In Suriname is het al tijden zo, dat de meeste inwoners zich aan bijvoorbeeld alle gestelde wettelijke en fiscale regels dienen te houden. Wie zich niet aan bepaalde regels houdt en belangrijke connecties binnen de publieke sector ontbeert, kan op een behoorlijke punitieve reactie uit de voormelde sector rekenen. Zo hebben we bij de introductie van de Belasting op de Toegevoegde Waarde, BTW, gezien, dat bepaalde bedrijven, zoals die kansspelen aanbieden, gevrijwaard werden van de knellende BTW, die een ieder dagelijks raakt. Zelfs in ons hoogste college van staat, kwamen gelijk de ambassadeurs van de kansspelenbedrijven naar voren, om ervoor te zorgen dat deze sector buiten de BTW-regeling werd gehouden. Over Family, Friends en partijgenoten gesproken, werd gelijk duidelijk who is who, en wiens belangen gediend moesten te worden.

Maar degenen die de ontwikkelingen in dit land op de voet volgen en een goed analytisch vermogen hebben, ook op politiek gebied, weten hoe de vork in de steel zit en dat zaken niet zo-maar een bepaalde wending nemen. Politiek bekeken, moeten de zakelijke belangen beschermd en behartigd blijven, dus blijven bepaalde personen en instanties onaantastbaar. Deze onaantastbaren zijn en blijven van levensbelang voor bepaalde belangrijke politieke structuren en trekken de portemonnee groot open, wanneer er weer een volksraadpleging wordt georganiseerd om de vijf jaar. Zo komen lieden die strafbare feiten hebben gepleegd, plotsklaps integraal vrij van gerechtelijke vervolging en trekken gelijk hun grote schuif open, omdat ze tot de belangrijke contribuanten van bepaalde politieke partijen behoren. Deze lui komen met vele miljoenen in SRD en tonnen in dollars in, om via bepaalde grotere politieke partijen, hun zakelijke belangen beschermd en geconsolideerd te zien. Dus is het in dit land zo, dat de meesten mogen zwichten onder de BTW-druk en weer anderen zien kans die te omzeilen wegens hun politieke vriendjes en familieleden. Vinden we het dan raar, dat in de afgelopen dertig jaar, er geen enkele regering de euvele moed heeft kunnen opbrengen om de zogeheten kleinschalige goudsector op een fatsoenlijke en acceptabele wijze te ordenen? Nee, want ook daar zijn de zakelijke belangen zo groot, dat geen enkele politicus het heeft aangedurfd. Deels omdat zijn of haar belangen innig verbonden zijn aan deze zelfde sector, of dat de zogeheten sponsors uit die goudsector, het zouden kunnen laten afweten en de partijkas aanzienlijk armer de verkiezingen zou moeten ingaan; en dat risico wenst geen enkele politieke leiding te nemen. Het is daarom ook niet vreemd dat de skalians nog steeds in de Sarakreek, het Stuwmeer en de Marowijne- en Lawarivier hun vernietigende milieuverontreiniging kunnen voortzetten, ondanks de aanhoudende protesten van de Franse autoriteiten. Ook de regering Santokhi heeft in de afgelopen ruim vier jaar gedaan alsof haar neus hevig bloedde, omdat haar coalitiegenoten strak in de goudwinning met skalians zitten, en die uit politieke overwegingen gewoon niet aan te pakken zijn. En deze faliekante inmenging van goudbarons in ons land en hun contributies aan de politieke partijen, zijn niets anders dan het bijdragen aan de gangsterpolitiek, waarbij ministers en assembleeleden niets anders zijn dan hun lakeien. En dan willen we het nog niet eens hebben over de enorme contributies die plaatsvinden uit de informele sector en van figuren die inherent zijn aan de grensoverschrijdende misdaad. De Surinaamse politiek geraakt steeds meer vervuild, en het volk betaalt uiteindelijk het gelag, want het kan niets anders dan het hoofd buigen voor de leden die deel uitmaken van het politieke gangsterisme.