Gaan Surinaamse politici de politiek in om voor de gemeenschap en het land te arbeiden en de ontwikkeling van het land te bevorderen, of hebben ze bijna allemaal andere doelstellingen? Deze vraag mag zeker gesteld worden gezien de handelingen die al decennialang worden gepleegd door politici en wereldvreemd zijn aan hetgeen waarvoor ze bij algemene, vrije en geheime verkiezingen, worden gekozen. Vooral in de afgelopen ruim veertig jaar is het voor velen in de gemeenschap glashelder geworden, dat een heel groot deel van onze politici zich aandient op kiezerslijsten van respectieve politieke partijen, niet met de bedoeling zich in te zetten voor het welzijn van alle bewoners van dit mooie land, maar louter om er beter van te worden en de sociaal-maatschappelijke positie van zichzelf en familie en vrienden, te verbeteren.
We hebben tot onze spijt moeten constateren, dat bepaalde politieke entiteiten er steeds op uit zijn geweest, staatsmiddelen te roven en de staatskas telkenmale leeg achter te laten. Maar het komt eigenlijk steeds weer op hetzelfde neer. Niet werken in het algemene belang en de verbetering van de financiële positie van alle Surinamers en het veraangenamen van hun levensomstandigheden, maar om de zelfverrijking en wel in zeer korte termijn. Tot grote verbijstering van zo velen, wordt er thans gesproken over zeer forse maandelijkse verhogingen in de financiële vergoedingen van onze hooggeplaatste autoriteiten. Daar vallen onder de president, de vicepresident, ministers, onderministers, assembleeleden . Bij deze verhogingen, die bijvoorbeeld de president zijn salaris zal brengen naar SRD 170.000 per maand exclusief zijn reeds geldende emolumenten, krijgen ook andere leden van het kabinet er tienduizenden SRD erbij. Dat men thans denkt dergelijke verhogingen voor leden van het kabinet en de assemblee door te voeren, raakt kant noch wal, vooral gezien het feit dat het overgrote deel van de samenleving in armoede leeft, en tal van bijbaantjes moet doen om niet helemaal te verkommeren. Ongepast, onbeschaamd en asociaal zijn dergelijke verhogingen op dit moment, en tonen op geen enkele wijze medelijden met een volk dat het al zeker 11 jaar financieel zeer moeilijk heeft. En dan te bedenken dat een zogeheten sociaal programma van de overheid voor de minstbedeelden schipbreuk lijdt, en veel behoeftigen die hebben gevraagd om een moni-karta of andere vorm van sociale hulp, van het kastje naar de muur worden gestuurd door het departement van Sociale Zaken en Volkshuisvesting. Dat men zo kort voor de verkiezingen denkt zich zo rigoureus te kunnen bevoordelen is schaamteloos. En dan te bedenken dat de enorme verhogingen ook na het vertrek van deze politici, die misschien niet zullen worden herkozen, doorwerken in pensioenen en andere tantièmes, maakt de zaak nog schandelijker. En al zouden deze verhogingen niet gelijk van kracht zijn en pas bij het volgende parlement en de regering van toepassing zijn, dan zullen zeker bepaalde figuren die nu in regering en parlement zitten, ook na 25 mei 2020 niet buiten de boot vallen en wederom fors financieel voordeel hebben. We proberen dus overduidelijk het toekomstige politieke bedje, nu reeds te spreiden.
