Minister Abiamofo van Natuurlijke Hulpbronnen heeft in DNA verklaard, dat er geen skalians meer op de Marowijnerivier zijn. Ook verduidelijkte Abiamofo dat ook op de Lawarivier de skalians niet meer aanwezig zijn. Of dat allemaal waar is, weten wij niet met zekerheid.

De skalians hebben een vreselijk vervuilend effect op het milieu van  de Marowijne- en Lawarivier door het ontbossen van een gedeelte van de linkeroever van beide rivieren en het dumpen van kwik en andere zeer giftige materialen bij de goudwinning. Vooral de Franse regering heeft bij herhaling op de Surinaamse regering druk uitgeoefend, om deze drijvende goudfabrieken van de twee waterwegen te verwijderen, omdat ze aan het uitsterven zijn door deze grootschalige verontreiniging en regelrechte vernietiging van fauna en flora.  De vispopulatie in beide rivieren wordt ernstig vergiftigd en niet alleen vis in de bovenstroom van de Lawa- en Marowijnerivier raakt gecontamineerd, maar ook die benedenwaarts tot Albina en de monding van de Marowijnerivier.  Maar al zou Abiamofo in DNA de waarheid spreken, dan nog heeft hij niets bijzonders kunnen doen aan de contaminatie van de beide rivieren door de aanhoudende en grootschalige goudwinning in het Lawagebied en de streek die bekend staat als Cottica, die ook op de landkaart staat aangegeven. Het is niet onbekend dat er veel water uit  kreken en aangelegde kanalen in het gebied dat grenst aan de Lawarivier, in deze grensrivier uitstroomt. En dus onophoudelijk hun kwikvergiftigd water laten vloeien in de Lawa en dat dit water ook verder vloeit richting noorden in de Marowijne. Geen wonder dat de Fransen steeds wijzen op de vreselijke vervuiling en mensen uit de goudwinningsgebieden het water uit de kreken, kanalen en rivier, niet meer willen drinken. Bij de Wayana Indianen aan de Lawa zijn er al veel geboorteafwijkingen door de Fransen geconstateerd en werd ook vastgesteld, dat het kwikgehalte in vissoorten aldaar onverantwoordelijk hoog ligt. In Frans-Guyana is de illegale goudwinning streng verboden en worden goudnederzettingen vernietigd en materiaal en materieel in brand gestoken. Maar in Suriname is dat weer heel anders. Hier hebben de goudbaronnen een veel te grote invloed binnen het staatsapparaat en verdienen veel families and friends dik aan deze goudhandel. En juist daarom wordt oogluikend toegestaan dat het milieu naar de knoppen wordt geholpen. In Abiamofo zijn partij zit de grootste goudbaron. Laat hij dat maar eventjes ontkennen. Als deze man eerlijk is, maakt hij bekend wie en waar over goudconcessies beschikken en stervensrijk worden. Dan zal het volk zien, who is who in Suriname binnen de goudsector en hoe het komt dat enkelen zo rijk zijn geworden en de rest blijft pienaren.