiëntie in productie en dienstverlening te verbeteren. Enkel door te investeren in strategische sectoren en het verbeteren van de concurrentiepositie, kan Suriname zich wapenen tegen economische instabiliteit.

De economische vooruitzichten voor 2025 wijzen op een jaar vol uitdagingen. Ramautarsing waarschuwt voor de gevaren van politieke stagnatie en gebrek aan transparantie. De samenleving moet realistisch blijven over de mogelijkheden voor groei, gezien de zware schuldverplichtingen die nog op Suriname drukken. Pas vanaf 2028 kan Suriname beginnen te profiteren van olie-inkomsten, maar deze zullen voornamelijk dienen voor schuldsanering.

Ramautarsing pleit voor een stevigere politieke moed om de noodzakelijke hervormingen door te voeren. Een focus op het efficiënt beheren van staatsbedrijven, het saneren van het staatsapparaat en het versterken van de bedrijfssector kan Suriname helpen de veerkracht te ontwikkelen die het land nodig heeft om duurzame economische voorspoed te bereiken. Alleen door transparantie, stabiliteit en een gerichte investering in de arbeidsmarkt kan Suriname de juiste koers varen naar een gezonde en veerkrachtige economie.