Een lokaal medium  vermeldt over het belang van buitenlandse arbeidskrachten voor de duurzame ontwikkeling van Suriname. De kernboodschap is dat internationale expertise en arbeid cruciaal worden gezien om de economische groei te bevorderen, vooral in sectoren waar Suriname een tekort aan geschoolde werknemers of gespecialiseerde kennis heeft. Denk hierbij aan de technologische sector, landbouw, infrastructuurontwikkeling, en de gezondheidszorg. Deze gebieden vereisen vaak een bepaald niveau van vakkennis, dat momenteel beperkt beschikbaar is binnen de lokale arbeidsmarkt.

Buitenlandse werknemers worden vooral belangrijk geacht voor kennisoverdracht en capaciteitsopbouw binnen Surinaamse bedrijven en instellingen. Door hun expertise en ervaring, kunnen ze helpen om lokale werknemers op te leiden en de vaardigheden over te brengen, die nodig zijn voor moderne bedrijfsvoering en technologie. Hierdoor kan Suriname niet alleen zijn interne capaciteit vergroten, maar ook internationaal concurrerender worden. Dit speelt een rol in het vergroten van de onafhankelijkheid van ons land, omdat Suriname minder afhankelijk wordt van buitenlandse diensten en goederen.

In het voormelde artikel wordt benadrukt dat ook de komst van buitenlandse arbeidskrachten een katalysator kan zijn voor de verbetering van de werkcultuur en productiviteit in het algemeen. Bepaalde sectoren kampen met structurele uitdagingen, waaronder inefficiëntie en een gebrek aan geavanceerde kennis.

Door buitenlandse expertise in te zetten, kan er een verschuiving plaatsvinden naar een professionelere en effectievere manier van werken. Daarnaast kan de aanwezigheid van diverse perspectieven en werkwijzen zorgen voor innovatie en nieuwe benaderingen binnen de bedrijfsvoering in Suriname.

Toch worden er ook enkele uitdagingen besproken. De komst van buitenlandse krachten kan weerstand oproepen bij de lokale bevolking, vooral als men vreest dat deze krachten banen innemen, die voor lokale werknemers bedoeld zijn. Het medium stelt echter, dat deze vrees ongegrond is, aangezien buitenlandse werknemers doorgaans worden ingezet in sectoren waar een tekort aan lokale arbeidskrachten is. Bovendien worden deze werknemers vaak gezien als aanvulling op de lokale arbeidsmarkt, niet als vervanging.

Tot slot wordt geconcludeerd het stuk dat het noodzakelijk is voor de overheid om beleid te ontwikkelen dat ze buitenlandse krachten op een strategische manier aantrekt en inzet, zodat de bijdrage aan de lokale economie optimaal kan worden benut.

Er moet daarbij aandacht zijn voor sociale integratie en de bescherming van lokale banen, terwijl ook de voordelen van buitenlandse kennis en technologie worden gemaximaliseerd.